Η σημερινή μας εκδήλωση εναι μια πρωτοβουλία που παίρνουμε γιατί πραγματικά ο αγώνας για Υγεία, ζωή, δικαιώματα ούτε αναστέλλεται ούτε καταστέλλεται.
Θέλουμε να είναι μια ζωντανή εκδήλωση που ελπίζω να προβληματίσει, να είναι η αφετηρία ακόμη πιο ενεργά ο καθένας μας στο χώρο δουλειάς του, στο χώρο εκπαίδευσής του να αποτελέσει φάρο διεκδίκησης όσων σήμερα έχουμε ανάγκη και υπάρχει η δυνατότητα να τα έχουμε.
Αρχικά θα ήθελα να μεταφέρω μια εικόνα από το ΓΝ Καστοριάς, στο οποίο δουλεύω ως Ειδικευόμενη Παιδιατρικής, και που δυστυχώς η εικόνα που επικρατεί αποτελεί κανόνα και όχι εξαίρεση της κατάστασης που επικρατεί στα Νοσοκομεία –με τα πιο μεγάλα Νοσοκομεία βέβαια να βρίσκονται σε πιο δραματική κατάσταση.
Το Νοσοκομείο έχει μετατραπεί σε νοσοκομείο μιας νόσου με την Παθολογική και την Παιδιατρική να έχουν επιταχθεί μόνο για covid ασθενείς και με αποτέλεσμα να διασκορπίζονται οι no covid ασθενείς σε άλλες κλινικές. Θα αρχίσει ξανά να εμπλέκεται το προσωπικό ανά μήνα σε covid και μη covid κλίνες, γιατί δεν έχουν πάρει επιπλέον προσωπικό, ώστε να μην μπερδεύονται καθαρά και βρώμικα περιστατικά. Ήδη με την κατάσταση στα σχολεία πολλοί συνάδελφοι νοσηλευτές δεν μπόρεσαν να πάρουν άδεια ειδικού σκοπού λόγω των ελλείψεων. Υπάρχει 27% κενό στις οργανικές θέσεις του Νοσοκομείου με κρίσιμη την έλλειψη πνευμονολόγου. Υπάρχει αποδυνάμωση αντί για ενίσχυση των ΠΦΥ με μετακίνηση προσωπικού γιατρών από το ΚΥΑ και το ΙΚΑ. Δεν υπάρχει εξοπλισμένη με υλικά και προσωπικό και συγκροτημένη ΜΑΦ και ΜΕΘ με αποτέλεσμα με τα πολλά κρούσματα στη Β. Ελλάδα να υπάρχει φοβερό πρόβλημα να βρεις να στείλεις κάποιον ασθενή. Και εννοείται με την κατάσταση αυτή παρακαλάς να μην τύχει κάτι άλλο σοβαρό σε ασθενή γιατί δεν ξέρεις πού θα τον στείλεις.
Είναι κοινή ομολογία στις συζητήσεις μας με συναδέλφους στο Νοσοκομείο πως πραγματικά 9 μήνες μετά από το πρώτο κύμα της πανδημίας με τόσα κρούσματα ειδικά στην πόλη της Καστοριάς, η όποια αξιοπρεπή παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης οφείλεται στις υπεράνθρωπες προσπάθειες του ιατρικού, νοσηλευτικού και παραϊατρικού προσωπικού.
Γιατί 9 μήνες τώρα δεν έχει παρθεί κανένα ουσιαστικό μέτρο από το κράτος και την κυβέρνηση για τη θωράκιση του Συστήματος Υγείας. Αντίθετα η κυβέρνηση προσπαθεί να κρύψει τις ευθύνες της για την κατάσταση που έχει φέρει η ίδια και όλα τα άλλα κυβερνώντα κόμματα στο ΕΣΥ, και κουνάει το δάχτυλο στο λαό ότι είναι ο μόνος υπεύθυνος «αν θα αντέξει το ΕΣΥ». Κουνάει το δάχτυλο στη νεολαία λες και στην Καστοριά είχαμε party του ΑΠΘ ή γλεντούσαμε στη συγκομιδή των μήλων, όπου ήταν ένας εργασιακός χώρος για παράδειγμα που έγινε διασπορά με ευθύνη και της εργοδοσίας. Είναι τραγικό να επιμένει στην ατομική ευθύνη μέχρι να βγει το εμβόλιο δίχως κανένα άλλο ουσιαστικό μέτρο ενώ είναι αυξημένα τα κρούσματα καθημερινά, οι διασωληνωμένοι αλλά και οι θάνατοι.
