Τον γνώρισα στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης το 2007 και σε αυτό το σημείο αξίζει να σας πω πως ήταν η πρώτη μου επαφή με την ραπ και την χιπ-χοπ μουσική. Γλυκιά επαφή, καθώς το τραγούδι του σηματοδοτεί την αγάπη, σου δίνει εικόνες, και μεταμορφώνει τις λέξεις σε πρόσωπα.
Μυρτώ Τούλα
Ο Λευτέρης ή αλλιώς Κόμης Χ. είναι ένας ονειροπόλος άνθρωπος, λατρεύει την οικογένειά του, του αρέσει το καλό φαγητό και το μπάσκετ. Αγαπά το διάβασμα αλλά τελευταία δεν έχει το χρόνο και την ηρεμία που χρειάζεται για να συγκεντρωθεί. Μιλάει σταράτα και του αρέσει να του μιλάνε έτσι. Μισεί την υποκρισία, του τη σπάει η επανάληψη. Αγαπημένη του συνήθεια, το τσιπουράκι με τα φιλαράκια του. Και γύρω γύρω, σαν αύρα, μουσική και μουσική.
”Όλοι οι ράπερς (σχεδόν) έχουν και ένα ψευδώνυμο. Διάλεξα κάτι που μου υπενθυμίζει να είμαι προσγειωμένος. Να έχει μια ισορροπία στο άκουσμα του. Είναι ο συνδυασμός του «Κόμη», που είναι τίτλος ευγενείας ενός ανθρώπου που είναι κάποιος. Και το άγνωστο «Χ» των μαθηματικών. Και η λέξη κλειδί εδώ είναι το «άγνωστος». Δηλαδή, μπορεί να φτάσω κάπου ψηλά και να θεωρούμαι κάποιος και την άλλη στιγμή να είμαι ξανά ένας ακόμα, ο άγνωστος. Το «Χ» βέβαια έχει και άλλη σημασία για μένα αφού είναι το αρχικό γράμμα του «Χάος Εν Τάξει», που είναι το πρώτο μου συγκρότημα όταν ήμουν πιτσιρικάς στη Τούμπα. Εκεί ξεκίνησαν όλα.”
Η πρώτη του επαφή με την μουσική ήταν στην Αυστραλία όπου έζησε τα μισά εφηβικά του χρόνια. Εκεί ήταν το πρώτο άκουσμα και έτσι ήρθε η μεγάλη του καψούρα με τη ραπ μουσική. Το να ακούει αυτά τα τραγούδια ήταν σαν να βλέπει ταινία δράσης. Η ερμηνεία, ο στίχος, η θεματολογία τον γέμιζαν ανδρεναλίνη. Πάντα του έμοιαζαν κουλ αυτοί οι άνθρωποι και απλά κάποια στιγμή αποφάσισε πως θέλει να το προσπαθήσει κι εκείνος. Βρήκε φιλους-συνοδοιπόρους και ξεκινήσανε.
”Η έμπνευση έρχεται από τα πάντα. Όλα τα γύρω μου. Το τίποτα μερικές φορές. Μπορεί απλά να μου σκάσει ένα θέμα και να αρχίσω να αναλύω τρόπους που μπορεί να γίνει μια μουσική ιστορία. Θέλει υπομονή για να γίνει σωστά αλλά σχεδόν πάντα λειτουργεί. Δεν θέλω να περάσω κάποιο ιδιαίτερο μήνυμα. Ή μάλλον, δεν κάνω κάτι στοχευμένα. Το προσωπικό πάθος, αγώνα, πιστεύω βγάζω προς τα έξω. Είναι η ψυχοθεραπεία μου. Αν τώρα είναι κάπου κάποιο μήνυμα που γεννιέται απ’όλα αυτά, ελπίζω να είναι: ανθρωπιά.”
Η πρώτη φορά που τραγούδησε σε κόσμο ήταν στην Τρίτη Λυκείου, μπροστά στο σχολείο του στη Τούμπα και τα πρώτα του τραγούδια τα έγραφε στην ώρα του μαθήματος. Κατά καιρούς τον έχουν επηρεάσει πολλοί, αλλά σίγουρα προβάδισμα έχουν οι φίλοι και συνεργάτες που εκτιμά και ακούει τη γνώμη τους. Μόνο εκείνοι μπορούσαν και μπορούν να τον επηρεάσουν. Αυτοί θα είναι και οι πιο αυστηροί κριτές για τον Κόμη X.
”Την πρώτη φορά που ανέβηκα στην σκηνή ένιωθα…
Συνέχεια στο parallaximag.gr
