Κάθε μέρα παρουσιάζονται νέα στοιχεία με αύξηση των κρουσμάτων στην χώρα μας και σε νέες περιοχές επιβάλλονται επιπλέον περιοριστικά μέτρα.
Η κυβέρνηση κατηγορεί τους πολίτες ότι δεν έδειξαν την υπεύθυνη συμπεριφορά που έπρεπε και πολλοί πολίτες την κυβέρνηση για τα αντιφατικά μέτρα που λάμβανε,τα έπαιρνε πίσω και τα ξανάφερνε με άλλη μορφή αλλά και επειδή δεν πήρε πολύ πιο αυστηρά μέτρα.
Η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι πρέπει να σταματήσουμε την υποκρισία, να δεχτούμε τα αυτονόητα και να μην υποδυόμαστε τους ξαφνιασμένους για κάτι που έτσι και αλλιώς το γνωρίζαμε.
Επί δυόμιση μήνες μπήκαμε σε καραντίνα ώστε να απλώσουνε χρονικά τα όσο γίνεται λιγότερα κρούσματα και να αντέξει το σύστημα υγείας.
Η οικονομία όμως δεν άντεχε σε παρατεταμένο lock down και έχοντας μπροστά μας την τουριστική περίοδο,αποφασίσαμε όλοι μας, στην συντριπτική πλειοψηφία,ότι πρέπει να “ανοίξουμε” τα σύνορα ,εξωτερικά και εσωτερικά, έστω και με περιορισμούς, για να μπει κάτι στις τσέπες μας και να βγάλουμε τον χειμώνα.
Τα σύνορα άνοιξαν μερικώς.
Δεν ήρθαν καθόλου Αμερικανοί, Καναδοί, Αυστραλοί, Νεοζηλανδοί, Ρώσοι, Άραβες, Κινέζοι, Κορεάτες, Τούρκοι και αρκετές άλλες εθνικότητες.
Άνοιξαν κάποιες ευρωπαϊκές χώρες με επιλεκτικα τεστ και σε αρχική φάση καραντίνα μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα και μετά ελεύθερα.
Άνοιξαν και αρκετές Βαλκανικές χώρες,αρχικά ελεύθερα και κατόπιν μετά από προαπαιτούμενο τεστ 72 ωρών,κάτι που επί τις ουσίας σήμαινε ότι στην πράξη τα σύνορα για αυτούς έκλεισαν.
Ανοιξαν και τα εσωτερικά σύνορα και αρκετοί εκμεταλλευόμενοι τις χαμηλές τιμές έκαναν εξορμήσεις σε πολλές περιοχές της πατρίδας μας.
Πάρθηκαν και διάφορα μέτρα παντού,καράβια,αεροπλάνα,μάσκες,απολυμαντικά,τραπέζια σε αυξημένες αποστάσεις, αναβολή εκδηλώσεων, έλεγχοι και πρόστιμα.
Παλινωδίες από το κράτος ,πολλές και συχνές.
Ανευθυνότητα από καταστηματάρχες και πελάτες επίσης σε μεγάλο βαθμό.
Συνωστισμός,ιδιωτικά πάρτι και clubing.
Αυτά όλα τα ξέραμε ότι θα συμβούν και η αλήθεια είναι ότι δεν έγιναν ούτε σε μεγάλη έκταση ούτε με μεγάλη ένταση σε σχέση με προηγούμενα χρόνια.
Δεν αντέχουμε κλειστή οικονομία,αλλά ούτε να βιώνουμε εκατόμβες νεκρών.
Ο συμβιβασμός είναι να νοσήσουμε ελεγχόμενα ώστε και το σύστημα να μην καταρρεύσει, οι ευπαθείς ομάδες να προστατευθούν και η οικονομία να λειτουργεί, έστω στο ρελαντί ,μέχρι να τελειώσει όλη αυτή η κρίση.
Ας μην παριστάνουμε λοιπόν τους αιφνιδιασμένους και ας προσπαθήσουμε όπως μπορούμε να συμπεριφερθούμε πλέον υπεύθυνα ώστε το σύστημα να αντέξει.