Από το γενικευμένο lockdown διαψεύστηκε το παραμύθι του ενισχυμένου ΕΣΥ που έχει μετατρέψει ουσιαστικά τα Νοσοκομεία μόνο σε covidonosokomeia.
Για εμάς είναι ξεκάθαρο πως η στάση αυτή της κυβέρνησης να μην πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα που οι υγειονομικοί, τα σωματεία, τα 15μελή διεκδικούν όλο αυτό το διάστημα είναι συνειδητή επιλογή και όχι ανικανότητα. Συνειδητή επιλογή ήταν να ανοίξει τον Τουρισμό χωρίς κανένα μέτρο ουσιαστικά και να θυσιάσει τον κόπο τόσων οικογενειών στο πρώτο κύμα καραντίνας. Συνειδητή επιλογή είναι να διπλασιάζει τα νοσήλεια στις ιδιωτικές κλινικές αντί να τις επιτάσσει. Συνειδητή επιλογή είναι τώρα να κόβει 600 εκ ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό από τις δαπάνες από την Υγεία.
Συνειδητή επιλογή είναι να μην έχει το Νοσοκομείο Καστοριάς Πνευμονολόγο, εξοπλισμένη ΜΑΦ και έμπειρο επιστημονικό δυναμικό. Να υπάρχει ο κίνδυνος αν αυξηθούν τα κρούσματα να μη λειτουργεί ξανά η Μαιευτική Κλινική και 70 γυναίκες να είναι στον αέρα γιατί δεν έφτιαξαν υποδομές για τις αυξημένες ανάγκες της πανδημίας. Και τα παραδείγματα αν συνεχίσουμε να τα αναφέρουμε μπορεί και να ξημερώσουμε.
Όλα τα κόμματα που πέρασαν από την κυβέρνηση έχουν βάλει το χεράκι τους ώστε το Σύστημα Υγείας να φτάσει σε αυτήν την κατάσταση. Τα τελευταία χρόνια επί κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ έχουν καταργηθεί 10.000 κλίνες γιατί «δεν ήταν ανταποδοτικές», λειτουργούν το 1/3 ΜΕΘ (565/3700) από τον προβλεπόμενο αριθμό χωρίς πανδημία, έχουν κλείσει τα Λοιμώδη Νοσοκομεία και ΠΦΥ (17 δημόσια νοσοκομεία συνολικά), έχει γίνει δραστική μείωση εργαζομένων τόσο γιατρών όσο και νοσηλευτών (6000 γιατροί και 25.000 νοσηλευτές).
Γι’ αυτό όσο εξοργιστική είναι η στάση της ΝΔ άλλο τόσο εξοργιστική είναι και η στάση του ΣΥΡΙΖΑ που από τη μία απλώνει χέρι συναίνεσης με τη ΝΔ και προτείνει κοινό υπουργό Υγείας και από την άλλη βάζει από την άλλη πόρτα τη λογική «θα λογαριαστούμε μετά» λες και ο αγώνας για την υπεράσπιση της υγείας μας μπορεί να περιμένει μέχρι να ξανααναλάβει χαλίφης στη θέση του κυβερνητικού χαλίφη και έτσι να σωθούμε. Μάλλον είναι ξεχασιάρηδες εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ όταν μιλούν για αυξήσεις στην Υγεία ενώ έκοψαν 860 εκ ευρώ από τον τότε κρατικό προϋπολογισμό για την Υγεία, όταν μιλούν για αυξήσεις στους μισθούς ενώ διατήρησαν ακέραιο το πετσόκομμα 6 μισθών το χρόνο, όταν μιλούν για ένταξη στα ΒΑΕ ή για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας των γιατρών. Οι πράξεις του δε διαγράφηκαν με την απομάκρυνση από το ταμείο ίσα ίσα δώσαν τη σκυτάλη στη ΝΔ να κάνει ταμείο.
