Ο Βασίλειος Χατζής (Καστοριά, 1870 – Αθήνα, 1915) ήταν Έλληνας ζωγράφος. Αν και δεν σπούδασε στο Μόναχο οι τεχνοκριτικοί τον εντάσσουν, λόγω της εκλεκτικής συγγένειας των έργων του, στη Σχολή του Μονάχου.
Ο Βασίλειος Χατζής γεννήθηκε στην Καστοριά απ’ όπου καταγόταν και όταν ήταν ακόμη μικρός μετακόμισε οικογενειακώς στην Πάτρα.Έτσι από νεαρή ηλικία έζησε κοντά στην θάλασσα και ταξίδεψε με πολλά πλοία. Μελέτησε το καράβι στην κάθε του λεπτομέρεια και το αποτύπωσε στους πίνακές του άλλοτε αραγμένο σε ήρεμα νερά και άλλοτε να δέρνεται από τα κύματα σε τρικυμισμένες θάλασσες. Ζωγράφισε επίσης θέματα της καθημερινής ζωής, τοπία με φτωχικά σπίτια, χωριά ψαράδων αποτυπωμένα με απαλές και ήρεμες αποχρώσεις κλπ.
Σπούδασε στη Σχολή των Τεχνών της Αθήνας, με καθηγητές του τον Νικηφόρο Λύτρα και Κωνσταντίνο Βολανάκη στα χρόνια 1886-1893 και στη συνέχεια δίδαξε στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Η πρώτη του συμμετοχή σε έκθεση χρονολογείται το 1899 στην Αθήνα. Τα επόμενα χρόνια συμμετείχε σε μια σειρά εκθέσεων που έλαβαν χώρα στην Αθήνα αλλά και στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Το 1902 παρουσίασε για πρώτη φορά έργα του σε ἐκθεση του Δημαρχείου της Αθήνας. Ένα χρόνο αργότερα, το 1903, άνοιξε εργαστήριο, μαζί με τον Νικόλαο Αλεκτορίδη και παράλληλα δίδασκε μαθήματα σχεδίου, όπου ανάμεσα σε άλλους είχε μαθητή του και τον Περικλή Βυζάντιο. Διακρίθηκε και για τις πολεμικές θαλασσογραφίες που έφτιαξε κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων (1912–1913) κατά παραγγελία της ελληνικής κυβέρνησης. Σημαντικότεροι πίνακες εξ αυτών είναι: η «Ναυμαχία της Έλλης», η «Ναυμαχία της Λήμνου», «Νηοψία αντιτορπιλικών», «Ο Αβέρωφ ανθρακεύων», και η «Αμφιτρίτη κομίζουσα τη σορό του Γεωργίου Α΄».
Πέθανε το 1915 στην Αθήνα αφήνοντας ημιτελές το έργο του «Τελευταία ναυμαχία του Βυζαντίου».
Πενήντα του έργα υπάρχουν στην Εθνική Πινακοθήκη από δωρεές κυρίως του Αλεξάνδρου Σούτζου και από τη Συλλογή Κουτλίδη. Από τα διακόσια εξήντα περίπου έργα που δημιούργησε μερικά από αυτά εμπλουτίζουν τη Δημοτική Πινακοθήκη – Μουσείο Γ. Ι. Κατσίγρα (Θεσσαλικό τοπίο κ.α., το Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδος, την Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ στο Μέτσοβο κ. ά. καθώς και τη Συλλογή της Τραπέζης της Ελλάδος (θαλασσογραφία), της Εθνικής Τράπεζας και αρκετά βρίσκονται σε ιδιωτικές Συλλογές Λ. Ευταξία, Χ. Περέζ, Κρανιώτη κ.α.
Παρά το γεγονός πως ο Χατζής είναι γνωστός κυρίως ως θαλασσογράφος, ασχολήθηκε και με την τοπογραφία αλλά και με την απεικόνιση της ζωής των αγροτών και των ψαράδων. Χαρακτηρίζεται είτε ως ακόλουθος του ακαδημαϊσμού είτε ως οπαδός των υπαιθριστικών αντιλήψεων.[4] Παρότι δεν έκανε σπουδές στο Μόναχο, από το ύφος του και μόνον, το έργο του εντάσσεται στην λεγόμενη «Σχολή του Μονάχου».
el.wikipedia.org
