Κατά την Άλωση και Σφαγή του Μεσολογγίου τον Απρίλιο του 1826 συμμετείχε και ο Βελή Μπέης, που είχε υπό τις διαταγές του έναν Καστοριανό ιπποκόμο με το επώνυμο Λιάνος
Κατά την τρίτη πολιορκία του Μεσολογγίου, από τον Απρίλιο του 1825 στον Απρίλιο του 1826 συγκεντρώθηκε ένα τεράστιο στράτευμα Οθωμανών. Συνασπισμένοι οι στρατοί του Κιουταχή και του Αιγύπτιου Ιμπραήμ ζήτησαν βοήθεια από κάθε γωνιά της Αυτοκρατορίας. Αποτέλεσμα να συγκεντρωθούν 30000 πολεμιστές. Από την Καστοριά, έτρεξε προς βοήθεια των πολιορκητών ο Αλβανός Σαχίν Μπέης, γιός του τοπάρχη της πόλης Μεχμέτ. Ο σκληρός Σαχίν Μπέης ανέλαβε εκείνος στη συνέχεια τις τύχες της Καστοριάς για περίπου 50 χρόνια.
Μια άγνωστη ιστορία από την Πολιορκία του Μεσολογγίου, που σχετίζεται με την Καστοριά, φέρνουμε σήμερα στο φως. Κατά την Άλωση και Σφαγή του Μεσολογγίου τον Απρίλιο του 1826 συμμετείχε και ο Βελή Μπέης, που είχε υπό τις διαταγές του έναν Καστοριανό ιπποκόμο με το επώνυμο Λιάνος. Συχνό ήταν το φαινόμενο μαζί με τα Οθωμανικά στρατεύματα να στρατολογούνται με τη βία και Χριστιανοί. Ο Καστοριανός ιπποκόμος λοιπόν κατά τη λεηλασία της πόλης πήρε μαζί του το σήμαντρο του μητροπολιτικού ναού και πολιούχου του Μεσολογγίου, του Αγ. Σπυρίδωνα. Το σήμαντρο ή τάλαντο είναι ένα κομμάτι ξύλο ή μέταλλο το οποίο κρούεται σε διάφορες εκκλησιαστικές περιστάσεις. Ακόμη και σήμερα, διασώζεται η χρήση του στα μοναστήρια, ιδίως του Αγ. Όρους, με το οποίο καλούνται οι μοναχοί και επισκέπτες στις διάφορες λειτουργίες. Έχει δηλαδή παρόμοια χρήση με την καμπάνα.
Το σήμαντρο αυτό έφτασε στην Καστοριά και τοποθετήθηκε λίγα χρόνια μετά στον ενοριακό ναό της Παναγίας Εβραΐδας (Ζωοδόχου Πηγής), ο οποίος ανεγέρθηκε το έτος 1840. Καρφώθηκε μάλιστα πάνω από την εικόνα της Παναγίας ως διακόσμηση. Πολλά χρόνια μετά, κατά την απελευθέρωση του 1912 στην Καστοριά εγκαταστάθηκαν προσωρινά κάποιοι αξιωματικοί από το Μεσολόγγι. Μην ξεχνούμε ότι και ο ίδιος ο απελευθερωτής της πόλης, ο Ιωάννης Άρτης ήταν Μεσολογγίτης. Τότε ανασύρθηκε και έγινε γνωστή η παλιά ιστορία με το σήμαντρο της πολιορκίας, που σύμφωνα με την προφορική παράδοση χρησιμοποιήθηκε στην κηδεία και ταφή του σπουδαίου οπλαρχηγού Μάρκου Μπότσαρη που έγινε στο Μεσολόγγι.
Το ιστορικό σήμαντρο παρέμεινε στην πόλη για λίγα χρόνια ακόμη μέχρι το έτος 1925 και μεταφέρθηκε στον ναό του Αγ. Δημητρίου. Στα πλαίσια των εορτασμών της Εκατονταετηρίδας στάλθηκε από την Καστοριά στο Δήμο Μεσολογγίου, όπου και ανήκε. Ενδιαφέρον θα είχε η αναζήτηση της τύχης του σήμερα.
Βιβλιογραφία: Π. Τσαμίσης, Η Καστοριά και τα μνημεία της, Εν Αθήναις 1949 | εφ. Καστορία, φ. 126 (19.07.1925)
