όσα κάθομαι και γράφω
για να είμαι ακριβής όσα
μες στο μυαλό μου διαδηλώνουν
διαιώνιση εις μάτην απαιτώντας
είναι ωστικά κύματα εκρήξεων
και παρότι χρειάζονται χρόνο
για να μεστώσουν εντός μου
εκφέρονται σε μια στιγμή
δεν έχουν σημασία οι διορθώσεις
αναπλάσεις αναδιατυπώσεις
η κρίσιμη μάζα εκρήγνυται σε μια στιγμή
δεν γράφω για την αιωνιότητα
περιφρονώ την υστεροφημία
τι να την κάμει ο χαζός τη φήμη
όταν κι η ματαιοδοξία του
σκόνη μαζί με τη σορό του θά’χει γίνει
γράφω για να εκραγώ
για να προλάβω να εκραγώ
πριν εθιστώ στην ισορροπία τής ύβρεως
στον εγκλεισμό μιας δυναστείας εικόνων
γράφω τών παιδιών την απόγνωση
στις ουρές τών πολιτικών εκτροφείων
γράφω τις οθόνες που καταβροχθίζουν το μέλλον
γράφω τραγούδια τής βροχής και τού νόστου
τών πυρακτωμένων ρυθμών πυροβάτης
γράφω τις ελπίδες να καίγονται
στα χρυσά τών αγρών μανουάλια
τα όνειρα να ξεριζώνονται
στους κήπους του μέλλοντος
γράφω τα έτοιμα από καιρό ιάματα
που προηγούνται τής πανδημίας
τα ορατόρια τής βουλιμίας ελαχίστων
που πνίγουν τα μοιρολόγια τού πλήθους
γράφω τις λέαινες να θηλάζουν την ανάσταση
και τα βρέφη να μοιράζονται το νάμα
τις λεγεώνες τών αδέσποτων να χρυσίζουν
πέρα μακριά τους ορίζοντες πάλι
αγγέλλοντας έναν φωτεινότερο κόσμο
γράφω δαχτυλικά μου αποτυπώματα
στη βίβλο του Θανάτου
«ΟΙ ΑΔΕΣΠΟΤΟΙ – εις μνήμην απόντων ποιητών»
Εκδόσεις Κοράλλι, Αθήνα, Σεπτέμβρης 2020
