“Μικρή φθινοπωρινή ιστορία” από τους Δήμιους

Καθώς σήμερα μπήκαμε επίσημα στο φθινόπωρο μια βόλτα στην κορυφή “Ψαλίδα” επιβαλλόταν.
Ο ήλιος έκαιγε σαν να είμαστε στη μέση του καλοκαιριού αλλά ο αέρας έβαζε κι αυτός τα δυνατά του ώστε να αποδείξει ότι θα φέρει τις βροχές και θα καταφέρει και φέτος να ρίξει τα φύλλα από τα δέντρα.
Η μέρα και η νύχτα σήμερα θα έχουν ακριβώς την ίδια διάρκεια σήμερα αλλά η ιστορία μας αρχίζει από χθες καθώς, κάπως έτσι, δηλαδή “μοιρασμένα” ήταν τα συναισθήματα μου.
Είχαμε σχεδιάσει μια βολτούλα μετά τη δουλειά για να χαλαρώσω όπως συνηθίζουμε να λέμε.
Δεν πήγαινε καλά η μέρα ,συνηθίσαμε πια, ήθελα λιγάκι να ξεχαστώ από τις σκοτούρες της καθημερινότητας.
Συνήθως μετά τις 9 μισή το βράδυ σχολάω.
Έλα όμως που χθες πήγε η ώρα 23:00!
Αντί να νιώθω “τυχερός ” που σήμερα τελικά ήταν μια καλύτερη μέρα στη δουλειά, ένιωθα λίγο εκνευρισμό που χάλασαν τα σχέδια για τη βραδινή έξοδο.
Λίγη ώρα μετά όμως καθόμασταν σε ένα πολύ όμορφο μέρος , ψηλά, από όπου η πόλη φαινόταν να αστράφτει υπό το φως του φεγγαριού.
Βρισκόμασταν σε αρκετά χαμηλότερο σημείο αλλά σχεδόν στην ίδια νοητή γραμμή με την κορυφή “Ψαλίδα”.
Τα μάτια μου αντί να κοιτάνε όπως συνήθως το αγαπημένο μου μπουγιουρντί , χθες ήταν στραμμένα συνέχεια προς τον ουρανό
Και τότε συνέβη!
Μια “βολίδα “, ένα μετέωρο δηλαδή,άστραψε στον ουρανό και με μια τρελή πορεία τελικά έσβησε αυτό το πρασινωπό χρώμα που είχε αρκετά πριν πέσει στο έδαφος.
Αυτός είναι και ο λόγος που δεν λέγεται μετεωρίτης καθώς οι μετεωρίτες ολοκληρώνουν το ταξίδι τους φτάνοντας στο έδαφος .
Βολίδα ονομάζεται ένα μετέωρο όταν η λάμψη του είναι μεγαλύτερη από τον πιο φωτεινό πλανήτη, δηλαδή την Αφροδίτη.
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή ένιωσα τυχερός.
Για την ακρίβεια πολύ τυχερός που είδαμε μια “βολίδα” επειδή οι πιθανότητες είναι ελάχιστες.
Μια ευχή φυσικά “δημιουργήθηκε” μέσα μου όπως συνηθίζεται!
Να κάνετε “πράγματα ” που αυξάνουν την λάμψη σας .
Δημιουργήστε αναμνήσεις που σας κάνουν να νιώθετε όμορφα.
Πολλές φορές χαλάμε τη μέρα μας με αφορμή μικροπράγματα ενώ στην πραγματικότητα και μόνο που υπάρχουμε είναι δώρο.
Δεν υπάρχει τύχη ούτε ατυχία.
Όλα είναι απλά καταστάσεις που συμβαίνουν και συναισθήματα που εναλλάσσονται.
Σαν “βολίδες” περνάμε όλοι από τη ζωή,γρήγορα.
Ας μείνει η λάμψη