Στις 16-6-21, παρευρεθήκαμε σε σύσκεψη με τον Πρόεδρο της Ελληνικής Ομοσπονδίας Γούνας κ. Άκη Τσούκα, στο γραφείο του Υπ. Των Οικονομικών για ζητήματα του κλάδου. Στην διάρκεια της αναμονής μας το βλέμμα μου έπεσε στην βιβλιοθήκη του Υπουργείου όπου το βιβλίο μου “Η τέχνη της γούνας (του πέλους) από την Μυκηναϊκή περίοδο μέχρι σήμερα”, βρίσκεται σε περίοπτη θέση. Η συγκίνηση μου ήταν μεγάλη, όπως και του κάθε δημιουργού, να βλέπει την αναγνώριση των κόπων του.
Η ηθική δικαίωση αποτελεί το βασικότερο κίνητρο για τον συγγραφέα και τον ερευνητή για την συνέχεια της προσπάθειάς του. Πέραν τούτου αποτελεί αναγνώριση του κράτους (το βιβλίο μου βρίσκεται στην βιβλιοθήκη του Υπουργείου εδώ και καιρό έστω κι αν έχουν μεσολαβήσει κι άλλες κυβερνήσεις) για τον κλάδο και για την Δ. Μακεδονία. Αποδεικνύει ότι το βασικότερο όπλο για την διεθνή ανταγωνιστικότητα της χώρας αποτελεί η πολιτιστική κληρονομιά μας, μέσω της διαφύλαξης, της ανάδειξης και της προώθησης αυτής.
Με την ευκαιρία αυτή θα ήθελα να αναφερθώ σ΄ ένα τμήμα του βιβλίο μου που αφορά την ιστορία της Δ. Μακεδονίας και ιδιαίτερα την Ορεστίδα, (την Καστοριά), που αποτελεί το λίκνο των Δωριέων και της μακεδονικής δυναστείας του Μ. Αλεξάνδρου.
Ακολουθεί το απόσπασμα από το βιβλίο μου και η ιστορική αναφορά του μεγάλου ιστορικού και φιλέλληνα N. Hammond, ο οποίος απεβίωσε το 2014: «Ο N. Hammond, ο μέγας Άγγλος καθηγητής της ιστορίας του Clare College, Cambridge, στο δίτομο έργο του: Το Μακεδονικό Κράτος, Γένεση, Θεσμοί και Ιστορία, εκδόσεις πρώτη 1989, Oxford University Press, N. York, δεύτερη έκδοση 1999 Παπαζήση, Τρίτη έκδοση 2018, Αλτερ Εγκο Α.Ε στο δεύτερο κεφάλαιο του βιβλίου Αργεάδαι και Τημενίδαι, αναφέρει στην σελίδα 44: << φαίνεται ότι οι φυλές που αποτελούσαν το Μακεδονικό Έθνος συνέπραξαν κάποια στιγμή πριν τον 8ο αιώνα υπό την εξουσία κάποιου βασιλικού οίκου η φυλής (διαφορά που είναι αμελητέα σε μια ποιμενική κοινωνία). Τα μέλη τους αυτοαποκαλούνταν Αργεάδαι, απόγονοι δηλαδή του Αργέα που πίστευαν ότι ήταν γιός του Μακεδόνα γιού του Δία. Λέγεται ότι αυτή η βασιλική φυλή οι Αργεάδαι Μακεδόνες είχαν έρθει από την Ορεστίδα, μια περιοχή με πλούσια θερινά βοσκοτόπια, για να κατοικήσουν τον χώρο όπου τους τοποθέτησε ο Ησίοδος, περί την Πιερία και τον Όλυμπο. Όταν περί τα μέσα του 7ου αιώνα ο Περδίκκας αντικατέστησε τον τελευταίο βασιλέα του Οίκου αυτού, έγινε δεκτός ως μέλος της φυλής των Αργεάδων».
Το λίκνο των Δωριέων είναι η Δ. Μακεδονία. Αυτή είναι η ιστορική κάθοδος των Δωριέων προς την Νότια Ελλάδα, και οι οποίοι στην συνέχεια μεγαλούργησαν στην Σπάρτη και στο Άργος των Μυκηνών. Μπορεί κάποιος να αμφισβητήσει τον μέγα ιστορικό ότι είναι Έλληνας σωβινιστής. Σ΄ αυτά κανείς δεν μας φθάνει. Τους πληροφορώ όμως ότι ο Hammond, υπηρέτησε και πολέμησε στην Ελληνική αντίσταση 1940 – 1945, διέμενε στον Πεντάλοφο της Κοζάνης, στον Γράμμο, ζούσε πολεμούσε με την εθνική αντίσταση και έκανε συγχρόνως και ιστορική έρευνα. Είναι ο σύγχρονος λόρδος Μπάιρον.
Το πόσο μεγάλη επιστημονική αναγνώριση έχαιρε αποδεικνύεται ότι μετά το τέλος του Β παγκοσμίου πολέμου και κατά την διάρκεια του ψυχρού πολέμου ελάμβανε άδειες από τα τότε κομμουνιστικά κράτη της Αλβανίας, της Γιουγκοσλαβίας, της Βουλγαρίας αλλά και της Ελλάδος για να κάνει τις ιστορικές του έρευνες στις αντίστοιχες χώρες. Αυτόν έπρεπε να προτείνει η χώρα για διαπραγματευτή στην διένεξη μας με τα Σκόπια, διότι έχαιρε τον σεβασμό και την εμπιστοσύνη όλων, κομμουνιστικών και μη χωρών.
Η αχαριστία μας όμως είναι τόσο μεγάλη που όχι μόνο δεν του αναγνωρίσαμε την προσφορά του προς την χώρα, αλλά δεν του αφιερώσαμε έστω μία οδό μία πλατεία, μήπως κι κάποιος αναρωτηθεί και διαβάσει το ποιος ήταν και για το μέγεθος της προσφοράς του προς την χώρα και την ανθρωπότητα.
Σημείωση: Το βιβλίο μου το παρουσίασα πριν δύο χρόνια, στο Πολεμικό Μουσείο των Αθηνών. Το γεγονός ότι δεν έχει παρουσιαστεί στην Καστοριά, στο Άργος και στην Σιάτιστα, αυτό δεν οφείλεται σε αδιαφορία, ή ολιγωρία δική μου ή των επιχειρηματικών συνδέσμων της γούνας, αλλά στον κορονοιό. Εύχομαι και ελπίζω το φθινόπωρο, να καταστεί δυνατή η παρουσίαση με την ευκαιρία και των 200 χρόνων από την Ελληνική επανάσταση όπου και κατά την περίοδο των 400 χρόνων σκλαβιάς οι γουναράδες όχι μόνο μεγαλούργησαν αλλά αναδείχθηκαν πέρα από ευεργέτες και ήρωες.
Τιμούμε και υποκλινόμαστε στους ευεργέτες και στην προσφορά τους, όμως ο ήρωας είναι επάνω απ όλους. Ο ήρωας δεν δίνει μόνο τους υλικούς του πόρους, αλλά θυσιάζει την ίδια του την ζωή.
