Μικροί Αϊνστάιν (της Ουρανίας Μπάγγου)

Ένα αρκετά μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας αρνείται να αποδεχτεί την σημερινή κατάσταση που έχει διαμορφώσει ο covid-19. Προτιμά τις θεωρίες συνωμοσίας. Και όπως έλεγε, μόλις χτες, μια κυρία στο facebook, δεν είμαστε κουτάβια για να μας κοροϊδεύουν. Τα καταλάβαμε όλα. Είμαστε σαΐνια εμείς. Και δεν μιλάμε για ψυχασθενείς με παράνοια που αντιμετωπίζουν την σημερινή κατάσταση μέσα από το πρόβλημά τους.
Σε ένα σκίτσο του ο Αρκάς υποστηρίζει ότι μας έρχεται πιο εύκολο να πιστέψουμε κάποιον που μας λέει ψέματα, παρά κάποιον που μας λέει αλήθεια.
Τους φαίνεται, δηλαδή, πιο βολικό, πιο πιθανό, να είναι όλα ένα θέατρο όπου ηθοποιοί είναι ο παγκόσμιος οργανισμός υγείας, οι γιατροί, όσοι μιλούν για πανδημία στην τηλεόραση και στον τύπο, οι άνθρωποι που παριστάνουν τους νεκρούς και τους αρρώστους. Κι αυτό, όσο δεν έχει πλησιάσει τους ίδιους ο ιός ή κάποιον δικό τους.
Γιατί υπάρχει τόση δυσπιστία; δεν μας τα λένε όσο απλά χρειάζεται οι ιθύνοντες ή δεν τα καταλαβαίνουν οι ακροατές τους; μπορεί να συμβαίνουν και τα δύο, αλλά μάλλον υπερτερεί το ότι κάποιοι δεν καταλαβαίνουν γιατί δεν μπορούν ή δεν θέλουν να καταλάβουν.
Κατ’ αρχήν μια κοινωνία, όπως η Ελλαδική, έχει συνηθίσει να ρίχνει την ευθύνη για ό,τι κακό συμβαίνει σε κάποιον άλλον. Σε έναν άνθρωπο ή σε ξένα και ημεδαπά οργανωμένα συμφέροντα. Το θεωρούν πιο πιθανό, από το να είναι υπεύθυνος ένας μικρούλης ιός που δεν τον βλέπεις καν με το μάτι. Έτσι δεν έχουν καμία προσωπική ευθύνη. Δεν χρειάζεται να φροντίσουν για τίποτα, παρά μόνον να παριστάνουν τους έξυπνους που τα κατάλαβαν όλα. Και σαν αδικημένοι που είναι πάντα σε αυτήν τη ζωή απαιτούν το δίκιο τους και την καταπατημένη ελευθερία τους.
Τις τελευταίες δεκαετίες, πολύ περισσότερο από τις άλλες, έχουμε αναθρέψει γενιές ανθρώπων που δεν μορφώνονται, για διάφορους λόγους, στα σχολεία μας. Οργανώσαμε μία μαζική δήθεν-εκπαίδευση ανθρώπων που δεν ξέρουν πρόσθεση, αφαίρεση, πολλαπλασιασμό, διαίρεση. Δεν έχουν την ικανότητα να κατανοήσουν ένα κείμενο που γράφει απλά πράγματα. Και γι αυτό δεν ανέπτυξαν καμιά λογική. Γιατί εμείς τα αγαπάμε τα παιδιά μας και δεν θέλουμε να δυσκολευτούν μελετώντας.
Κι αυτοί οι άνθρωποι διαθέτουν τους ψυχολογικούς μηχανισμούς άμυνας που αναπτύσσονται στους πρωτεύοντες ζωικούς οργανισμούς σε δύσκολες καταστάσεις. Μισούν και θέλουν να διαλύσουν τον οποιονδήποτε που θα τους βγάλει από την βόλεψή τους. Και έχουν τα τυπικώς απαραίτητα προσόντα και, ως εκ τούτου, περίσσιο θάρρος γνώμης.
Διαθέτουν απολυτήριο δημοτικού, γυμνασίου, λυκείου, πτυχίο πανεπιστημίου (άσχετα από πού και πώς το πήραν). Γιατί, λοιπόν, να πιστέψουν αυτά τα σπασικλάκια που έγιναν ειδικοί σε κάποιους σημαντικούς τομείς; ή μήπως έπρεπε να αφήσουμε τα πράγματα στην τύχη τους και να πεθαίνουμε σαν μύγες, για να το καταλάβουν καλά;
Στην Ελλαδίτσα μας, και οι τραγουδιστές μας νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν ιατρικές έρευνες και …. τις κάνουν. Κάθε αγράμματος Έλληνας και ένας μικρός Αϊνστάιν.
Για ενίσχυση της αυτοπεποίθησής μας ας θυμηθούμε και το τραγούδι του Ζαμπέτα, ο πιο καλός ο μαθητής ήμουν εγώ στην τάξη, που το τραγουδάμε άπαξάπαντες μετά μανίας στα γλέντια μας.
-Αν συνεχίσουμε με τόση ελαφρότητα, ποιά θα είναι η Ελλάδα του αύριο;