“Φτάσαμε στο Τσάμης, μπαίνουμε στην Καστοριά”
“Όταν είστε στο Τσάμης πάρτε τηλέφωνο να ξέρουμε ότι φτάνετε”
… Κάπως έτσι το ξενοδοχείο Τσάμης ήταν συνώνυμο με την πόλη… Το σημείο αναφοράς στην είσοδο της Καστοριάς και σίγουρα είχε συνδεθεί με πολλά στον καθένα μας…
Εκεί έγινε το γλέντι στον γάμο μου τον Φεβρουάριο του 1998… Αλλά για εμάς τους καθηγητές αγγλικών, ήταν το εξεταστικό κέντρο για τόσα χρόνια! Κάθε Δεκέμβριο και κάθε Μάιο, ήταν εκεί που οι μαθητές μας θα έδιναν εξετάσεις Αγγλικών… Αυτές τις σκάλες όποτε τις ανέβαινα είχα ένα άγχος εξετάσεων… Το Δεκέμβριο δίπλα στο τζάκι με μαμάδες κ μπαμπάδες να περιμένουμε τα παιδιά από γραπτά κ προφορικά, τον Μάιο συνήθως στην βεράντα με την απίστευτη θέα της λίμνης και της Καστοριάς… Πόσες στιγμές, πόσα χτυποκάρδια…
Κι αν, σκέφτομαι, για εμάς τους ξένους η χθεσινή συγκλονιστική έκρηξη που ισοπέδωσε το ξενοδοχείο είναι σοκ, δε θέλω να σκεφτώ τι είναι για τους ιδιοκτήτες που έζησαν μια ζωή μαζί με αυτό το ξενοδοχείο…
Δε βάζω φωτογραφίες από την έκρηξη… Μόνο αυτά που θέλω να θυμάμαι…
