Αυτό που συνέβη σήμερα , την πρώτη μέρα της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης των μαθητών, αποτελεί το απόλυτο φιάσκο μιας υποτιθέμενης καλά οργανωμένης διαδικασίας. Είναι η περίτρανη αυτοακύρωση της διευθυντικής δομής ενός θεσμικού φορέα που πορεύεται κουνώντας το δάχτυλο, μετακυλώντας τις ευθύνες και συσκοτίζοντας τα προβλήματα.
Μόλις για δύο ώρες άντεξε το σύστημα την ταυτόχρονη χρήση του από 500.000 περίπου μαθητές των Γυμνασίων και Λυκείων της χώρας. Στη συνέχεια κατέρρευσε περίτρανα συμπαρασύροντας με γδούπο τις μεγαλόστομες διακηρύξεις περί νέας εποχής στην εκπαίδευση και την παραπειστική εικόνα που διακινεί το υπουργείο για την εφάμιλλη ποιότητα της διαδικτυακής εκπαίδευσης με τη ζωντανή διδασκαλία στην τάξη.
Παρά τα εύλογα ερωτήματα για τους παράγοντες που αυτονόητα θα έπρεπε να ελεγχθούν, ώστε να μη φτάσουμε στο φιάσκο, προσωπικά δε θα κοινοποιούσα την κριτική μου, αν διαπίστωνα κάποια επίδειξη ευθύνης απ την πλευρά του υπουργείου.
Οι μέρες που ζούμε είναι έτσι κι αλλιώς δύσκολες για όλους. Γιατί όχι και για τις προβληματικές υπηρεσίες μιας, δυστυχώς κατά τεκμήριο, προβληματικής διοίκησης.
Αλλά μόνο αυτό δεν έγινε. Η ηγεσία του υπουργείου, πιστή στη διαχρονική συνταγή της δημιουργίας εικονικής πραγματικότητας, όχι μόνο δεν ξεστόμισε ένα συγγνώμη προς τους μαθητές τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς αλλά με μια ολιγόλογη ανακοίνωση πέταξε τη μπάλα στην εξέδρα, δηλαδή την πλατφόρμα που της είχε αναθέσει την διεκπεραίωση του εγχειρήματος. «Ο πάροχος της πλατφόρμας Webex έχει παράσχει διαβεβαιώσεις ότι εργάζεται για την αποκατάσταση του προβλήματος και έχει δρομολογηθεί η πλήρης επαναλειτουργία του συστήματος». Αυτή ήταν η ανακοίνωση του υπουργείου. Λές κι ήταν κονσέρβα μήνυμα από τηλεφωνητή!
Λίγη ντομπροσύνη, λίγη ευθύτητα, μια κάποια ανάληψη ευθύνης, απέναντι στα παιδιά τουλάχιστον, δεν σκέφτηκαν να εκφράσουν.
Το υπουργείο, πολλά χρόνια τώρα, πορεύεται μ αυτή τη φλεγματική όψη του κήνσορα.
Καταχεριάζει τους εκπαιδευτικούς επικρίνοντας την υποτιθέμενη ανεπάρκειά τους και, έχοντας διαμορφώσει μέσω της κοινωνικής μηχανικής το κλίμα αντιπάθειας, επιβάλει την αδιοριστία, αυξάνει τους μαθητές στα τμήματα, κόβει και ράβει τα προγράμματα σπουδών και χτίζει πέρα και πάνω απ όλα μια ιδεατή γι αυτό εικόνα που καμιά σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα που βιώνουμε εμείς, οι γονείς κι οι μαθητές μας.
Από την εμφάνιση του κορωνοιού και μετά, όμως, μόνο όσοι δε θέλουν να δουν δε βλέπουν πως ο βασιλιάς είναι γυμνός.
