Η εγκληματικότητα και το κοινό ποινικό έγκλημα που είναι μέρος αυτής, για κάποιους είναι μια απλή λέξη ή φράση, που αποτελεί αντικείμενο συζήτησης η οποία θα ξεχαστεί κάποια στιγμή.
Είναι, δηλαδή, σαν να λέμε ότι καίγεται το σπίτι του γείτονα, άρα εμείς δεν κινδυνεύουμε.
Είμαστε αμέτοχοι και σε κάποιο σημείο φτάνουμε πρώτα στην αδιαφορία και κατόπιν στη λήθη. Όλο αυτό γιατί, ίσως, δεν έχουμε βρεθεί στην πλευρά του θύματος που είχε υποστεί οικονομική, ψυχική και ηθική βλάβη από θύτες που το μόνο που σκέφτονται την ώρα του εγκλήματος είναι το ίδιον όφελος.
Έτσι, διακεκριμένες περιπτώσεις κλοπής, φθορές ξένης ιδιοκτησίας, παρεμπόδιση κυκλοφορίας, έχουν πολλές φορές οδυνηρές συνέπειες για τα θύματα.
Στις παραπάνω περιπτώσεις, όλοι μιλάνε για πρόληψη, αφού η καταστολή πολλές φορές δεν έχει νόημα όταν χάνονται περιουσίες και καμιά φορά ανθρώπινες ζωές. Με άλλα λόγια, το έργο και ο ρόλος της Αστυνομίας είναι του προλαμβάνειν, αλλά και του θεραπεύειν.
Πολλοί μη έχοντας έρθει στη θέση του θύματος λοιδορούν και απαξιώνουν την Αστυνομία.
Αν κάναμε ένα πείραμα και αφήναμε χωρίς αστυνόμευση μεγαλουπόλεις, αλλά και μικρές πληθυσμιακά περιοχές, τότε η κοινωνία μας θα μετατρεπόταν εν μιά νυκτί σε ζούγκλα χωρίς η λέξη αυτή να χρειάζεται εισαγωγικά.
Είναι ο νόμος και η θεωρία του βιολογικά ισχυρότερου, που θα επιβληθεί σε ανθρώπους αδύναμους. Είναι ο νόμος της μη κοινωνικοποίησης, όπου πολλοί άνθρωποι μη έχοντας μάθει κοινωνικούς κανόνες και μη έχοντας κοινωνική παιδεία θα επιτεθούν εν είδει τέρατος και θα κατασπαράξουν τον συνάνθρωπό τους. Είναι ο νόμος Ψυχολογίας, όπου οι άνθρωποι που είναι ψυχικά διαταραγμένοι και γεμάτοι ψυχολογικές παθογένειες, θα μεταμορφωθούν σε “τέρατα” κατασπαράζοντας περιουσίες και ζωές.
Θέλουμε, λοιπόν, την Αστυνομία ή προτιμάμε την αναρχία και την ζούγκλα;
Ο Φρόιντ στις ψυχαναλυτικές θεωρίες του μιλάει για το αίσθημα της λογικής στην οποία γίνεται επίκληση του φόβου και έτσι ο μέσος άνθρωπος νιώθει φοβισμένος και ανασφαλής.
Θέλουμε, λοιπόν, να έχουμε το αίσθημα του φόβου ο οποίος με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσει σε ψυχολογικά προβλήματα και στη συνέχεια σε αυτοάνοσα;
Ρισκάρουμε την ατομική και οικογενειακή περιουσία στο έλεος εγκληματιών; Προς τί λοιπόν αυτή η διαμαρτυρία προς την Αστυνομία;
Οι άνθρωποι δημιούργησαν κοινωνικούς κανόνες, αλλά και νόμους με σκοπό την ελεύθερη κίνηση και μια φυσιολογική ζωή.
Πολλοί από τους ανθρώπους καταπατούν τους κανόνες αυτούς. Το έργο της Αστυνομίας προστατεύει το νόμο και το δίκαιο. Ο εγκληματίας είναι ένα πρόσωπο υψηλής κατά τα φαινόμενα νοημοσύνης, ενώ το θύμα δεν φαντάζεται ότι έστω και σε μια τυχαία στιγμή θα συμβεί το κακό. Η αστυνομία έχει το ρόλο του ενδιάμεσου που περιορίζει την εγκληματική δράση, ενώ παράλληλα μειώνει το φόβο και αυξάνει την ασφάλεια.
Αν ήθελα να πω κάτι στο κράτος είναι να εμπλουτίσει το αστυνομικό σώμα με περισσότερους ανθρώπους και υλικό κεφάλαιο και να ανταμείψει τον αστυνομικό παίρνοντας, ως κριτήριο την αξία της ζωής ενός ανθρώπου που μπορεί να γίνει θύμα.
