Κανονικά θα έπρεπε να ανεβάσω αυτή την φωτογραφία αύριο που γιορτάζει. Αλλά αφού ραγκουτσάρια φέτος δεν…
αφήνω εδώ τον πατριάρχη των ραγκουτσαριών, τον Γιάννη Τούνη- Ινδιάνο, που το όνομά του είναι συνώνυμο των ημερών για τους συντρόφους του γλεντιού χωρίς σύνορο.
Μαζί του έχουμε φτάσει στα ουράνια, έχουμε γίνει ένα με την άσφαλτο, έχουμε κοινωνήσει από το ίδιο μπουκάλι θεία τρέλα και ιερή στιγμή, όλο το μπουλούκι και ο καθένας χωριστά, συνώνυμη μορφή με το ανεξάντλητο γλέντι του τριήμερου.
Χίλια χρόνια πριν.
Ευγνωμοσύνη για όλους του συντρόφους της τότε θαυμάσιας εποχής. Ξέρουν αυτοί. Μοιραστήκαμε μαζί μυστικές ροές ενέργειας χωρίς όνομα, χωρίς όριο, με γέλια τρανταχτά και καρδιά ορθάνοιχτη.
Ντίνα Αγράμπελη
