Τον τελευταίο μήνα διεπράχθησαν στη χώρα μας τρία ειδεχθή εγκλήματα από θύτες που ακόμη αναζητούνται και ευελπιστούμε, ότι είναι θέμα χρόνου ο εντοπισμός και η σύλληψή τους. Ο κοινός λογικός νους ένιωσε τουλάχιστον, αποτροπιασμό για τον τρόπο που διεπράχθησαν τα συγκεκριμένα εγκλήματα.
Πέραν της αστυνομικής και της κοινωνιολογικής διάστασης των εγκλημάτων αυτών, καλό είναι να σταθούμε και στη ψυχοσύνθεση ενός εγκληματία, ο οποίος προβαίνει σε τέτοιου είδους πράξεις.
Πολλοί χαρακτήρισαν δικαίως ως “άρρωστες” προσωπικότητες τους ανθρώπους που αφαίρεσαν ύπουλα και χωρίς προειδοποίηση ανθρώπινες ζωές.
Άραγε οι άνθρωποι αυτοί επιδέχονται ψυχοθεραπείας και σωφρονισμούς;
Η απάντηση είναι μάλλον όχι.
Πρόκειται για ανθρώπους αθεράπευτα εγκληματίες και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζονται και από τον ποινικό νόμο.
Τί να σου κάνει και ο αστυνομικός, ακόμη και αυτός που γνωρίζει άριστα τις ψυχολογικές και κοινωνιολογικές θεωρίες, με έναν άνθρωπο που ενσυνείδητα και κατά βούληση αφαίρεσε τη ζωή από ένα συνάνθρωπό του στο βωμό κινήτρων όπως για παράδειγμα, το χρήμα και το συμφέρον.
Δυστυχώς, η κοινωνία μας πολλές φορές θυμίζει ζούγκλα και ο Έλληνας Αστυνομικός είναι στο κέντρο αυτής απειλούμενος από απρόβλεπτους κινδύνους.
Πληρώνεται τελικά σε χρήματα η αίσθηση αυτή; Μήπως θα έπρεπε να αποκτήσουμε ενσυναίσθηση και να έρθουμε στη θέση του;
Τελικά, τί θα δούμε άλλο στο μέλλον; Βγαίνουμε σιγά – σιγά από μια πανδημία, όπου το θολωμένο μυαλό, τα μάτια που “γυαλίζουν”, τα κόμπλεξ, τα απωθημένα και η στέρηση ελευθερίας, πιθανόν, να αυξήσουν το κοινό έγκλημα, αλλά και το ειδεχθές. Αυτό που χρειάζεται σήμερα, όσο σκληρό και αν ακούγεται είναι η πρόβλεψη και η πρόληψη για τα χειρότερα.
Σε καμία των περιπτώσεων βέβαια, δεν πρέπει να εξοντώσουμε σωματικά και ψυχικά τον Έλληνα Αστυνομικό, ο οποίος πρόσφερε πολλά κατά τη διάρκεια της πανδημίας, παρά μόνο να τον στηρίξουμε υλικά και ηθικά. Όπου πράγματι, βραβεύουμε τραγουδίστριες και παρουσιαστές, προπονητές και προέδρους σωματείων, ενώ την Αστυνομία ποτέ, παρά τις συχνά σημαντικές επιτυχίες της υπέρ της ζωής μας και της ασφάλειάς μας.
Ένα ερώτημα με βασανίζει. Είναι επαρκής ο αριθμός των αστυνομικών της χώρας μας; Και συμπληρωματικά μπορεί αυτός ο αριθμός να είναι αρκετός για τις μέρες που έρχονται; Ίσως, τα ερωτήματα να είναι ρητορικά. Επειδή, λοιπόν, κανείς μας δεν θέλει στα δελτία των εφτά και των οκτώ να βλέπει σκηνές και θέματα, όπως αυτό της Καρολάιν γι’ αυτό βοηθήστε όσο μπορείτε την Ελληνική Αστυνομία.
