Γέμισαν χιόνι οι αυλές και οι οθόνες χιόνι,
λευκός μανδύας πλάκωσε τη γη, άσπρο σεντόνι!
Πρωτίστως το χαρήκαμε και σαν τα αρκουδάκια
κάναμε τούμπες, παίζαμε και γίναμε παιδάκια…
Χιλιάδες σέλφι βγάλαμε, φόντο λευκό σε όλες
κι ας κάποιων τ’ αυτοκίνητα κάνανε καραμπόλες!
Χιονανθρωπάκους φτιάξαμε, μύτη από καρότο,
ήταν απ’ τα παιχνίδια μας τα παιδικά, το πρώτο!
Γλύστρες, τσουλήθρες κάναμε σε κάθε κατηφόρα,
παίζαμε χιονοπόλεμο και πέρναγε η ώρα…
Κι όσοι καημό το είχανε να παν΄στις Ελβετίες,
βρήκαν τις πίστες δίπλα τους για σλάλομ και πορείες!
Στους τόσους μείον βούτηξε και η θερμοκρασία,
μα εμείς δεν χαμπαριάζαμε που γίναμε Ρωσία!…
Όλα καλά μέχρις εδώ και το χαρήκαμ’ όλοι,
μα ήρθαν τα προβλήματα, πολλά σε κάθε πόλη.
Τά ‘φερε τούμπα ο καιρός κι αντί η Μακεδονία,
η Κρήτη και η Αττική γίνανε Σιβηρία.
Και ήρθανε διαταγές η Εθνική να κλείσει,
να πάψει κάθε οδικό τέτοιο αλισβερίσι!
Και η ζωή σταμάτησε, την πλάκωσε το χιόνι,
βλέπαμε τα καθέκαστα όλοι απ’ την οθόνη…
Μονάχα οι καθαριστές και οι ντελιβεράδες
έξω ήταν και δούλευαν για δύο-τρεις παράδες!
Και τα σχολεία κλείσανε πριν καν ξανα-ανοίξουν,
φροντίδα οι αρμόδιοι θελήσανε να δείξουν.
Μα, τα παιδιά ξεχύθηκαν σε κήπους και αλάνες
κι όλο τα φωτογράφιζαν οι ίδιες τους οι μάνες!…
Ήρθανε και οι συμφορές, τόσα πεσμένα δέντρα
κολώνες καταπλάκωσαν και έκοψαν το ρεύμα!
Τώρα, κάνουν παρέλαση σε όλα τα κανάλια
υπεύθυνοι και υπουργοί, μιλώντας για τα χάλια
που άφησάνε να συμβούν, μισούνε πια το χιόνι
κι αυτό απ’ τη στεναχώρια του ξεκίνησε να λιώνει…
Δ.Ι.
