Ο Manchild Bilbas χαρίζει όμορφα Χριστούγεννα στο κοριτσάκι που μεγάλωσε και ο Mc Bilbas χαρίζει ένα υπέροχο τραγούδι καταθέτοντας την ψυχή του και ξετυλίγοντας την τέχνη του storytelling. Η παραγωγή είναι του Tellingbeatzz και θα πλαισιώσει τα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου “Manchild”.
Bilbas – Χριστούγεννα
Στίχοι: Βασίλης Παναγιωτίδης
Μουσική: Tellingbeatzz
Σκηνοθεσία: Γιάννης Λεμονίδης
Album: #manchild
Recorded and Mixed by Σωτήρης Νούκας @UnderdroundStudio
Παραμόνευαν Χριστούγεννα μόλις είχα σχολάσει από τη δουλειά
είχα πεθάνει της πείνας πήγα να φάω μία βρωμιά
και καθώς έφευγα έτσι με το βλέμμα κουρασμένο
τον είδα να κάθεται σε ένα τραπέζι χαρούμενο καλοντυμένο
ήταν αυτός η γυναίκα του και η μικρή του κόρη
που πλέον είχε μεγαλώσει την αναγνώρισα με το ζόρι
Και δεν φαινόταν να κάνανε τίποτα το σημαντικό
Απλά αντάλλασσαν κουβέντες ανούσιες μετά το φαγητό
Κάποια στιγμή τα μάτια μας ενώθηκανε
και από το βλέμμα του κατάλαβα ότι με θυμήθηκανε
Ένιωσα αμηχανία δεν ήξερα πως να φερθώ μου ήταν απρόσμενο είχα χρόνια να τον δω
Σκέφτηκα να σταματήσω να κάτσω να τον αντιμετωπίσω
αλλά στην τελική γιατί άλλη μία μέρα τη ψυχολογία μου να γα….
σάμπως θα αλλάξει κάτι θα φέρω το χρόνο πίσω
περίεργα συναισθήματα δεν μπορώ να τα ψυχολογήσω
γα……… αλλά μας είχες υποσχεθεί
έλεγες πως θα κάνουμε πολλές πρωτοχρονιές μαζί
Αυτή όμως είναι η πέμπτη που έχουμε χωριστεί
και σε βλέπω να απολαμβάνεις οικογενειακή θαλπωρή
Τα λεγες για να ελπίζουμε οι απλά μας πούλησες παπά
τα έλεγες επειδή τα πίστευες ή απλά πιστεύεις τα λεφτά
Όπως και να έχει για εμάς το αποτέλεσμα μετράει
Γα……. όσα χρόνια και αν περάσανε ακόμα μας πονάει
Τι μου φταίει όμως αυτό το μικρό παιδί;
είναι αθώο και γλυκούλικο μία Αγνή ψυχή
Θέλει απλά να κάνει Χριστούγεννα με αυτούς που αγαπά
Δεν θέλω να είμαι ο περίεργος που τα έβαλε με τον μπαμπά
τέτοια εποχή το είχαμε πάρει δώρο σαν χειρονομία
μία ένδειξη ευγνωμοσύνης για τον μπαμπά τα χειρουργεία
κοίτα τώρα πώς μεγάλωσε καλά να είναι μακάρι
εύχομαι να γίνει μία μέρα του μπαμπά της το καμάρι
σε ζηλεύω μικρή μου και ας μη σε ξέρω
γιατί μπορεί να τα καταφέρνω μα δεν σημαίνει πως δεν υποφέρω
Ακόμα δεν περνάει με τον χρόνο
ακόμα νομίζω πως τον βρίσκω κάπου άσχετο στο δρόμο
μία κοιλιά σε ένα σώμα με γκρίζα μαλλιά
περπατάει προς το καφενείο για να παίξει για το χαβαλέ χαρτιά
Μα δεν είναι εκεί δεν τον πετυχαίνω ποτέ πλέον μπροστά μου
Και κατέβασα το βλέμμα μου έκανα πιο γρήγορα τα βήματα μου.
Μπήκα στο αυτοκίνητο και σκεφτόμουν εσένα
Άραγε με την στάση μου θα ήσουν περήφανος για μένα;
Τι θα ήθελες εσύ να κάνω για να σε τιμήσω
Θα πρεπε να πάω να τον πλακώσω ή μήπως απλά να τον βρίσω
Αλλά με ξέρεις δεν ήμουν τέτοιος μακάρι να ήμουνα μακάρι
Μήπως έτσι θα σου φαινόμουν πώς τελικά μεγάλωσε σε ένα παλικάρι;
Αλλά εγώ απλά τα κρατάω μέσα μου και μετατρέπω την κάθε πίκρα μου σε χάδι
κάθομαι και κλαίω σε σβησμένο αυτοκίνητο μέσα στο σκοτάδι.
πάω σπίτι αγκαλιάζω το γιο μου με ρωτάει γιατί κλαίω
Ενώ είχα σκουπίσει απλά μου έλειψες του λέω
δεν με πίστεψε ιδιαίτερα αλλά δεν έδωσε παραπάνω βάση
ήρθε απλά στην αγκαλιά μου για να κουλουριάσει
και εγώ απλά γέλασα με τον γελοίο εαυτό μου
δεν μπορώ να ξεγελάσω ούτε το πεντάχρονο γιο μου
μου είπε ο μπαμπά σήμερα θέλω να κοιμηθούμε μαζί
ήθελε ένα παραμύθι για να αποκοιμηθεί
Ξαπλώνουμε στο κρεβάτι με ρωτάει μπαμπά ο παππούς είναι στον ουρανό
έχω το κινητό του το κρατάω να του το δώσω όταν τον δω
κράτα το αγόρι μου και όλα τα υπάρχοντα του
άλλωστε θα στα έδινε όλα ακόμα και το όνομά του
Και αποκοιμήθηκε δίπλα μου με ένα λούτρινο στην αγκαλιά
κάθισα να τον χαζεψω έτσι για μερικά λεπτά
Σκεφτόμουνα συνέχεια εκείνο το αθώο παιδί
Πως ξημέρωναν Χριστούγεννα και θέλω να χαρεί αυτήν την γιορτή.
Και έτσι αποκοιμήθηκα…
Σκέφτηκα να σταματήσω να κάτσω να τον αντιμετωπίσω μα και το κοριτσάκι θα ξενερώσω και ούτε θα σε φέρω πίσω.
