Τοποθέτηση Ολυμπίας Τελιγιορίδου στη συνεδρίαση της Επιτροπής Ελληνισμού της Διασποράς
«Eίναι ιδιαίτερη χαρά και τιμή να έχουμε σήμερα τους εκπροσώπους του παγκόσμιου Ποντιακού Ελληνισμού, γιατί πραγματικά ο Ποντιακός Ελληνισμός αποτελεί ένα κομμάτι του Ελληνισμού που φέρει και κουβαλάει πανανθρώπινες αξίες, κουβαλάει μνήμες, κουβαλάει μία συλλογική συνείδηση που έχει διαμορφωθεί κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες στις αρχές του προηγούμενου αιώνα.
Εμείς οι Πόντιοι, μαζί με άλλους χριστιανικούς λαούς που ζούσαμε στα ασιατικά εδάφη της τότε οθωμανικής αυτοκρατορίας, υπήρξαμε τα πρώτα θύματα της πρώτης οργανωμένης γενοκτονίας του 20ου αιώνα. Και αυτό είναι κάτι το οποίο μας δημιουργεί το χρέος και το καθήκον αυτήν την αναγνώριση της ποντιακής γενοκτονίας να την προσπαθήσουμε, αποτίοντας φόρο τιμής στους προγόνους μας, αλλά ταυτόχρονα και δείχνοντας ότι με την αναγνώριση αυτή μπορούμε να συμβάλουμε, μέσα από την γνώση της αλήθειας και της ιστορίας, στην ειρηνική συνύπαρξη των λαών στον σύγχρονο κόσμο.
Δυστυχώς, βέβαια, ζούμε σε μία εποχή όπου η Τουρκία όχι μόνο δεν αναγνωρίζει το έγκλημα και το αρνείται, αλλά έχει και μία αναθεωρητική πολιτική που δείχνει ότι συνεχίζει μία τακτική η οποία επιβουλεύεται τα συμφέροντα του έθνους μας. Έτσι, λοιπόν, οφείλουμε να είμαστε πάντα σε επαγρύπνηση και να υπερασπιζόμαστε το διεθνές δίκαιο, τα ανθρώπινα δικαιώματα και να συμβάλλουμε με όλες μας τις δυνάμεις, μακριά από κόμματα, μακριά από μικροκομματικές αντιπαραθέσεις στο να γίνει η αναγνώριση της γενοκτονίας από ολόκληρη τη διεθνή κοινότητα.
Σίγουρα η αναγνώριση από το ελληνικό κοινοβούλιο επικύρωσε με τον πλέον επίσημο τρόπο αυτή την αλήθεια που δεν αποτελεί απλά γνώση αλλά και ένα ζωντανό βίωμα για ολόκληρο τον ελληνισμό. Δεν αρκεί όμως αυτό.
Εγώ θέλω να πω ότι η επιτροπή μας σε αυτό το θέμα, η επιτροπή του απόδημου ελληνισμού πάντα είχε μία ομόνοια και μία ομοψυχία στις αποφάσεις της. Είναι χαρακτηριστικό ότι από πέρσι, με την επικύρωση και των πρακτικών της επιτροπής μας, είπαμε ότι όλοι μαζί, όλα τα κόμματα, ότι το ζήτημα αυτό πρέπει να το παλέψουμε όλοι μαζί και να ζητήσουμε και από την Ελληνική Κυβέρνηση να το εντάξει στη διπλωματική της ατζέντα, ώστε ενωμένοι να κινηθούμε προς την διεθνή κοινότητα, να συζητήσουμε το θέμα, να ενημερώσουμε και να διεκδικήσουμε το ζήτημα αυτό, καθώς είναι κάτι που το οφείλουμε και στους προγόνους μας αλλά και στις νεότερες γενιές.
Θεωρώ ότι αυτό το φρικτό έγκλημα, εάν δεν αναγκαστεί να το αναγνωρίσει ο δράστης του και να παραμένει αμετανόητος, το κεφάλαιο αυτό θα μείνει ανοιχτό όχι μόνο για τον δικό μας λαό αλλά και για το σύνολο της πολιτισμένης ανθρωπότητας. Αυτό το κεφάλαιο μπορεί, λοιπόν, να κλείσει μόνο με τον κοινό δικό μας αγώνα, ώστε διεθνώς να αναγνωριστεί η γενοκτονία.
Προφανώς και όλα τα άλλα ζητήματα που έχουνε πει για τους παλιννοστούντες Έλληνες, για τα προβλήματα με τα δάνειά τους τα στεγαστικά, με τις συντάξεις τους και λοιπά, είναι ζητήματα στα οποία εκτιμώ ότι όλοι μαζί μπορούμε να κινηθούμε και να έχουμε το θετικό αποτέλεσμα.
Πιστεύω ότι η παρουσία του ποντιακού Ελληνισμού μέσα από τα σωματεία του, μέσα από τις δράσεις του, από την διάδοση του ιδιαίτερου πολιτισμού μας, της ντοπιολαλιάς μας, αποτελεί μία εγγύηση ότι μπορούμε να ζήσουμε σε ένα σύγχρονο κόσμο φιλίας, συνεργασίας και συνεννόησης. Σας ευχαριστώ».