Από παντού φαίνεται ότι όλα αυτά τα κόμματα κάνουν λογαριασμό στο εξής: στη λειτουργία των νοσοκομείων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια ως αυτοτελείς επιχειρηματικές μονάδες που θα καλύπτουν το κόστος λειτουργίας τους με την πώληση υπηρεσιών στους ασθενείς και τα ασφαλιστικά ταμεία. Κάνουν λογαριασμό στην περεταίρω εμπορευματοποίηση της Υγείας. Η πανδημία αποτέλεσε ευκαιρία για να πάει ακόμη πιο πέρα αυτή η πολιτική.
- Βγάζει μάτι η διατίμηση των test 8 μήνες μετά ενώ αποκαλυπτικά είναι ως προς το όργιο κερδοσκοπίας που συντελέστηκε για τα κέρδη μεγάλου Ιδιωτικού ομίλου της υγείας που έβγαζε συνολικά από τη διενέργεια μοριακών test περίπου 1 εκ ευρώ το μήνα, σύνολο περίπου 9 εκ.
- Ηδη αφαιρούνται κλίνες ΜΕΘ από τις άλλες ανάγκες για να νοσηλεύσουν ασθενείς με Covid-19. Αδειάζουν ΜΕΘ με μεταφορά των ασθενών στον ιδιωτικό τομέα, με διπλασιασμό των νοσηλίων,προκειμένου να βρεθούν κλίνες για τις ανάγκες της πανδημίας. Αφαιρούνται απλές κλίνες, τμήματα και κλινικές νοσοκομείων για τη νοσηλεία ασθενών από την πανδημία με μεταφορά και του αντίστοιχου προσωπικού.
Στο πλαίσιο αυτό προωθούνται και οι λεγόμενες Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) στον τομέα της Υγείας, ως μια πλευρά της ιδιωτικοποίησης που καλπάζει.
Είναι τραγική ειρωνεία το γεγονός ότι λίγο πριν από το ξέσπασμα της πανδημίας, και στην Ελλάδα αλλά και στις άλλες χώρες, και μάλιστα σ’ αυτές που επλήγησαν περισσότερο, διαφημιζόταν πόσο «καλό» θα κάνουν αυτές οι συμπράξεις στο λαό, «για να μπορεί να απολαμβάνει ο πολίτης ποιοτικότερες υπηρεσίες και το αγαθό της υγείας»1.
Τα γεγονότα όμως είναι πεισματάρικα, τα δεδομένα αμείλικτα. Ας δούμε τι σημαίνει ΣΔΙΤ για το λαό, ποιο ήταν το όφελος που είχε από αυτές τις «καλές πρακτικές» σε άλλα «σύγχρονα» και «προηγμένα» κράτη στην Ευρώπη και στη Βόρεια Αμερική.
- Ιταλία: Έρανος στο διαδίκτυο για μάσκες: Η τρίτη πιο ισχυρή οικονομία στην ΕΕ με ένα μεγάλο ποσοστό των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων ήταν γιατροί και νοσηλευτές.
- Βρετανία: 2,8 γιατροί ανά 1.000 κατοίκους το μικρότερο ποσοστό στην Ευρώπη
- Σουηδία: Η «βιτρίνα» έσπασε με πρωτόκολλα κανιβαλισμού για το ποιος θα μπει ή όχι σε ΜΕΘ
- Γερμανία: Στα πρόθυρα κατάρρευσης με την πανδημία με το Σόιμπλε να ισχυρίζεται ότι τον ενδιαφέρει η οικονομία και όχι οι νεκροί.
- Ή τέλος στην Αμερική με τους ομαδικούς τάφους και τους 1.5 εκ απολυμένους γιατρούς μέσα στην πανδημία.
Οι «επενδύσεις» όπως λένε των κλινικαρχών, φαρμακοβιομήχανων κτλ αξιοποιούν τα χάλια του δημόσιου συστήματος υγείας για να αυξήσουν πελατεία και τα κέρδη τους.
