Κατά την παρουσίαση της έκθεσης της Επιτροπής Πισσαρίδη, μια από τις προτεινόμενες δράσεις είναι η μείωση του κόστους στη μισθωτή εργασία μέσα από τη μείωση ασφαλιστικών εισφορών υπέρ υγείας.
Συγκεκριμένα αναφέρεται ως εξορθολογισμός να υπαρχει ενα σταθερο ποσο εισφορων υγειας για ολους τους εργαζομενους ανεξαρτητως υψους μισθου, δηλαδη να πληρωνει την ιδια σχετικα χαμηλη εισφορα ο μισθωτος των 650 ευρω με τον μισθωτο των 5.000 ευρω.
Αυτο πρακτικα σημαινει ειτε μεγαλη αυξηση των εισφορων στους χαμηλομισθους, που θα καταστησει ακομα μικροτερο το μισθο τους ειτε κατακορυφη μειωση των χρηματων που διατιθενται για την υγεια.
Αυτο το αδιανοητο, η μειωση των εισφορων αρα αναγκαστικα και των δαπανων υγειας, συζητειται σοβαρα στη χωρα την στιγμη που η πανδημια κορυφωνεται, που καθε μερα αποκαλυπτονται ελλειψεις στα νοσοκομεια, που το δημοσιο συστημα υγειας εχει μεγαλυτερη αναγκη υποστηριξης απο ποτε και εχει κλεισει η οικονομια με μεγαλο κοινωνικο κοστος ακριβως για να μειωθει η πιεση στο συστημα υγειας.
Αν αυτο δεν ειναι ιδεοληψια, τι ειναι;
