Στις μικρές κοινωνίες, όπου τίποτα δεν μένει απαρατήρητο και το καθετί βρίσκεται κάθε στιγμή υπό έλεγχο, κανείς δεν είναι στο απυρόβλητο. Ελέγχεται και σχολιάζεται και κρίνεται κατά το δοκούν από τον καθένα.
Κάθε χωριό, κάθε γειτονιά έχει, ή τουλάχιστον είχε παλαιότερα, και το δικό του «τρελό» και, αν δεν είχε, φρόντιζε με διάφορους τρόπους να τον δημιουργήσει.
Ο τρελός του χωριού φοράει διαφορετικά παπούτσια.
– Κουμπώνει το παλτό του, Ιούνη μήνα.
– Μιλάει μόνος του, απαντά στον εαυτό του κιόλας.
– Παίζει με τα παιδιά μπάλα στην πλατεία, καμιά φορά τα τρομάζει όμως, φωνάζει δυνατά και τα πιο μικρά τον τρέμουν.
Μένει μόνος του σε μια καλύβα, λίγο έξω απ΄ το χωριό. Εκεί του αρέσει, δεν το αλλάζει.
Οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν τους κοινούς τους «τρελούς» με συμπάθεια, ανοχή και μια ιδιότυπη γενναιοδωρία, κερνώντας τους πάντα -εκτός από καρπαζιές, κοροϊδίες, «εξυπνάδες» και καψώνια- και κάποιο αναψυκτικό, ουζάκι ή γλυκό…
Τα χρόνια περνούν και οι καιροί αλλάζουν. Δεν συναντούμε πλέον το ίδιο συχνά τον «τρελό» του χωριού καθώς τα χωριά και οι παλιές γειτονιές αργοσβήνουν κάτω από τη βίαιες και σαρωτικές αλλαγές της σύγχρονης κοινωνίας.
Σήμερα έχουν προστεθεί δύο τουλάχιστον διακριτοί νέοι τύποι “τρελών” του χωριού.
Ο πρώτος είναι αυτός που θυσιάζει τον εαυτό του για να πραγματοποιήσει ένα όνειρο που θα κάνει καλύτερη τη ζωή των άλλων, δίχως να περιμένει αντάλλαγμα. Αυτόν τον ιδιόμορφο τρελό ο κόσμος τον χαρακτηρίζει έτσι επειδή δεν τον καταλαβαίνει.
Ο δεύτερος τύπος «τρελού» του χωριού έχει μετακομίσει σε νέους τόπους, τους αποκαλούμενους διαδικτυακούς. Εκεί τον συναντούμε πλέον. Έχει χάσει, όμως, εντελώς τη γραφικότητα, το ρομαντισμό και την αθωότητα που κάποτε είχε. Τώρα πια δεν είναι άκακος και ονειροπόλος. Τώρα πια, βλέπει παντού «φαντάσματα», εχθρούς, απειλές και σκοτεινές προθέσεις σε άλλους που κανείς άλλος δεν αντιλαμβάνεται. Τώρα πια, μπορεί να γίνει και επικίνδυνος, να λεηλατεί χωρίς οίκτο ανθρώπινες ψυχές και υπολήψεις, να εκθέτει, να υποτιμά, να προσβάλει, νιώθοντας ικανοποίηση για τα «κατορθώματά» του…Έχει πλέον μετατραπεί από τρελό σε τρολ.
Ο τρελός του χωριού δεν έχει καμία σχέση με τον ηλίθιο.
Ο Ηλίθιος έχει ξεχωριστή θέση στην κοινωνία. Μπορείς να τον συναντήσεις παντού.
Αντίθετα από τον τρελό του χωριού, ο ηλίθιος είναι μισητός όταν φθάσει στα ανώτατα αξιώματα , διότι μη έχοντας επίγνωση της ηλιθιότητας του, μπορεί να οδηγήσει ακόμη και ένα ολόκληρο λαό σε απίστευτα βάσανα.
Η αφορμή για το σημερινό μου ποστ , δόθηκε όταν τακτοποιώντας παλιές φωτογραφίες, βρέθηκε ένας αγαπημένος τρελός του χωριού <<Απόσκεπος>> , ο περιώνυμος “Γκληγκόρτσες”.
Ήταν σε μία μεγαλύτερη φωτο με αναχώρηση συγγενών σε ταξίδι στο εξωτερικό, επειδή ως γνωστόν οι τρελοί του χωριού εμφανίζονται και σε οικογενειακές στιγμές, ταξίδια – γάμοι – βαφτίσια κ.α..
Απομόνωσα την φωτογραφία του και σας την χαρίζω μαζί με όλα τα σχόλια που προηγήθηκαν λόγω αυτού του ισχυρού συνειρμού.
