Το θεατρικό κείμενο του Κώστα Λάκη «Μαργιόλα» βασισμένο στην αφήγηση του Αλέκου Τσίτου δισέγγονου της Μαργιόλας και στο βιβλίο της Γεωργίας Σκοπούλη «Στ΄απόσκια της ιστορίας» παρουσιάζεται από το Θεατρικό Εργαστήρι Πρέβεζας σε συνεργασία με τον Δήμο Πρέβεζας, την Εφορεία Αρχαιοτήτων Πρέβεζας, την Επιτροπή Πρέβεζας 1821-2021 και τον Δήμο Πάργας.
Η παράσταση θα ανέβει στο:
Νεκρομαντείο Αχέροντα – Σάββατο 31 Ιουλίου
Κάστρο Πάργας – Κυριακή 1 Αυγούστου
Νικόπολη, Ρωμαϊκό Ωδείο – Σάββατο 7 Αυγούστου
Μία παρέα ακολουθεί τα χνάρια της ιστορίας της Μαργιόλας και των απογόνων της.
«Μαργιόλα»
Κείμενο: Κώστας Λάκης
Βασισμένο στο βιβλίο «Στ’ απόσκια της Ιστορίας» της Γεωργίας Σκοπούλη.
Φωνή: Αλέκος Τσίτος
Παίζουν: Κοσμάς Μαρκής, Σπύρος Παπαδιώτης
Σε διπλή διανομή: Γωγώ Αρμύρα, Βιβή Μπάρκα, Άννα Μπαρκούζου, Ιωάννα Μπόμπορη, Γεωργία Παπαδιώτη, Ιουλία Χουλιάρα
Σκηνοθεσία: Λίλη Σακκά
Σκηνικός χώρος: Κώστας Λάκης & Λίλη Σακκά
Τραγούδι- Κρουστά: Χρήστος Ράπτης
Λαούτο: Βαγγέλης Χήτος
Κουστούμια: De Martino Design – Κώστας Λάκης
Επιμέλεια ήχου: dB sounds- Θοδωρής Τόλης
Επιμέλεια φωτισμού: Χρήστος Λογοθέτης
Σχεδιασμός αφίσας: Κώστας Λάκης
Προώθηση/προβολή: Ιουλία Χουλιάρα
Κατασκευή σκηνικού: «επιπλοποιώ» Σωτήρης Μάρας
Για τον θάνατο της Μαργιόλας έχει γραφτεί μοιρολόι που έχει γίνει η κορωνίδα του ηπειρώτικου μοιρολογιού
Σήκω, Μαργιόλα (ρούσα) από τη γη
κι από το μαύρο χώμα, Μαργιό-
Μαργιόλα μου.
-Με τι ποδάρια (η μαύρη) να σ’κωθώ
και χέρια ν’ ακουμπήσω, ψυχή,
καρδούλα μου.
– Κάνε τα νύχια σου τσαπιά, τις απαλάμες
φ’κυάρι, Μαργιό – Μαργιόλα
μου. Ρίξε το χώμα από μεριά την
πλάκα’ πο την άλλη, ψυχή, καρδούλα
μου. Σήκω να δεις τον Τσίτο*** σου
από’ ρχεται απ’ τα ξένα, Μαργιό-
Μαργιόλα μου, σήκω να δεις τον
άντρα σου, τρεις μούλες φορτωμένες.
– Δεν έχω μάτια (η μαύρη) να τον δω
και να τον συναντήσω, ψυχή,
καρδούλα μου, δεν έχω μάτια να τον
δω, στόμα να τον φιλήσω.
– Σήκω, Μαργιόλα (ρούσα) από τη γη
κι από το μαύρο χώμα, Μαργιό -Μαργιόλα
μου, σήκω να δεις τον άντρα σου
και το παλληκαράκια.
– Δεν έχω πόδια (η μαύρη) να σ’ κωθώ,
χεράκια ν’ ακουμπήσω ψυχή,
καρδούλα μου. Πάρε Βασίλη, το
παιδί και γύρνα κει στα ξένα, στα έρημα,
τα ξάλειμμα, δεν τα’ χω μαθημένα,
ψυχή, καρδούλα μου.