Στο πρώτο απαγορευτικό, εκτός απ τους γιατρούς, πήραμε κι εμείς το υποκριτικό χειροκρότημα της διοίκησης, όταν αντιλήφθηκε πως η χαμένη τιμή της σώθηκε απ το φιλότιμο των «ανεκπαίδευτων» εκπαιδευτικών. Εκείνη κάνοντας τα ελάχιστα δεν κατάφερε τελικά να εξασφαλίσει ούτε την πρόσβαση στην τηλεκπαίδευση σ όσους μαθητές δεν είχαν δυνατότητα.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, νομίζοντας πως βρήκε το φάρμακο για πάσα νόσο, επιχείρησε την επιβολή της μετάδοσης του μαθήματος με κάμερα, μέτρο που θα καταστρατηγούσε βάναυσα προσωπικά δεδομένα μαθητών και εκπαιδευτικών και θα εκχυδάιζε την εκπαιδευτική διαδικασία.
Κι έπειτα από δύο μήνες ραστώνης, εν μέσω αναμονής του δεύτερου κύματος covid-19, επανήλθε το Σεπτέμβρη το ίδιο αδιάφορη, το ίδιο απροετοίμαστη και το ίδιο υποκριτική .
Καμία καταγραφή των μαθητών που αδυνατούσαν να προμηθευτούν εξοπλισμό για τηλεκπαίδευση. Ποιοι κάλυψαν το κόστος; Οι γονείς, οι σύλλογοι κι οι χορηγοί.
Καμία νύξη στους εκπαιδευτικούς που αντιμετώπιζαν το ίδιο πρόβλημα. Ποιοι κάλυψαν το κόστος:Οι εκπαιδευτικοί. Μπορούσαν δε μπορούσαν.
Καμία οργανωμένη επιμόρφωση των εκπαιδευτικών στη χρήση τεχνολογιών. Πως επιμορφώθηκαν όσοι επιμορφώθηκαν; Με ίδια μέσα και από προσωπικό μεράκι.
Καμία ενίσχυση των διαδικτυακών μονάδων στα σχολεία. Ποιος κάλυψε το κόστος;Κανείς…
Οι μαθητές στα τμήματα αντί να μειωθούν αυξήθηκαν.
Οι μάσκες, που ορίστηκαν ως το απόλυτο μέτρο προστασίας, ράφτηκαν σε μέγεθος Full Face.
Οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές αντιμετωπίστηκαν ως άτρωτοι και η διασπορά του ιού στις τάξεις υποεκτιμήθηκε.
Κι όταν ήρθε η ώρα της τηλεκπαίδευσης άρχισαν οι παλινωδίες :
Το υπουργείο παιδείας δήλωνε μ αυτοπεποίθηση την ετοιμότητά του. Μ΄εγκύκλιό του, μάλιστα, έδινε κάθετες οδηγίες για το χρόνο έναρξης της ωριαίας διδασκαλίας, τη διάρκειά της και την χρήση απουσιολογίου για τους απόντες. Το πανελλήνιο σχολικό δίκτυο προειδοποιούσε πως μια γραμμή 24 Mbps ( που έχει η πλειοψηφία των οικογενειών) αρκεί να εξυπηρετήσει μία μόνο τηλεδιάσκεψη κι ο Περρακάκης, του υπουργείου ψηφιακής διακυβέρνησης, προέτρεπε να μειωθεί το σερφάρισμα μέχρι το απόγευμα, για να αντέξει το σύστημα.
Τα αποτελέσματα γνωστά…
Μετά απ αυτά ποιος άραγε υποσκάπτει την αξιοπιστία του δημόσιου σχολείου. Ποιος υπονομεύει το κύρος του, ποιος στρέφει τα παιδιά στην έξωθεν βοήθεια και ποιος αναγκάζει τους γονείς στην κάλυψη των υπέρογκων εξόδων της δήθεν δωρεάν παιδείας;
Θερμή παράκληση λοιπόν οι τιμητές να αντιληφθούν το ρόλο τους, ν΄αναλάβουν τις ευθύνες και να πάψουν να κουνάν το δάχτυλο, γιατί όπως διαπίστωσαν δεν λύνονται με ανοητολογίες περί αριστείας τα προβλήματα.
Μπας και μπορέσουμε κάποτε να κοιτάξουμε τα παιδιά στα μάτια…
