Καστοριά

Απόστολοι εκ περάτων (του Νίκου Ρίζου)

Είναι να απορεί κανείς πως μία Κοίμηση, ένα λυπηρό γεγονός, που σχετίζεται με τον θάνατο συνοδεύεται από πανηγύρια και χορούς σ΄ όλη την χώρα

<<Απόστολοι εκ περάτων, συναθροισθέντες ενθάδε, Γεθσημανή τω χωρίω, κηδεύσατε μου το σώμα, και συ, Υιέ και Θεέ μου, παράλαβέ μου το πνεύμα. Ο γλυκασμός των Αγγέλων, των θλιβομένων η χαρά, χριστιανών η προστάτις, Παρθένε Μήτηρ Κυρίου, αντιλαβού μου και ρύσαι, των αιωνίων βασάνων>>.
Το εγκώμιο της Παναγιάς, που συνοδεύει την Λιτανεία του Επιταφίου της Θεοτόκου φέτος θα είναι διαφορετικό.
Το Πάσχα του καλοκαιριού, φέτος δεν θα μοιάζει με κανένα. Η Λιτανεία του Επιταφίου της Παναγιάς, μέσα από τις μοσχομυριστές πλακόστρωτες γειτονιές των χωριών, μέσα από τα λίγα ελάχιστα καλντερίμια που απέμειναν, οι ψιχάλες του ουρανού που συνόδευαν τις πομπές δεν θα υπάρξουν.
Οι μνήμες που μας συνόδευαν όλους από τα παιδικά μας χρόνια και περιμέναμε να τις ζήσουμε για άλλη μια φορά, για να ξαναδούμε και να ξαναζήσουμε τα παιδικά μας όνειρα που κάναμε με τους φίλους μας, φέτος δεν θα υπάρξουν.
Ο αγέρας έφερνε αρώματα γιασεμιού και από αγιόκλημα σαν ουράνιο θυμίαμα, συνηγορώντας στην Κοίμηση της Θεοτόκου, φέτος θα μείνουν μνήμες κενές σαν κενοτάφιο αποκομμένες από την Θρησκευτική και Κοινωνική Επικοινωνία.
Η Θρησκευτική έννοια της Κοίμησης, της θρησκευτικής λατρείας του Δεκαπενταύγουστου, όσοι νόμοι και διατάγματα αν εκδοθούν δεν είναι ικανά να ακυρώσουν την Θεία Επικοινωνία του καθενός μας με την Θεοτόκο με την Άυλη ύπαρξη.
Η Αποξένωση λοιπόν δεν είναι Θρησκευτική. Η Αποξένωση είναι Κοινωνική. Είναι να απορεί κανείς πως μία Κοίμηση, ένα λυπηρό γεγονός, που σχετίζεται με τον θάνατο συνοδεύεται από πανηγύρια και χορούς σ΄ όλη την χώρα. Από τις Παναγίες του Αιγαίου, του Ιονίου, και των ορεινών περιοχών της χώρας μέχρι την Παναγιά Σουμελά της Μικράς Ασίας.
Είναι όλες οι περιοχές μας άρρηκτα δεμένες με χαρές, χορούς και πανηγύρια. Είναι η Ελπίδα της Ανάστασης και της Ανάληψης Αυτής. Αυτό το θρησκευτικό άυλο γεγονός μετατρέπεται σε Κοινωνικό. Μετουσιώνεται από το άυλο και αποκτά κοινωνική υπόσταση.
Αυτή η πολιτιστική διάταση ακυρώνεται. Τα ήθη και τα έθιμα του λαού που είναι άρρηκτα δεμένα με την θρησκευτική γιορτή του Δεκαπενταύγουστου ακυρώνονται. Αυτή είναι η Κοινωνική Αποξένωση.
Είναι πέρα από την Οικονομική Αποξένωση που όρισε ο Μαρξ, ως την διάρρηξη της σχέσης του εργάτη από το παραγόμενο προϊόν.
Αυτή η αποξένωση των κοινωνικών σχέσεων απειλεί όχι την Ορθόδοξη λατρεία της Κοίμησης της Θεοτόκου, αλλά τις κοινωνικές μας σχέσεις. Αυτές επάνω στις οποίες δομήθηκε η ανθρώπινη αλληλεγγύη. Αυτή ήταν η αιτία που ανθρώπινη κοινωνία μεταλλάχθηκε από κοινωνία της αγέλης των ζώων και των πιθήκων, στην σύγχρονη ανθρώπινη κοινωνία.
Ο άνθρωπος και οι κοινωνικές σχέσεις είναι άρρηκτα δεμένες. Άρα ο άνθρωπος χωρίς τις κοινωνικές σχέσεις, χωρίς κοινωνία δεν μπορεί να υπάρξει. Αυτή η αποξένωση των κοινωνικών σχέσεων δεν μπορεί να αντικατασταθεί από κανένα Facebook, από κανένα κοινωνικό δίκτυο. Αντίθετα κάθε προσπάθεια του ανθρώπου να αντικαταστήσει την διαπροσωπική επικοινωνία με την ηλεκτρονική το μόνο επιτυγχάνει είναι μεγαλύτερη απομόνωση, μεγαλύτερη μοναξιά, που οδηγεί σε νευρώσεις και ψυχολογικά προβλήματα.
Η Επικοινωνία του ανθρώπου με την Θεία Ύπαρξη, δεν απειλείται, δεν ακυρώνεται, ούτε από ιούς, ούτε είναι ικανοί νόμοι και διατάγματα να ακυρώσουν η να εξαλείψουν την Πίστη. Απόδειξη; Ο Χριστός, σταυρώθηκε, οι Απόστολοι θανατώθηκαν, οι Χριστιανοί ζούσαν διωκόμενοι στις κατακόμβες της Ρώμης, είτε θανατώνονταν στο Κολοσσιαίο της Ρώμης. Και όμως τρεις αιώνες μετά Η Πίστη των Χριστιανών νίκησε ολόκληρη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, χωρίς όπλα, χωρίς μάχες. Με μόνο όπλο την Πίστη. Άρα η Πίστη δεν μπορεί να την νικήσει κανείς. Απειλείται όμως η κοινωνική επικοινωνία. Αυτή καλούμαστε σήμερα να προστατέψουμε.

Back to top button