Ήσουν πάντα δίπλα στον Πατριάρχη μας και κάθε αγαπητού σου, για να απαθανατίσεις με τον φακό σου την κάθε στιγμή, μεγάλη και μικρή, ευχάριστη και δυσάρεστη, αλλά και εμείς κοντά σου απολαμβάνοντας τα φυσικά και πνευματικά σου χαρίσματα. Ανεπανάληπτος και μοναδικός, όπως το πηγαίο και έξυπνο χιούμορ σου.
Σε μια τέτοια ευχάριστη στιγμή σε συνέλαβε και ο δικός μου φτωχός φακός στο Πατριαρχικό Αρχειοφυλάκιο, για να σε αποχαιρετήσω με μια φωτογραφία, που τόσο αγάπησες.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα της Ρωμαίικης γης που σε γέννησε και αγάπησες Νίκο μου, που σε κράτησε ακόμα και την τελευταία στιγμή για να σε σκεπάσει.
Αιωνία σου η μνήμη πολύτιμε αδελφέ μου!
