Το Φράγμα καταρρακτών Σπηλαίων είναι ένα έργο, που η υλοποίηση του, θα δώσει πνοή σε πολλά χωριά, χωρίς ιδιαίτερο κόστος, και με εξασφαλισμένη συνεχή ροή νερού.
Το φράγμα του Βράχου το γνωρίζουμε οι περισσότεροι, όπως και την οικονομική ανάσα που έδωσε σε πολλές οικογένειες απο τα χωριά που αρδεύει. Δυστυχώς όμως, παρά τις έντονες προσπάθειες που γίνονται τα τελευταία χρόνια, για τον εμπλουτισμό του νερού του, βλέπουμε κάθε καλοκαίρι ν αδειάζει πάρα πολύ, αλλά και τους αγρότες που εξυπηρετεί, και που συνεχώς αυξάνονται τα τελευταία χρόνια της ευρύτερης οικονομικής κρίσης, να φτάνουν στο όριο των αναγκών τους. Αυτό είναι και το κύριο πρόβλημα που το αρδευτικό σύστημα του φράγματος αυτού, ενώ περνά μέσα απο χιλιάδες στρέμματα διαφόρων χωριών, όπως Μελανθιο, Σπηλαια, Ζευγοστασιο, Νικη, Πετροπουλακι, Λαγγα κτλ, ποτίζει μόνο κάποιες δεκάδες από αυτά..!!!
Ψάχνοντας για λύσεις εμπλουτισμού του νερού του, τα τελευταία χρόνια έγιναν, προσπάθειες απο τον δήμο σε συνεργασία με τους τοπικούς κοινοτάρχες των χωριών αυτών, προς τον σκοπό αυτό. Μία απο τις σπουδαιότερες, ήταν το φράγμα στην περιοχή των καταρρακτών στα Σπήλαια..
Το θέμα ερευνήθηκε απο τον δήμο, με εμένα προσωπικά, με την ιδιότητα του τότε κοινοτάρχη των Σπηλαίων, που έθεσα και την αρχική ιδέα. Διαπιστώθηκε ότι το έργο, λόγω της υψομετρικής διαφοράς που μετρήθηκε, δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί σύμφωνα με το αρχικό του σκεπτικό που ήταν πιο απλό, αλλά και πιο άμεσα υλοποιησιμο.. Δηλ. δημιουργία ενός μικρού φράγματος, και εμπλουτισμός απο αυτό, των νερών του φράγματος Βράχου, με φυσική εκροή στις δεξαμενές αυτού.
Από πλευράς φυσικής διαμόρφωσης του χώρου, οι εκτιμήσεις είναι ότι είναι ιδανική, και έτσι θα μπορούσε να δημιουργηθεί ενα μεγαλύτερο φράγμα, με μεγάλες δυνατότητες αποταμίευσης νερού. (Για του λόγου το αληθές και η φωτογραφία).
Το δε νερό, εκτιμάται ως εξασφαλισμένο, αφού ως γνωστό, οι καταρράκτες εκεί δεν έχουν στερέψει ποτέ, όσα χρόνια θυμούνται οι παλιότεροι. Γι αυτό και τα παλαιότερα χρόνια που η ανάγκη για να αλέσει κάποιος, ήταν πρωταρχική, στο σημείο αυτό υπήρχαν 4 νερόμυλοι, και ένα μεγάλο καλντερίμι, που τους συνέδεε με το χωριό, και γενικά η χαράδρα έσφυζε από ζωή…
Απαιτείται όμως μια μεγαλύτερη παρέμβαση, και ενα εργο μεγαλύτερης έκτασης, που κατά κύριο λόγο, θα μπορούσε να προωθηθεί απ την περιφέρεια. Ο δήμος και οι τοπικές κοινότητες φυσικά, θα πρέπει να συνεχίσουν να είναι αρωγοί σ αυτό, όπως έκαναν τα προηγούμενα χρόνια, και απο κοινού, να επιτευχθεί ο στόχος…
Έτσι ώστε, στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, και η ανεργία έχει φτάσει σε επίπεδα ρεκόρ, να δοθούν τα εφόδια στους ανθρώπους της περιοχής, για αξιοποίηση της αγροτικής τους περιουσίας, που δυστυχώς τα τελευταία χρόνια βλέπουν να “αγραναπαυεται”…
Ζουπας Φ. Μιχαηλ
