Ευγνωμοσύνη σήμερα για το ώριμο καλοκαίρι του Σεπτέμβρη. Για τα ψηλά δέντρα, φύλακες μιας ομορφιάς που επιμένει. Για τις πρωινές βόλτες δίπλα στην λίμνη και του ήλιου το ζεστό το φως.
Για τις λευκές πεταλούδες που χαϊδεύουν τον δρόμο μας ακουμπάνε στα μαλλιά μας και εκβιάζουν χαμόγελα
Για το νερό που ρέει ακύμαντο και βουβά μουρμουρίζει λέξεις πανάρχαιες, «σώπα, άκου, νιώσε, κοίτα, ανάπνευσε βαθειά, πολύ βαθειά, να φτάσει η αναπνοή σου ως τις πιο λησμονημένες σου ρίζες ..»
Για όλα όσα επιμένουν να προσφέρονται ανέξοδα και χωρίς ανταμοιβή.
Ευγνωμοσύνη μόνο…
