Το νερό…μπούζι αλλά η αίσθηση απίστευτη
‐ Έλα να πάμε, μια εκδρομή.
‐Χατζηγιάννης?
‐Τι Χατζηγιάννης μωρέ?
Βάλε τα αθλητικά σου και φύγαμε ,πάμε κορομηλια στο γεφύρι. Να κάνουμε μπάνιο στο παγωμένο να στρώσουν τα πόδια.
‐Α ααααα φύγαμε!!!
Ε και κάπως έτσι, ξεκινήσαμε.
Η άσφαλτος (και όχι μόνο) έκαιγε καθώς είχαμε ήδη αρχίσει να κατηφορίζουμε προς τη διασταύρωση μετά το Μανιακι.
Λιοπύρι και σήμερα αλλά η ιδέα να βουτήξουμε στα παγωμένα νερά δεν άφηνε τα πόδια να σταματήσουν.
Σε λιγότερο από μια ώρα φτάσαμε !
Μια γρήγορη ενυδάτωση στην βρύση στην είσοδο του χωριού και μετά από λίγα λεπτά είμασταν εκεί.
Το τοξοτό γεφύρι φάνηκε μπροστά μας την κατάλληλη στιγμή και αμέσως αρχίσαμε να βγάζουμε τα ρούχα .
Το νερό…μπούζι αλλά η αίσθηση απίστευτη.
Σχεδόν αμέσως τρεις νεαροί ήρθαν και άρχισαν τις βουτιές!
Πόση ξεγνοιασιά μας μετέδωσαν δε φαντάζεστε.
Στάθηκαν όμως “άτυχοι”
Όλη αυτήν την ώρα ήρθαν ακόμη περισσότερα παιδιά αλλά οι τρεις συγκεκριμένοι (ευγενέστατα και χαρούμενα παιδιά) έφυγαν για βόλτα προς τις πηγές.
Τι έγινε τότε δε φαντάζεστε!
Όχι περισσότερα από 20 μέτρα μπροστά μας εμφανίστηκε μια αρκούδα.
Ήρεμη με γρήγορα βηματάκια ανέβηκε στην πλαγιά και συνέχισε την πορεία της για δύο λεπτά περίπου παράλληλα με το ποτάμι προς τις πηγές και αυτή.
Μας χάρισε όλους τρομερή χαρά που είδαμε αυτό το απίθανο ζώο στο φυσικό του χώρο.
Οι μεγάλοι μας άτυχοι, οι τρεις νεαροί γύρισαν μόλις το αρκουδάκι χάθηκε.
Για καλή τους τύχη όμως είχαμε προλάβει να βγάλουμε μια δυο φωτογραφίες και βιντεακια.
Τα παιδιά οργιάσαν με τις βουτιές για πολύ ώρα.
Τα δικά μας πόδια είχαν φρεσκαριστεί στο maximum και η ώρα είχε περάσει.
Φύγαμε με ένα μεγάλο χαμόγελο στα χείλη, μία γεμάτη ψυχή και με απίθανες εικόνες κληρονομιά.
