Έφυγε πρόωρα, ο αγαπημένος φίλος Δημήτρης Κουτσομύτης, σε ηλικία 58 ετών. Ο θάνατός του σκόρπισε τη θλίψη στην ελληνική κοινότητα της Νορβηγίας και ειδικότερα του Όσλο.
Τον Δημήτρη τον γνώρισα πριν 8 περίπου χρόνια στη Νορβηγία μέσω του κοινού μας φίλου του Δήμου. Οι δυο τους είχαν μια εικοσαετία περίπου στη Νορβηγία. Η αγάπη και το πάθος για τη φωτογραφία, μας ένωσε κατ’ αρχήν. Στη πορεία όμως διαπίστωσα ότι απέκτησα ένα φίλο σαν να τον γνώριζα από παιδί. Θες η φωτογραφία, θες τα κοινά γούστα για τη μουσική, θές η αγάπη να οργανώνουμε πολιτιστικές εκδηλώσεις, θές οι ίδιες κοινωνικές ανησυχίες για το κόσμο γύρω μας, ίσως ακόμα και η ίδια ηλικία , ήταν μερικά από αυτά που σε κάνουν να νοιώθεις κάποιον δικό σου άνθρωπο. Με άλλα λόγια είμασταν στο ίδιο ακριβώς μήκος κύματος.
Βραβευμένος ουκ ολίγες φορές ως ο καλύτερος φωτογράφος του περιοδικού τύπου στη Νορβηγία. 20 χρόνια στο χώρο, καταξιωμένος και δημοφιλής. Ήταν υπεύθυνος δημιουργικού και φυσικά φωτογράφος του περιοδικού ‘’ Erlik Oslo’’ που πωλείται από άτομα εξαρτημένα προκειμένου να βοηθηθούν οικονομικά για την απεξάρτηση τους. Παρ’όλα αυτά , αυτό που ξεχώριζε την Δημήτρη, ήταν ταπεινότητα του και το χαμηλό προφίλ που κρατούσε με όποιον συναναστρεφόταν.Και φυσικά πάντα διαθέσιμος να βοηθήσει.
Χαρακτηριστικά, όταν επιχείρησα να διοργανώσω μια ομαδική έκθεση φωτογραφίας στο Σταβάνγκερ για πρώτη μου φορά, με πολύ διστακτικότητα ζήτησα από τον δημοφιλή στο χώρο Δημήτρη, αν θα ήθελε να μας τιμήσει με τη συμμετοχή του και να μας βοηθήσει. Και ενώ περίμενα λόγω φόρτου εργασίας και αποστάσεως, να αρνηθεί ευγενικά, με εξέπληξε η ανταπόκρισή του με τη συμμετοχή αλλά και με πολύτιμη βοήθεια στην έκθεση η οποία είχε και εξαιρετική επιτυχία. Το εντυπωσιακότερο είναι ότι ταξίδεψε οδικώς για να μας τιμήσει με τη παρουσία του στα εγκαίνια της έκθεσης.
Η συμβολή του Δημήτρη στα πολιτιστικά δρώμενα δεν ήταν περιορισμένη στη διάρκεια της παραμονής του στη Νορβηγία. Αντίθετα ξεκίνησε από το τόπο καταγωγής του το Νεστόριο της Καστοριάς. Εκεί όπου ήταν εμπνευστής και συνδιοργανωτής τα πρώτα χρόνια,του μουσικού φεστιβάλ ‘’River party ‘’, στις όχθες του ποταμού Αλιάκμονα. Το Φεστιβάλ γίνεται 42 χρόνια τώρα έχοντας το ανεξίτηλο αποτύπωμα του Δημήτρη.
Πρόσφατα, την άνοιξη με επισκέφτηκε σπίτι μου οδηγώντας με περίσσεια χαρά το νέο του απόκτημα, ένα βαν αυτοκίνητο. Απολαμβάνοντας το ψητό ψάρι με συνοδεία τσίπουρου , ανακοινώνει σε μένα και στην Εύη ότι παραιτήθηκε από τη δουλειά του, πήρε το βανάκι για να κάνει πραγματικότητα το όνειρο ζωής του: Το μεγάλο ταξίδι της αναζήτησης, χωρίς συγκεκριμένο προορισμό. Το βανάκι, αφού θα το διαμόρφωνε στην Ελλάδα σε σπίτι, θα γύριζε όπου ή ψυχή του το ζητούσε και θα φωτογράφιζε πλέον ως Free lancer.
Πριν λίγες εβδομάδες, στην ονομαστική του εορτή, μιλήσαμε και ετοιμαζόταν για το ταξίδι των ονείρων του.
Δυστυχώς για ένα άλλο ταξίδι μεγαλύτερο και απροσδόκητο από αυτό που σχεδίαζε, έφυγε αναπάντεχα, αφήνοντας ένα όνειρο ανεκπλήρωτο.
Αγαπημένε φίλε Δημήτρη εύχομαι η ψυχούλα σου να είναι καλά όπου κι αν βρίσκεται. Σου υπόσχομαι να προσπαθήσω να κάνω πράξη αυτό που ήθελες να κάνεις και να το αφιερώσω στη μνήμη σου. Μαζί και με την Εύη, όπως σχεδιάζαμε να έρθουμε να σε βρούμε κάπου στη διαδρομή.
Εκφράζω τη βαθιά μου λύπη στην οικογένεια και τους φίλους του Δημήτρη.
Κώστας Αδάμης
Επάνω: Στα εγκαίνια της έκθεσης με τίτλο, “Η Νορβηγία μέσα από τα Ελληνικά μάτια”
Κάτω: Φωτογραφίες του Δημήτρη Κουτσομύτη κι ένα από τα πολλά εξώφυλλα του περιοδικού των αστέγων OSLO στο οποίο ήταν τακτικός φωτογράφος μέχρι πέρυσι.
