Κρατώ στα χέρια μου το βιβλίο και νιώθω για μια ακόμα φορά τη μαγεία εκείνη που με συντροφεύει, από τα παιδικά μου ακόμα χρόνια, σαν αποφασίζω να ξεκινήσω ένα ταξίδι ανάγνωσης. Ποιος ξέρει, άραγε, πού θα με βγάλει η πένα της συγγραφέως; Ναι, το εξώφυλλο με συναρπάζει, αλλά το βιβλίο το διάλεξα από το οπισθόφυλλό του, από την περίληψή του, και, στα αλήθεια, έτοιμος είμαι να περιπλανηθώ κάπου στην ύπαιθρο της Γαλλίας, τον ύστερο μεσαίωνα.
Από τις πρώτες σελίδες ακόμα, παγιδεύεται το μάτι μου στην ομορφιά των περιγραφών, μα και στις λέξεις, σε ένα λεξιλόγιο πλούσιο, διανθισμένο με το κάλλος της γραφής (μεγάλο χάρισμα αυτό), εμποτισμένης με τη δέουσα αγωνία εκεί που απαιτείται… και από νωρίς βλέπω τη μοίρα να παίρνει από το χέρι δυο παιδιά και να τα οδηγεί σε διαφορετικά μονοπάτια, και από εκεί, από τις ατραπούς της ζωής, μέσα στα ακανθώδη περάσματα του αναπόφευκτου, να καταλήγει σε ένα θαύμα!
Είδα σε καλύβι φτωχικό, έξω λίγο από τη Λιών, τη νεαρή Σελέστ με βυσσινή μανδύα και κουκούλα να περιφέρεται στο δάσος και να επιζητά, τί άλλο; Αυτό που ταράζει το σώμα και κλονίζει την ψυχή. Και ας μην το ξέρει ακόμα. Βότανα μαθαίνει να χρησιμοποιεί και μαντζούνια να φτιάχνει για να απαλύνει τον πόνο. Μονάχα που από όλα τα φίλτρα, το μαγικό εκείνο του έρωτα δεν έμαθε να χειρίζεται. Μάγισσα κανείς δεν τον νίκησε δαύτον τον γητευτή.
Σε μοναστήρι απόμερο, μα συνάμα και φημισμένο, μεγάλωσε ο Γκετάν, και πίσω από ανθρώπινες αδυναμίες, μα και βδελυρές επιθυμίες, του εμπεδώθηκε το πάθος και η αγάπη για τον θεό. Και αλίμονο πως να τον υπηρετήσει καλύτερα;
Σε δρόμους παράλληλους (έτσι δεν κινούνται το κακό με το καλό;) κάτω από τις χειρότερες συνθήκες αντάμωσαν τα βλέμματά τους και αντί να μισήσουν, καθηλώθηκαν. Κι όμως εκεί ήταν που πρώτη φορά διασταυρώθηκαν και τα ξίφη των διαφορετικών πεποιθήσεων και αποστολών που η ειμαρμένη τους είχε αναθέσει. Στην αέναη μάχη του καλού με το κακό, αυτοί στρατιώτες γίνηκαν, και όπως καλά ξέρουμε, γνωστή είναι η μοίρα που τους επιφυλάσσεται στον πόλεμο αυτό (γνωστή;).
Κάπου ψηλά, σε όγκο ορεινό, σε καταγώγιο απεχθές, σιμά στο κατωσέντονο, λευκοντυμένο φόρεμα της γης, δεθήκανε με τα δεσμά του έρωτα, και τα ερωτήματα που βασανιστικά γεννήθηκαν απόκριση δεν παίρναν. Τί δύναμη έχει αυτός ο θεός της έλξης που κανείς δε μπορεί να του αντισταθεί;
Σε ποτάμι που δε μπορεί να ξεπλύνει τις πληγές, σε δέντρο ψηλό που όμως δε μπορεί να αποκρύψει τις ψυχές που εξασθένησαν από πίστη και από θέληση, ίσως γιατί το πλήγμα ήταν μεγάλο της άρνησης όλων όσων πίστευαν, στην ιπποσύνη που χωλαίνει, στην ιεροσύνη που διαψεύδει τις προσδοκίες, στους μύστες που σε δίνες ανυπόταχτες της καρδιάς πέφτουν, είδα την αρχή του τέλους αυτής της ιστορίας και όταν ολοκληρώθηκε, αναθάρρησα. Ακόμα και αν δεν έρθει έτσι όπως θα το ήθελα (ή μήπως έτσι όπως ακριβώς ήθελα;), σε ένα βιβλίο που οι άνθρωποι δαιμονοποιούν το διαφορετικό, μα και οι δαίμονες με έναν εκπληκτικό τρόπο κάνουν αισθητή την παρουσία τους (οι κάθε είδους δαίμονες που οι άνθρωποι κρύβουν μέσα τους), δίνεται μοναδική διέξοδος. Μη ξεχνάμε πως οι μεγάλες αγάπες πάνε παντού. Ακόμα κι όταν δεν πάνε πουθενά.
Το υπερφυσικό κυριαρχεί σε μεγάλα τμήματα του βιβλίου, λογικό δεν είναι; Έρχεται μέσα από την οσμή το θειαφιού, μα και από… αλλά αυτό δεν θα σου το αναφέρω, θα αφήσω να το διαβάσεις αναγνώστη, να τα κάνει όλα στάχτη, εμφανίζεται με τη μυρωδιά του λιβανιού, να τα κάνει όλα… δε θα σου πω ούτε και αυτό, θα σε αφήσω να το απολαύσεις. Μου αρέσει που η Νέμεσις έρχεται για όλους, και για κάποιους από αυτούς έρχεται και η δικαίωση (κατά κάποιον τρόπο ε;), γιατί ρίσκαραν πολλά και δικαιούνταν ανταμοιβή για τον αγώνα που έδωσαν. Αν και…
Τελειώνοντας, φίλε-η θα σου έλεγα να αποφύγεις το κυνήγι των μαγισσών, γιατί πού ξέρεις; Καμιά φορά τρέξε, τρέξε μπορείς να τις βρεις μπροστά σου. Το βιβλίο αυτό θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που το διάβασα. Σας προτείνω και εσάς να το διαβάσετε. Καλημέρα! Να περάσετε μια πολύ όμορφη μέρα!
