Αν είχε στρατηγική για την αντιμετώπιση της πανδημίας στα σχολεία δεν θα διαμόρφωνε τις κινήσεις της σύμφωνα με τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης
Δύο μόλις εβδομάδες πριν από την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς το υπουργείο άρχισε να ξεκαθαρίζει τις προθέσεις του για τα υγειονομικά μέτρα που προτίθεται να επιβάλλει στα σχολεία. Αφού πέρασε ένα κρίσιμο διάστημα δύο περίπου μηνών χωρίς σαφή άποψη για το τι μέλει γενέσθαι, έφτασαν τη βδομάδα αυτή να συζητάν για το, αν τα μέτρα θα εφαρμοστούν από το νηπιαγωγείο και τις πρώτες τάξεις του δημοτικού, ή θα αφορούν τους μεγαλύτερους μαθητές.
Ποια μέτρα δηλαδή; Το μέτρο για την κυβέρνηση είναι ένα : Η μάσκα . Άρα η όλη συζήτηση ήταν για το ποιοι θα τη φορούν και ποιος θα την πληρώνει.
Ας μην μείνουμε στο σημείο αυτό στα περίφημα απριλιανά ήξεις αφήξεις της κυβέρνησης, δια στόματος Τσιόδρα, για τη χρησιμότητα ή όχι της μάσκας ,για το, αν οι νέοι είναι «υγειονομικές βόμβες», και άλλα παρόμοια…
Καλή τη πίστει, δεχόμαστε πως, λόγω της δυναμικής στην εκδήλωση των συμπτωμάτων του ιού, τέτοιες αντιφατικές δηλώσεις μπορούν να γίνονται ακόμη και εντός της βδομάδας, ακόμη κι από τον περίφημο Π.Ο.Υ. που, η αλήθεια είναι, δε δείχνει να ’χει χαρτογραφήσει πειστικά σημαντικές παραμέτρους της πανδημίας δίνοντας τροφή στους έτσι κι αλλιώς αφιονισμένους ξερόλες του διαδικτύου.
Εκείνο που νομίζω πως αξίζει να σχολιαστεί είναι η εμμονή της κυβέρνησης στην επικοινωνιακή διαχείριση που κυρίως εκφράζεται πάνω στον άξονα της περιβόητης ατομικής ευθύνης. Η ατομική ευθύνη βέβαια είναι δείκτης πολιτισμού και απαραίτητη για την αντιμετώπιση τέτοιων κρίσεων όπως αυτή που ενέσκηψε με δριμύτητα. Όταν, όμως, χρησιμοποιείται για να αποσείσει κανείς τις δικές του ευθύνες, τότε γίνεται πρόσχημα στρεψοδικίας και άλλοθι υπεκφυγής.
Αυτό άλλωστε έπραξε και η κυβέρνηση στα σχολεία κατά τη διάρκεια του δίμηνου απαγορευτικού. Έπειτα από την αντανακλαστικά σωστή απόφασή της για κλείσιμο, έλαμψε δια της απουσίας της. Άφησε χιλιάδες εκπαιδευτικούς και μαθητές να προσπαθούν για μέρες να εγγραφούν στην ηλεκτρονική τάξη και να διαχειριστούν το υλικό, καθώς το σύστημα έπεφτε συνέχεια. Στηρίχθηκε αποκλειστικά και μόνο στον υπάρχοντα εξοπλισμό των εκπαιδευτικών και των μαθητών . Αδιαφόρησε παντελώς για τους εκπαιδευτικούς, αλλά κυρίως για τους μαθητές που δεν είχαν τη δυνατότητα να αγοράσουν την τεχνολογία και τις υπηρεσίες για πρόσβαση στα διαδικτυακά μαθήματα και τόσα άλλα…
Όσοι μαθητές δεν είχαν την οικογενειακή στήριξη για τα παραπάνω εξαφανίστηκαν στην κυριολεξία από τα μαθήματα τις ημέρες του απαγορευτικού. Αυτό κι αν ήταν ακραίο παράδειγμα ανισότητας για το οποίο το υπουργείο σφύριζε αδιάφορα ή δρούσε γραφικά στέλνοντας κατόπιν εορτής το Μάιο, και για τα μάτια του κόσμου, από κανα τάμπλετ πληρωμένο από χορηγούς!!!
Στο τέλος, βέβαια, βγήκε και κοκορεύτηκε για την επιτυχία ενός εγχειρήματος στο οποίο είχε τη μικρότερη για να μη πω καμία συμμετοχή παρουσιάζοντας ανυπόστατα στατιστικά για κάποια εκατομμύρια ηλεκτρονικά μαθήματα στις e-τάξεις.
