Αφορμή για το κείμενο που ακολουθεί στάθηκε η για μία ακόμη φορά αντιμετώπιση που έτυχα από το κράτος μας. Είμαι νέος επιχειρηματίας που εγκαταστάθηκε στην όμορφη Καστοριά επιθυμώντας μια πιο ήσυχη και κοντά στην φύση ζωή σε σχέση με την Θεσσαλονίκη από την οποία προέρχομαι , ώστε να μεγαλώσει σε αυτές και ο μπόμπιρας μου. Κατάφερα να αποκτήσω μια επιχείρηση εστίασης τον Νοέμβριο του 2019. Εάν και οι ντόπιοι με αποθαρρύναν με σκοπό να με προστατέψουν λόγω της κατάστασης της πόλης εγώ πήρα το ρίσκο μου.
Αυτό που δεν υπολόγισα βέβαια είναι η πανδημία. Θα έχετε ίσως ακούσει για την περιβόητη ενίσχυση του κλάδου από το κράτος. Την πρώτη γεύση την πήρα με το πρόγραμμα της περιφέρειας που έδωσε και καλώς , σημαντικά ποσά σε επιχειρήσεις και συναδέλφους. Τα κριτήρια βέβαια ήταν τόσο κακοσχεδιασμένα που αδικήθηκαν πολλοί. Εγώ προσωπικά έμαθα ότι τιμωρούμαι που μέσα στην δύσκολη φάση της πόλης επένδυσα ένα ποσό , σημαντικό για εμένα και έδωσα και δουλειά σε λίγους ανθρώπους. Από την αρχή ενημερώθηκα ότι επιδοτούμαι με 0 ευρώ γιατί έκανα το λάθος να ανοίξω το 2019 και όχι παλαιότερα.
Τελευταίο χτύπημα το περιβόητο ΕΣΠΑ επανεκκίνησης της εστίασης των πολλών εκατομμυρίων. Σε αυτό λοιπόν έμαθα ότι θα πάρω αλλά 0 ευρώ γιατί άνοιξα τον Νοέμβριο του 2019 και δούλεψα 40 μέρες μέσα στο 2019. Το πρόγραμμα υπολογίζει έναν θεωρητικό τζίρο διαιρώντας τον τζίρο μου για αυτές τις ημέρες και βγάζοντας έναν τζίρο ανά ημέρα. Στην συνέχεια πολλαπλασιάζει το ποσό αυτό με 365 και θεωρεί ότι αυτά θα έβγαζα εάν λειτουργούσα όλο το 2019. Όπως κάθε νέα επιχείρηση τις πρώτες μέρες δεν τα πήγαινα σπουδαία άρα το ποσό είναι πολύ μικρό. Έτσι πολύ όμορφα θεωρούν ότι δεν έπεσε ο τζίρος μου το 2020 επειδή δούλεψα καλύτερα το καλοκαίρι του 2020.
Αυτή είναι η σπουδαία στήριξη της οποίας έτυχα , όπως και πολλοί συνάδελφοι. Ίσως στα κανάλια δηλώνουν οι υπουργοί ότι η εστίαση στηρίχθηκε όσο κανένας άλλος κλάδος και ο κόσμος που δεν έχει σχέση με αυτήν να το πιστεύει. Νιώθω προδομένος από την κεντρική διοίκηση αλλά και τους τοπικούς άρχοντες.