Ο ένοχος είναι η πολιτική στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων, η ανάπτυξη με κριτήριο το κέρδος
Πολιτική που περιορίζει όλο και περισσότερο – συγκρίνοντας με τις σημερινές δυνατότητες της επιστήμης, των επιστημόνων και της τεχνολογίας – ό,τι έχει σχέση με τις κοινωνικές – λαϊκές ανάγκες. Διότι η προστασία και η αποκατάσταση της υγείας των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων, στο πλαίσιο της ανάπτυξης που έχει ως κριτήριο το κέρδος, αποτελεί «κόστος» που συνεχώς συμπιέζεται, προκειμένου η εργατική δύναμη να είναι πιο φτηνή για το κεφάλαιο και το κράτος του. Γι’ αυτό οι παροχές και το σύστημα Υγείας είναι τόσες και σε τέτοια έκταση, που να μην παραβαίνουν αυτόν τον κανόνα της καπιταλιστικής οικονομίας.
Επαναλαμβάνεται το «φαινόμενο», αντί το σύστημα Υγείας να προσαρμόζεται στις λαϊκές ανάγκες, να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Να στριμώχνονται οι λαϊκές ανάγκες στα όρια του ανεπαρκέστατου και εμπορευματοποιημένου δημόσιου συστήματος Υγείας. Να οδεύουμε ολοταχώς στη μετατροπή του συστήματος Υγείας σε σύστημα «μιας νόσου».
Συνεπώς, η πάλη για την άμβλυνση των προβλημάτων – όσο αυτό είναι δυνατό στις σημερινές συνθήκες – θα έχει κάποιο αποτέλεσμα όταν εντάσσεται στο δρόμο αμφισβήτησης και κατάργησης της βασικής αιτίας που γεννάει και αναπαράγει τα λαϊκά προβλήματα.
Όσο δικαιολογημένα λοιπόν μας προκαλεί η κατάσταση ανησυχία άλλο τόσο ανησυχία πρέπει να δείξουμε απέναντι στην πολιτική που μας άφησε σε μεγάλο βαθμό εκτεθειμένους απέναντι στην πανδημία.
Ενισχύουμε τη μάχη σήμερα, έχοντας την προοπτική του «αύριο»
Η δικαιολογημένη ανησυχία του λαού πρέπει τώρα να μετατραπεί σε κόκκινο συναγερμό πριν να είναι αργά. Με οργάνωση της πάλης που θα διεκδικεί τώρα, άμεσα:
— Να προσληφθούν μαζικά υγειονομικοί στα δημόσια νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας.
— Να ανοίξουν όλες οι μονάδες Υγείας που έκλεισαν τα προηγούμενα χρόνια, να ανοίξουν νέα κρεβάτια στις δημόσιες ΜΕΘ.
— Να γίνονται μαζικά, επαναλαμβανόμενα και δωρεάν τεστ σύμφωνα με τις επιστημονικές ενδείξεις.
— Να επιταχτούν εργαστήρια, κρεβάτια απλά και ΜΕΘ του ιδιωτικού επιχειρηματικού τομέα της Υγείας και να ενταχθούν στον κρατικό σχεδιασμό.
— Τώρα να παρθούν μέτρα με την επίταξη ξενοδοχείων, την αξιοποίηση κατάλληλων υποδομών του κράτους και των δήμων, για την αξιοπρεπή στέγαση, σίτιση και περίθαλψη όλων των μεταναστών χωρίς εξαιρέσεις και των αστέγων, ιδιαίτερα των αστικών κέντρων.