«Με ξένα κόλλυβα κηδεία» που λέει κι η λαϊκή θυμοσοφία.
Για να επιστρέψω και στα τωρινά…
Το ίδιο προτίθεται να πράξει η Κυβέρνηση κι απ το Σεπτέμβρη στα σχολεία. Κινούμενη στη λογική του μικρότερου έως ανύπαρκτου οικονομικού κόστους απολυτοποίησε τη χρήση της μάσκας ως το μοναδικό μέτρο αντιμετώπισης της πανδημίας και ιδεολογικοποίησε την ατομική ευθύνη αποδίδοντάς την ακόμη και στα πεντάχρονα.
Τι θα μπορούσε να κάνει;
Αν είχε στρατηγική για την αντιμετώπιση της πανδημίας στα σχολεία δεν θα διαμόρφωνε τις κινήσεις της σύμφωνα με τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης. Ούτε, βέβαια, θα ανήγαγε τη δωρεάν παροχή του υγειονομικού υλικού όπως η μάσκα σε ένδειξη γαλαντομίας του πρωθυπουργού.
Αν είχε ολιστική στρατηγική αντιμετώπισης της πανδημίας στο σχολείο σεβόμενη την ηλικιακή ιδιαιτερότητα ( μ΄ ότι σημαίνει αυτό)των μαθητών, θα αποφάσιζε από νωρίς τη δωρεάν χορήγηση της μάσκας και τη χρήση της από τις ηλικιακές ομάδες που μπορούν να την χρησιμοποιήσουν σωστά. Θα έκανε σαφές επίσης πως πέρα και πάνω από όλα σημασία έχει η ορθή χρήση της.
Θα ανέπτυσσε παράλληλα κι άλλα μέτρα στη λογική της αποστασίωσης (που λέει κι ο Μπαμπινιώτης) όπως την εκ περιτροπής διδασκαλία και την μείωση μαθητών ανά τμήμα.
Θα αποφάσιζε μέτρα τύπου Ιταλίας με πρόσληψη επιπλέον αναπληρωτών εκπαιδευτικών και μίσθωση χώρων για να αναπτυχθούν τμήματα μαθητών κ.ά.
Θα έβρισκε πόρους και θα ήταν έτοιμη να υποστηρίξει τους μαθητές που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες και δεν έχουν τεχνολογικό εξοπλισμό . Θα εξασφάλιζε παροχές που θα έφταναν μέχρι και την οικιακή σύνδεση στο διαδίκτυο και δεν θα εξαντλούνταν στα αστεία μέτρα του Μαΐου με τα τάμπλετ των χορηγών.
Αντί όλων αυτών όμως επιλέγεται να εφαρμοστεί , αν είναι δυνατόν, ή προαποφασισμένη αύξηση ! των μαθητών στην τάξη. Ένα μέτρο, δηλαδή, που υπονομεύει και την όποια ωφέλεια από τη χρήση της μάσκας, αν υποθέσουμε ότι κι αυτή θα χρησιμοποιηθεί με τον βέλτιστο υγειονομικά τρόπο.
Δυστυχώς, όμως, δεν υπάρχει ολιστικό στρατηγικό σχέδιο. Με τη χρήση της μάσκας επιχειρεί να αποσβέσει την ευθύνη της για τη δέσμη μέτρων που μπορούσαν να ληφθούν , αλλά δεν παίρνονται γιατί κοστίζουν. Ξαφνικά τα παχιά λόγια της άνοιξης για την πολυτιμότητα της ανθρώπινης ζωής αντικαθίστανται, λόγω κόστους, από τις επικοινωνιακές φιοριτούρες περί δωρεάν παροχή μάσκας και δωρεάν παροχή εμβολίου, πάντα με απόφαση Μητσοτάκη.
Την ώρα που δεν κάνουν τα αυτονόητα δηλαδή, την ώρα που αποφασίζουν μέτρα αντιφατικά και αλληλοϋπονομευόμενα, φροντίζουν με αδέξιες κινήσεις προσβλητικού μεσσιανισμού να επαυξήσουν το υποτιθέμενο πολιτικό κεφάλαιο του προϊσταμένου τους.
Με 250 κρούσματα τη μέρα όμως όλ’ αυτά είναι τουλάχιστον απαράδεκτα…
Τα αποτελέσματα αυτής της προσχηματικής στάσης της, νομίζω, πως θα τα βρουν μπροστά τους…
