3 Δεκεμβρίου Παγκόσμια και εθνική ημέρα ατόμων με αναπηρία Φέτος η ημέρα αυτή δεν μπορεί να εορταστεί όπως κάθε χρόνο λόγω της πανδημίας όμως τα μηνύματα που στέλνουμε θα είναι το ίδιο βαθιά και ακόμα πιο έντονα.
Κάθε χρόνο ανά την Ελλάδα λαμβάναν χώρα πάρα πολλές εκδηλώσεις και γινόταν διάφορες δράσεις με σκοπό όπως πάντα την υπενθύμιση προς την κοινωνία ότι τα άτομα με αναπηρία ζουν, υπάρχουν, έχουν προβλήματα, και ανάγκες όχι μόνο στις 3 Δεκεμβρίου αλλά καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Την επομένη κιόλας μέρα μετά το πέρας αυτών των δράσεων όσοι έτρεχαν να φωτογραφηθούν , να μιλήσουν , να υποσχεθούν , να δείξουν ότι είναι δίπλα μας εξαφανιζόταν (με ελάχιστες εξαιρέσεις) , όλα ξεχνιόταν και εμείς πάλι πίσω στο παρασκήνιο , στο προσκήνιο μόνο τα χιλιάδες προβλήματα και οι ανάγκες που μας ταλανίζουν καθημερινά και κυρίως αυτό το χρονικό διάστημα που έχουν βγει στην επιφάνια προβλήματα που δεν φαινόταν όχι πως δεν υπήρχαν .
Αναρωτηθήκατε ποτέ τι σημαίνει η λέξη αγωνίζομαι για ένα άτομο με αναπηρία και των μελών των οικογενειών αυτών ; Αγωνίζομαι σημαίνει παλεύω , παλεύω πρώτα μέσα μου για να δεχτώ και να κάνω κομμάτι του εαυτού μου τη διαφορετικότητα ( που είναι και το πιο δύσκολο ). Αγωνίζομαι για να πείσω τους γύρω μου για το δίκαιο και την αποδοχή . Αγωνίζομαι σε συνεργασία με άλλους ανθρώπους που βιώνουν και αυτοί ότι και εγώ δημιουργώντας μικρές ομάδες για να κάνουνε κάτι καλύτερο όλοι μαζί. Φτάνουμε στο σημείο που όλοι μαζί σαν μια γροθιά αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματα μας επιδιώκοντας με όλους τους φορείς και τα εργαλεία να κάνουμε πράξη τα όνειρα μας …
Πώς όμως να αγωνιστούμε για να αλλάξουμε τη παιδεία αυτού του κόσμου ;Ο παραγκωνισμός μας , η στέρηση των πιο απλών και καθημερινών δικαιωμάτων μας , ο κοινωνικώς αποκλεισμός, η περιθωριοποίηση και ο χλευασμός μας είναι οι κύριες πηγές του κακού με συνέπεια τη συνεχιζόμενη αλυσίδα των αποκλεισμών μας σε σοβαρότερα θέματα βασικής ανάγκης και βιοπορισμού . Η απάντηση μου είναι πως αν ο καθένας δεν διδαχτεί τη παιδεία για να τη μεταδώσει και σε άλλους , πως αν η αλλαγή δεν έρθει πρώτα σε ατομικό και μετά να περάσει σε συλλογικό επίπεδο δεν θα αλλάξει τίποτα .
