Το φρεσκοτυπωμένο βιβλίο της Χρυσούλας Πατρώνου Παπατέρπου “Δύο νουβέλες” με το ωραίο εξώφυλλο, που διάβασα στο τέλος του καλοκαιριού, αφηγείται τις ιστορίες δύο διαφορετικών ανθρώπων και δύο διαφορετικών εποχών.
Στην πρώτη νουβέλα, μαζί με τις περιπέτειες του ήρωα, περνάει μπροστά από τα μάτια μας σαν σε ταινία ασπρόμαυρου κινηματογράφου, η ιστορία της πατρίδας μας όπως την έχει βιώσει ο ήρωάς της. Η φτώχεια, ο πόλεμος, ο εμφύλιος, η επόμενη ημέρα.
Με έχει συναρπάσει το κομμάτι της νουβέλας που μιλάει για την εποχή, που ο ήρωας μικρό παιδί, ταξιδεύει με όλες τις δυσκολίες της εποχής, στην Μακεδονία του μεσοπολέμου αναζητώντας μία καλύτερη τύχη.
Ο αποχωρισμός από την μητέρα και την οικογένεια, η στωϊκότητα με την οποία αποδέχονται την σκληρή ζωή, την φτώχεια και την ανέχεια, το δύσκολο ταξίδι στην μακεδονική ύπαιθρο, η καλοσύνη των ανθρώπων. Υλικά από τα οποία χτίστηκε η χώρα και που μας τα θυμίζει η συγγραφέας με την λιτή και αποστασιοποιημένη γραφή της. Αυτό το κομμάτι του βιβλίου το βρήκα συναρπαστικό, έμεινε μέσα μου και θα το θυμάμαι νομίζω για πάντα, ίσως γιατί, ποιος ξέρει τι μνήμες προγονικές έχει ανασύρει μέσα μου.
Στη δεύτερη νουβέλα η συγγραφέας παίζει ένα ωραίο παιχνίδι ανάμεσα σε ότι διάβασε στις σελίδες ενός βιβλίου άλλης εποχής και στις καίριες παρατηρήσεις-αφηγήσεις του άλλου της ήρωα, μέσα από τις οποίες μεταφερόμαστε στην συνέχεια της ιστορίας της χώρας μας, αυτήν της μετανάστευσης και του ανθρώπινου δυναμικού της που βρήκε καλύτερη τύχη σε μία άλλη πατρίδα, αλλά πάντα ξαναγυρίζει με νοσταλγία στην Ελλάδα.Έστω για ένα καλοκαίρι. Έστω για μία κουβέντα στο μπαλκόνι . Έστω για μία βόλτα στην θάλασσα.
Η Χρυσούλα Πατρώνου Παπατέρπου, η δική μας Χρυσούλα της Καστοριάς, που ορθώνει ένα νέο ανάστημα με την συγγραφή της και κατορθώνει να μας συγκινεί με πολλούς τρόπους αλλά και με αυτό, το τέταρτο βιβλίο της.
Ντίνα Αγράμπελη
1 λεπτό ανάγνωση