Και όλα τα παραπάνω μπορούν ακριβώς να γίνουν γιατί υπάρχουν δυνατότητες οι οποίες μένουν αναξιοποίητες και θυσιάζονται στο βωμό του κέρδους. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η κούρσα ανταγωνισμού που έχει αναπτυχθεί για το εμβόλιο. Αντί όλες οι επιστημονικές δυνάμεις και παραγωγικές δυνατότητες να συνεργαστούν και να συντονιστούν για την παραγωγή το ταχύτερο και σε επαρκείς ποσότητες του αποτελεσματικότερου εμβολίου, οι εταιρείες ανταγωνίζονται και απειλούν ότι δεν υπογράφουν εκ των προτέρων αν δεν πέσει ζεστό χρήμα, η παράδοση θα καθυστερήσει. Και αυτό τη στιγμή που έτσι και αλλιώς η έρευνά τους είναι βασισμένη στην κοινωνικά χρηματοδοτούμενη ανάπτυξη της βασικής επιστημονικής έρευνας την οποία τα φαρμακευτικά μονοπώλια ιδιοποιούνται. Για παράδειγμα το εμβόλιο με την νέα τεχνολογία m RNA χρηματοδοτήθηκε και από το αμερικάνικο κράτος, με λεφτά του αμερικάνικου λαού πριν 40 χρόνια με επικεφαλή τον Γκράχαμ και τώρα απλά για παράδειγμα η moderna αξιοποίησε το αποτέλεσμα αυτής της έρευνας συν τη χρηματοδότηση την επιπλέον που είχε ήδη με δισεκατομμύρια πριν ακόμη βγει το εμβόλιο. Αντίστοιχα και η Pfintzer και η Biontech.
Αντίστοιχα σήμερα είναι ανάγκη να υπάρχουν Οι δομές προληπτικής ιατρικής, δηλαδή πολυιατρεία, πολυκλινικές, ιατρικά εργαστήρια, όπου ο κόσμος θα μπορεί σε τακτά διαστήματα να ελέγχει την υγεία του δωρεάν και απ’ όπου το κράτος θα μπορεί ουσιαστικά να αντλεί συμπεράσματα για την εξέλιξη ασθενειών ή την ύπαρξη ασθενειών στον πληθυσμό και πώς μπορεί να τις αντιμετωπίσει. Όπως και η πρόληψη στους χώρους εργασίας για την αντιμετώπιση των επαγγελματικών ασθενειών. Ή αντίστοιχα όλο ο οργανωμένο σύστημα Υγείας δημόσιο δωρεάν με αποκλειστική κρατική χρηματοδότηση.
Άρα στο ερώτημα αν γίνεται διαφορετικά η απάντηση είναι πως γίνεται διαφορετικά γιατί υπάρχουν οι δυνατότητες. Το μόνο που χρειάζεται είναι ο αγώνας μας να στοχεύει στην πραγματική αιτία που βάζει φρένο να αξιοποιηθούν αυτές οι δυνατότητες και αυτό είναι το καπιταλιστικό κέρδος.
Στο ερώτημα που πρέπει να απαντήσει κάθε κράτος είναι αν δίνουμε προτεραιότητα στις ανθρώπινες ζωές ή στα κέρδη των λίγων. Σε αυτό το ερώτημα η Σοβιετική Ένωση το είχε απαντήσει από το 1917 οργανώνοντας ένα σύστημα Υγείας δημόσιο και δωρεάν για όλο το λαό, αποδεικνύοντας πως Υγεία είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα.
Ο Henry E. Sigerist ήταν κορυφαίος ιστορικός της Ιατρικής. Από το 1932 έως το 1947 ήταν διευθυντής του Ινστιτούτου Ιστορίας της Ιατρικής του Πανεπιστημίου Johns Hopkins, το οποίο θεωρείται το κορυφαίο πανεπιστημιακό νοσοκομείο στις ΗΠΑ. Στο άρθρο του αναφέρει επί λέξει18:
«Το σοβιετικό σύστημα Υγείας χαρακτηρίζεται από τα εξής τέσσερα βασικά σημεία: (1) Οι ιατρικές υπηρεσίες είναι δωρεάν και προσβάσιμες για όλους. (2) Η πρόληψη ασθενειών είναι στο κέντρο όλων των δραστηριοτήτων του συστήματος Υγείας. (3) Ολες οι δραστηριότητες σχεδιάζονται κεντρικά από την Επιτροπή Υγείας της Σοβιετικής Ενωσης, με αποτέλεσμα (4) ο σχεδιασμός τους να είναι δυνατός σε μεγάλη κλίμακα.
