28η Οκτωβρίου 2020 στο Μαυροχώρι, μια παράξενα ήσυχη εθνική επέτειος! Μα, παρά την ησυχία της μέρας, τα είχε τα γιορταστικά της στοιχεία: τη Δοξολογία (χτύπησαν χαρμόσυνα οι καμπάνες-πριν από 80 χρόνια ακριβώς είπαμε οι Έλληνες ένα ζηλευτό και περήφανο ΟΧΙ), την επιμνημόσυνη δέηση (αυτή, αντί για την πλατεία, έγινε στον σημαιοστολισμένο ναό), τη γλυκιά φωνή του παπα-Ηλία, που ήταν ασυνήθιστα δυνατή σήμερα, μια σημαία που δυο αδερφούλες κράτησαν ψηλά μες στον ναό, δείχνοντας πως εθνική γιορτή έχουμε σήμερα, τις όποιες σημαίες στα μπαλκόνια (όσοι δεν ξέχασαν τις ύψωσαν), τα ονόματα που, σιωπηλά πάντοτε, περιμένουν στο ηρώο της κεντρικής πλατείας την οφειλόμενη από μέρους μας τιμή, το αυθόρμητο πρωινό μπουκέτο στη μνήμη των ηρώων, το καθιερωμένο στεφάνι που κατατέθηκε σιωπηρά, αλλά με την πρέπουσα τιμή από τον τοπικό Πρόεδρο κ. Βασίλη Μιρκόπουλο.
Και μπορεί η άδεια από παιδιά εικόνα να ήταν αλλόκοτη, μπορεί να έδειχνε πως όλα τα σκιάζει η φοβέρα (μα δεν τα πλακώνει η σκλαβιά), αλλά η λευτεριά είναι και εσωτερική υπόθεση κι η Πατρίδα θέμα καρδιάς είναι πρώτα κι ύστερα μετατρέπεται σε δύναμη και θυσία, όταν η Πατρίδα το χρειαστεί…
Χρόνια πολλά και λεύτερα από το ηρωικό Μαυροχώρι! Κι ας ευχηθούμε να είμαστε αντάξιοι απόγονοι των γενναίων μας προγόνων!…
ΥΓ: “Και μια σημαία σ’ένα μπαλκόνι αλλάζει χρώματα και με σκοτώνει”, αλλά και το ωραίο σχολικό τραγούδι “ψηλά τη σημαία, ψηλά την καρδιά” μουρμουρίζω από το πρωί-σιγοτραγουδήστε τα σήμερα, μέρα που ‘ναι, και χαρείτε τη μεγάλη γιορτή των Ελλήνων και της ανθρωπότητας!…