Παρά την πρόοδο που έχει επιτευχθεί τα τελευταία χρόνια όσον αφορά την προσβασιμότητα στο φυσικό περιβάλλον, εξακολουθούν να υπάρχουν μεγάλα περιθώρια βελτίωσης κυρίως ως προς το επίπεδο σεβασμού προς τα δικαιώματα των ατόμων µε αναπηρία Ο σχεδιασμός και η λειτουργία της κοινωνίας µας γίνεται µε τρόπο που διασφαλίζονται ίσες ευκαιρίες για συμμετοχή όλων των πολιτών; Μήπως η κοινωνία δημιουργεί την «αναπηρία» µέσω του μεροληπτικού σχεδιασμού των υποδομών, των αρνητικών συμπεριφορών, του στιγματισμού, των προκαταλήψεων και κυρίως παίρνοντας ως σημείο αναφοράς το πρότυπο του «φυσιολογικού ατόμου»; Μήπως η κοινωνία µας οικοδομείται χωρίς να λαμβάνει ουσιαστική μέριμνα για τις ανάγκες και τα δικαιώματα όλων των πολιτών και είναι αυτή που καθιστά ανάπηρους τους ανθρώπους, αποκλείοντάς τους από το δικαίωμα της πλήρους συμμετοχής ;
Οι κοινωνικές εξελίξεις και οι δικαιωματικές επιταγές της σύγχρονης πραγματικότητας , συνιστούν και επιβάλουν τη συμμόρφωσή μας ως χώρα με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία (που αποτελούν βασικά συστατικά στοιχεία του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής). Από τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία, τις διατάξεις του Συντάγματος αλλά και από τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απορρέει ότι το κράτος οφείλει να μεριμνά για την λήψη μέτρων που διασφαλίζουν μεταξύ άλλων την αυτονομία των ατόμων με αναπηρία. Η άσκηση του δικαιώματος στην αυτόνομη και την ανεξάρτητη διαβίωση πρέπει να είναι απρόσκοπτη και αποτελεσματική σε όλους τους τομείς ανεξαρτήτως .
Απέχουμε πολύ ως χώρα στην συμμόρφωση αυτών των κανονισμών με όλες τις αρμόδιες πλευρές να ζητούν παράταση στη παράταση σε όποια οδηγία και προς όποια κατεύθυνση μας ζητούν τα Ηνωμένα Έθνη να συμμορφωθούμε εφαρμόζοντας το νόμιμο και το δίκαιο γιατί το κράτος μας δεν ήταν έτοιμο να ανταπεξέλθει σε αυτές τις μεταβολές.
Τα άτομα με αναπηρία θα πρέπει να ενταχθούν στον κοινωνικό ιστό , δεν πάει άλλο , τώρα που η δικαιωματική προσέγγιση της αναπηρίας συνιστά πλέον κοινή και αναγκαστική πεποίθηση όλων των εμπλεκομένων πλευρών , τώρα που οι ιδέες ωρίμασαν και η εξέλιξη της τεχνολογίας μας λύνει πολλά προβλήματα , τώρα που οι καινοτομίες γίνονται εργαλεία στα χέρια μας , ΤΩΡΑ θα πρέπει οι κοινωνικοί εταίροι και η πολιτεία να συνεργαστούν αρμονικά για την επίτευξη δραστικών και ουσιωδών αλλαγών .
Βρισκόμαστε πλέον στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσουμε πως είναι η πρώτη φορά που συζητείται ένα Σχέδιο Δράσης για την Αναπηρία και αυτό, ασχέτως εάν υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, είναι από μόνο του μια πολύ σημαντική εξέλιξη αφού αναγάγει τα προβλήματα των ατόμων με αναπηρία σε ένα διαφορετικό πολιτικό επίπεδο. Επίσης καταφέραμε κατά την κατάρτιση του Εθνικού Σχεδίου να συνεργαστούμε και να καταθέσουμε αναλυτικές προτάσεις για κάθε έναν από τους 6 πυλώνες του Εθνικού Σχεδίου όπως και για κάθε μια δράση που προβλέπεται, ενώ έχουμε προσθέσει και συμπληρωματικές δράσεις. Έχουμε επίσης προσθέσει και έναν έβδομο πυλώνα που αφορά τον κοινοβουλευτικό έλεγχο υλοποίησης του Σχεδίου.
Αισιόδοξο λοιπόν το κλίμα με ευχάριστα νέα .Ας μη ξεχνάμε λοιπόν πως θα πρέπει να παλέψουμε και να περάσουμε μέρες άσχημες και κουραστικές που θα μας κάνουν να κερδίσουμε τις ομορφότερες μέρες της ζωής μας.
Εν κατακλείδι …
Μπορεί να γελούν μαζί μας διότι είμαστε διαφορετικοί γελάμε μαζί τους διότι είναι όλοι τους ίδιοι, με σύνθημα λοιπόν τη φράση “ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ” και μία υπενθύμιση πως “ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΕΔΩ ” σας υποσχόμαστε πως ΠΡΟΣ ΠΕΙΣΜΑ ΟΛΩΝ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΠΕΙΣΜΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΟΙ ΘΕΩΡΟΥΝ ΔΕΔΟΜΕΝΟ !