Η σοβιετική κυβέρνηση ανακοίνωσε στην εργατική τάξη της Ρωσίας, και σε όλους τους φτωχούς στις πόλεις και στα χωριά, ότι θα λάβει άμεσα μέτρα για την Κοινωνική Ασφάλιση, με βάση τις ιδέες και το πρόγραμμα για Ασφάλιση για όλους τους εργάτες χωρίς εξαίρεση και για τα φτωχά στρώματα στις πόλεις και στα χωριά, για την πλήρη κάλυψη όλων των μορφών ειδικών αναγκών, όπως ασθένειες, ατυχήματα, φροντίδα των μεγαλύτερων σε ηλικία, μητρότητα, ορφάνια, ανεργία, πλήρης αποζημίωση στους ανέργους.
Η γενική ιδέα είναι η παρακολούθηση της υγείας καθενός ξεχωριστά, από τη γέννησή του μέχρι το θάνατό του. Το υγειονομικό προσωπικό τοποθετείται ανάλογα με τις ανάγκες οπουδήποτε, κάθε εργάτη που εκτίθεται σε κινδύνους. Η ιατρική επίβλεψη αρχίζει με τις εγκύους και τις νέες μητέρες, συνεχίζεται στα νεογνά στην προσχολική ηλικία, στη σχολική ηλικία, στους εφήβους και τέλος στους εργαζόμενους, άνδρες και γυναίκες. Είναι μια τελείως νέα ιατρική συμπεριφορά. Είναι το αποτέλεσμα μιας νέας κοινωνικής πραγματικότητας και της φιλοσοφικής βάσης του συστήματος.
Ακριβώς επειδή είχε αναπτύξει ένα τέτοιο σχεδιασμό στην Υγεία 60 χρόνια πριν κατάφερε να αντιμετωπίσει την πανδημία της ευλογιάς. Έβαλε σε καραντίνα 10.000 ανθρώπους και εμβολιάζοντας μέσα σε 7 ημέρες πάνω από 7 εκ κατοίκους της Μόσχας κατάφερε όχι μόνο να αναχαιτίσει την πανδημία αλλά και να εξαλείψει τα κρούσματα και τους νεκρούς. Αμέσως μετά από μόνη της άρχισε να στέλνει γιατρούς, νοσηλευτές και εμβόλια σε χώρες που θέριζε η ασθένεια. Που αργότερα με καθυστέρηση 8 ετών μπήκαν σε αυτό το πρόγραμμα οι ΗΠΑ και άλλες δυτικές χώρες.
Και ερχόμενη στο ερώτημα εάν εμείς μπορούμε να κάνουμε κάτι σήμερα νομίζω η απάντηση είναι ότι αυτό είναι η μοναδική μας ατομική ευθύνη! Έχουμε πείρα πλέον από τα τόσα χρόνια καπιταλιστικής κρίσης στην Ελλάδα, και τις σαρωτικές αλλαγές που έγιναν, την αναιμική ανάκαμψη που ούτε ευρώ δεν έδωσαν για τις ανάγκες μας, αντιθέτως μπούκωσαν με ζεστό χρήμα τους επιχειρηματικούς ομίλους. Την νέα οικονομική κρίση που επιταχύνθηκε από την πανδημία και στο όνομα της πανδημίας φέρνουν σαρωτικές αλλαγές στα εργασιακά, σε Υγεία, Παιδεία. Αν λοιπόν πρέπει να καταλήξουμε κάπου είναι να μην την πατήσουμε ξανά σε μια από τα ίδια, σε κάλπικα δίπολα που στήνονται όπως για παράδειγμα σχέδιο-αντισχέδιο Πισσαρίδη όπως αντίστοιχα εγκλωβίστηκε ένας κόσμος στο κάλπικο μνημόνιο- αντιμνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ.
Για αυτό κλείνοντας καλούμε καθέναν από εσάς να παλέψει για τα παραπάνω, να συμπορευτεί με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ με όποιες επιφυλάξεις είμαστε ανοιχτοί να τις συζητήσουμε, για να περάσουμε στην πραγματική αντεπίθεση και να ζήσουμε σήμερα όπως αρμόζει στον 21ο αιώνα.
