Μαζική κινητοποίηση από φεμινιστικές συλλογικότητες πραγματοποιείται αυτή την ώρα, στο άγαλμα Βενιζέλου, στη Θεσσαλονίκη απ΄όπου ξεκίνησε πορεία, έπειτα από κάλεσμα από την «Συνελευση Γυναικών 8 Μάρτη», τιμώντας την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.
Στην κινητοποίηση συμμετέχουν μεταξύ άλλων και μέλη της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ, καθώς και βρίσκονται στο σημείο διαδηλωτές που καταδικάζουν την χθεσινή σκληρή αστυνομική βία που σημειώθηκε στην γειτονιά της Ν. Σμύρνης, όπως επίσης απαιτούν να μην υπάρξει κανένας νεκρός απεργός πείνας, την ίδια ώρα που η ζωή του Δ. Κουφοντίνα, κρέμεται από μία κλωστή.
Η Συνέλευση Γυναικών 8 Μάρτη, εδώ και σχεδόν μισό μήνα μέσα από καμπάνια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αναδεικνύει τις γυναίκες της πρώτης γραμμής και τα αιτήματά τους.
Με κεντρικό σύνθημα «Η αντιμετώπιση της πανδημίας είναι γένος θηλυκού», η ΣΓ8Μ έθεσε ως σημείο αναφοράς της φετινής 8 Μάρτη τις εργαζόμενες που στην πλάτη τους σήκωσαν το βάρος της πανδημίας, τόσο στο σπίτι, όσο και στην δουλειά.
Πήραν κατατοπιστικές συνεντεύξεις με εργαζόμενες στην υγεία, τα σούπερ μάρκετ, την υπηρεσία «Βοήθεια στο Σπίτι», την καθαριότητα και τον επισιτισμό, οι οποίες κοινοποιούνται σταδιακά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και κυρίως στο facebook της Συνέλευσης Γυναικών 8 Μάρτη. Ταυτόχρονα, πραγματοποιούν και πρωτότυπες καλλιτεχνικές φωτογραφίσεις, εμπνευσμένες από την Θεά Κάλι που παρουσιάζεται με πολλά, χέρια για να αναδείξουν τους πολλαπλούς ρόλους με τους οποίους επιβαρύνονται οι γυναίκες.
Σε δηλώσεις της η Γιάννα Γαϊτάνη, μέλος του συντονιστικού της Συνέλευσης Γυναικών, τόνισε μεταξύ άλλων πως ειδικά φέτος «δεν γιορτάζουμε αλλά διεκδικούμε». Η ίδια αναφέρει πως η γυναίκα, λόγω πανδημίας έχει πολλούς περισσότερους ρόλους μέσα στο σπίτι, οι γυναίκες ζουν πολύ περισσότερη βία, καθώς βρίσκεται παραπάνω ώρες με τον κακοποιητή της, καθώς και αντιμετωπίζουν μέτωπο με μέτωπο τον κορωνοιό.
«Τα επαγγέλματα που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, είναι κατά κύριο λόγο γυναικοκρατούμενα. Το υγειονομικό προσωπικό κατά κύριο λόγο, είναι γυναίκες, ακόμη και οι καθαρίστριες, οι ταμίες στα σούπερ μάρκετ, η φροντίδα στο σπίτι, οι βρεφονηπιακοί και οι εκπαιδευτικοί, σε υψηλά ποσοστά, οι γυναίκες είναι εκεί.
Εμείς ήμασταν αυτές, που έπρεπε να παλέψουμε στην πρώτη γραμμή, και να αγχωθούμε ώστε να μην μεταφέρουμε τον φονικό ιό στα οικεία μας πρόσωπα, καθώς η κυβέρνηση δεν πήρε μέτρα για κανέναν».
Παράλληλα διεκδικούν, μεταξύ άλλων, να παραμείνει η Γενικη Γραμματεία Ισότητας Φυλων και να μην μετατραπεί σε Γενικη γραμματεία Δημογραφικής και Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας Φύλων, αμβλώσεις χωρίς προϋποθέσεις, δηλαδή να μην υπάρχει υποχρεωτική συνεπιμέλεια, καθώς και σεβασμό στους χώρους εργασίας, αλλά και να μην υπάρχει συγκάλυψη της βίας, όπως είθισται να γίνεται.