Στην επικαιρότητα λόγω του τσιμέντου στην Ακρόπολη έρχεται το βιβλίο του 1895, του Βογατσιώτη καθηγητού της Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Αθανάσιου Ρουσόπουλου (1823-1898) “Ο Παρθενών” με υπότιτλο: ΗΤΟΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΑΤΑ ΠΑΣΗΣ ΔΙΟΡΘΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ ΠΡΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΝ ΑΥΤΟΥ
Το βιβλίο κυκλοφορεί σε επανέκδοση του 2008 από τις εκδόσεις ΦΙΛΙΠΠΟΤΗΣ (100 σελ.) με πρόλογο από τον Γραμματέα της Ακαδημίας Αθηνών (και Ακαδημαϊκό) Βασίλειο Πετράκο.
Περιεχόμενα
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: ΟΙ ΑΝΑΣΤΗΛΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΜΝΗΜΕΙΩΝ
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΠΙΝΑΚΑΣ ΟΝΟΜΑΤΩΝ
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΡΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ. Η ΣΚΙΑΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ
Ο ΠΑΡΘΕΝΩΝ
ΜΕΘΟΔΟΣ ΠΡΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΝ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΟΣ ΑΝΕΥ ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΕΩΝ
ΔΑΠΑΝΑΙ ΚΑΤΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΙΝ ΠΡΟΣ ΕΚΤΕΛΕΣΙΝ ΤΗΣ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗΣ ΕΠΙΣΚΕΥΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΟΣ
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
Με πληροφορίες από Nicholas Peppas
Η wikipedia για τον συγγραφέα:
Ο Αθανάσιος Ρουσόπουλος (Βογατσικό Καστοριάς, 1823 – 1 Δεκεμβρίου 1898),[ήταν Έλληνας καθηγητής Πανεπιστημίου του 19ου αιώνα, φιλόλογος, αρχαιολόγος, και εξέχουσα φυσιογνωμία των ελληνικών γραμμάτων.
Γεννήθηκε στο Βογατσικό της Καστοριάς το 1823. Σχολείο αρχικά πήγε στην Κωνσταντινούπολη και ύστερα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών όπου και δίδαξε επί τετραετία. Το 1847 πήγε στην Γερμανία, υπότροφος του Βελλιείου κληροδοτήματος όπου σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας, Βερολίνου, και Γκέτιγκεν, φιλολογία και αρχαιολογία.
Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1853 όπου και διορίστηκε καθηγητής της φιλολογίας στο Α’ Γυμνάσιο Πατρών και το επόμενο έτος έκτακτος καθηγητής και αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο, όπου το 1860 ανέλαβε τακτικός. Ως καθηγητής της ελληνικής γλώσσας δίδαξε επί εικοσιτέσσερα χρόνια στην Ριζάρειο Σχολή. Δίδαξε επίσης στο Πολυτεχνείο περί του βίου των αρχαίων Ελλήνων.
Παραιτήθηκε από το Πανεπιστήμιο και ασχολήθηκε αποκλειστικά με φιλολογικές και αρχαιολογικές μελέτες.
Απεβίωσε την 1η Δεκεμβρίου 1898.
Παντρεύτηκε τη Λουίζα Murray και απέκτησε 9 παιδιά, μεταξύ των οποίων τον Όθωνα, ιδρυτή της Εμπορικής Ακαδημίας, μετέπειτα ΑΣΟΕΕ, τον Ρούσσο, καθηγητή της ελληνικής στην Ακαδημία ξένων γλωσσών στη Βουδαπέστη και διαδέχτηκε τον Χριστομάνο ως καθηγητής των ελληνικών της αυτοκράτειρας Σίσσυ της Αυστρίας, και τη Βέρθα, η οποία ασχολήθηκε με μεταφράσεις από τα γερμανικά και τα ιταλικά (εκδ. Ελευθερουδάκη) και επίσης εξέδωσε τους μύθους του Αισώπου στη Νέα ελληνική και συνέγραψε το βιβλίο “Η τροφή του αρρώστου”.
Κατεβάστε και διαβάστε τη δεύτερη έκδοση του βιβλίου του 1895 κκ του Τυπογραφείου των Αδελφών Περρή ΕΔΩ
