Σχεδόν απογοητευμένοι και κουρασμένοι από την ανάβαση, ετοιμαστήκαμε να αποχωρήσουμε… Η περιέργεια όμως ήταν γι’ ακόμη μία φορά ευτυχώς, σύμμαχος στην εξόρμησή μας…
Το χωριό Γέρμας* βρίσκεται στο ανατολικό άκρο του Νομού Καστοριάς, περικυκλωμένο από βουνά και απομονωμένο από τον υπόλοιπο νομό. Δεν παύει να διατηρεί όμως την μοναδικότητα της φυσικής ομορφιάς του αλλά και τους μόνιμους κατοίκους του, οι οποίοι παραμένουν πιστοί στις εστίες τους, δίνοντας ζωή σε έναν σχετικά μεγάλο οικισμό που δεν κινδυνεύει σε καμιά περίπτωση να ερημώσει, όπως συμβαίνει με πολλά χωριά του νομού μας. Ήταν πρωί του Σαββάτου όταν και συναντηθήκαμε κάποια από τα μέλη της παρέας, για την επόμενη εξόρμηση της Cyberότσαρκας. Η αρχική σκέψη ήταν να πάμε ή στο Πετροπουλάκι, για να εντοπίσουμε τον δεύτερο καταρράκτη του χωριού, ή να ανηφορίσουμε για τα Όντρια και τη Ζώνη, όπου οι πληροφορίες μας αναφέρουν ότι λίγο πριν το χωριό, στην περιοχή που οι Ζωνίτες ονομάζουν Βαένι, υπάρχει σπηλιά ανεξερεύνητη. Ο άστατος καιρός όμως ήταν αυτός που τελικά μας οδήγησε στον Γέρμα και η επισήμανση ότι στις μέχρι τώρα εξορμήσεις μας, έχουμε επισκεφθεί ελάχιστα εώς καθόλου, τις βορειοανατολικές περιοχές του νομού μας.
Ήπιαμε λοιπόν τον καφέ μας και ξεκινήσαμε. Όταν φτάσαμε στον Γέρμα, κάναμε στάση στην πλατεία του χωριού για να συλλέξουμε τις τελευταίες και συνήθως πιο έγκυρες πληροφορίες. Ρωτήσαμε σε ένα καφενείο τους μεγαλύτερους, αν υπάρχει και πως θα βρούμε τη σπηλιά του χωριού, για την οποία είχαμε ακούσει παλιότερα. Με ιδιαίτερη προθυμία οι χωριανοί, μας υπέδειξαν τον βράχο στον οποίο βρίσκεται η σπηλιά και μας έδωσαν σαφείς οδηγίες για το πως να πάμε.
Μπήκαμε λοιπόν ξανά στα αυτοκίνητα και φτάσαμε στην πλαγιά του βουνού, στο σημείο όπου σταματάει ο χωματόδρομος. Για να φτάσουμε μέχρι πάνω, έπρεπε να ανηφορίσουμε με τα πόδια. Πήραμε μερικές βαθιές ανάσες και μπήκαμε στο μονοπάτι που σε οδηγεί πάνω στη σπηλιά. Το μονοπάτι είναι βατό και μάλλον ασφαλές, καθώς περιβάλλεται από πολλά δέντρα. Η διαδρομή με τα πόδια μέχρι τη σπηλιά διαρκεί περίπου 40 ανηφορικά λεπτά. Όταν φτάσαμε επάνω, εντοπίσαμε μία μικρή σπηλιά (μήκους περίπου 10 μέτρων), η οποία ομολογουμένως δεν μας “γέμισε το μάτι”, καθώς από όλα όσα είχαμε ακούσει στο χωριό, δεν βλέπαμε τίποτα και βιαστήκαμε να θεωρήσουμε δεδομένο ότι οι χωριανοί υπερέβαλαν στις περιγραφές τους. Σχεδόν απόγοητευμένοι και κουρασμένοι από την ανάβαση, ετοιμαστήκαμε να αποχωρήσουμε…
Η περιέργεια όμως ήταν γι’ ακόμη μία φορά ευτυχώς, σύμμαχος στην εξόρμησή μας…
Συνέχεια στο cyberotsarka.gr
