Έβαλα τον κωδικό 4 και πήγα στον πρόεδρο του Συλλόγου μας, για να μου υπαγορεύσει ένα κείμενο να το γράψω. Μικρό κείμενο ήταν, αλλά, διαπιστώνοντας πως είχα καιρό να γράψω με το χέρι , κατακλύστηκα από μια βαθιά νοσταλγία. Όχι, δεν είναι κάποιο είδος ναρκισσισμού, νοσταλγία είναι για τον γραφικό μας χαρακτήρα, που κοντεύουμε να ξεχάσουμε κι εμείς οι ίδιοι.
Θυμάμαι πως είχα πιεστεί για να αρχίσω να μαθαίνω τη χρήση του Η/Υ. Ήμουν τόσο αρνητική που ούτε ξεσκόνιζα τον Η/Υ των παιδιών μου. Όταν άρχισα να γράφω ηλεκτρονικά, πίστευα επίσης πως ποτέ δε θα έγραφα απευθείας στον Η/Υ, αλλά πάντα θα έγραφα τα κείμενά μου πρώτα με το χέρι και μετά θα αντέγραφα στον Η/Υ. Γελάστηκα. Γράφω κατευθείαν και καλά κάνω. Αλλά με τη γενίκευση της χρήσης του Η/Υ, χάθηκε, πάει ο γραφικός χαρακτήρας του καθενός μας. Μόνο τα ψώνια γράφουμε βιαστικά σε μικρά χαρτάκια. Κι όμως!…
Κάτι χάσαμε κι αυτό δεν είναι καθόλου ασήμαντο! Καθώς η γραφή είναι πια τυποποιημένη, χάσαμε τη δυνατότητα να αναγνωρίζουμε τον γραφικό χαρακτήρα των παιδιών μας, των φίλων μας, των αγαπημένων μας… Εκείνο το τιμητικό σχόλιο, το “τι ωραία γράμματα που κάνεις”… Η ψυχή, θαρρείς, του καθενός μας αποτυπωνόταν επάνω στο χαρτί. Τα γράμματα τα ισομεγέθη, το κεφαλαίο να ‘ναι κεφαλαίο, το μικρό κοντύτερο, το μισό του κεφαλαίου στο ύψος… Άσκηση με ομορφότατο αισθητικό αποτέλεσμα, καλλιτεχνία… Ομορφιά μες στην πεζή καθημερινότητά μας… Στοιχείο της προσωπικότητάς μας… Κι οι γραφολόγοι δίχως αντικείμενο έρευνας. Να μην αποτυπώνεται πια στα γράμματα του με τον Η/Υ γραμμένου κειμένου η ψυχή του γράψαντος, τα συναισθήματά του, η ζεστασιά του, ο χαρακτήρας του…Όχι, δεν προτείνεται κάποιος γυρισμός. Η νοσταλγία όμως είναι παρούσα κι είναι απολύτως δικαιολογημένη και φυσιολογική-αν δεν ήταν, τότε θα είχε φύγει, μαζί με το χειρόγραφο, κι η ψυχή του γράφοντος, Θεός φυλάξοι…
ΥΓ1: Ιδιαίτερη αξία αποκτούν τα γράμματα αυτών που έχουν φύγει από κοντά μας, των φίλων μας που μας λείπουν… Δημοσιεύω ένα μέρος από επιστολές, φροντίζοντας να μην αναγνωριστούν οι αποστολείς τους και δίχως να αποκαλύψω το πλήρες περιεχόμενό τους-το κάνω για να αποδείξω την μοναδική αξία των χειρόγραφων, ειδικά των γραμμένων από αγαπημένους μας…
ΥΓ2: Στο πρώτο γράμμα, η λέξη “πότνια” δεν είναι αναγραμματισμός του “Πόντια”, αλλά αρχ. επίθετο, που σημαίνει “σεβαστή, τιμημένη, μεγαλοπρεπής”.
Από το Facebook της Σόνιας Ευθυμιάδου
