Οι παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές βρίσκονται σε υψηλή επιφυλακή καθώς ο κινεζικός γίγαντας ακινήτων Evergrande αντιμετωπίζει τεράστιο πρόβλημα ρευστότητας αφού δεν μπορεί να αποπληρώσει τους τόκους των ομολόγων που λήγουν άμεσα. Η εταιρία βρίσκεται σε κρίση ρευστότητας, δεδομένου ότι το συνολικό χρέος της ξεπερνά το 300 δις δολ. Όσο είναι το χρέος της Ελλάδας
Γιατί η εταιρία έχει πρόβλημα;
Η Evergrande επεκτάθηκε επιθετικά και έγινε μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες της Κίνας με δανεισμό άνω των 300 δισ. Δολαρίων. Πέρυσι, το Πεκίνο έθεσε νέους κανόνες για τον έλεγχο της ρευστότητας στον κατασκευαστικό κλάδο, προκειμένου να ελέγξει τις τιμές των ακινήτων και τον πληθωρισμό. Αυτοί οι κανόνες έκαναν πιο δύσκολη την πρόσβαση της εταιρίας σε νέες χρηματοδοτήσεις, με αποτέλεσμα να πουλά τα ακίνητα με μεγάλες εκπτώσεις προκειμένου να διασφαλίσει την ρευστότητά της. Αποτέλεσμα η τιμή της μετοχής της να βυθιστεί και τα ομόλογά της να έχουν υποβαθμιστεί επιτείνοντας το πρόβλημα της ρευστότητας της εταιρίας.
Τι θα σημαίνει η κατάρρευση της Evergrande ;
Πρώτον, πολλοί άνθρωποι αγόρασαν ακίνητα από το Evergrande πριν ακόμα ξεκινήσουν οι οικοδομικές εργασίες. Έχουν πληρώσει καταθέσεις και ενδέχεται να χάσουν αυτά τα χρήματα εάν καταρρεύσουν.
Δεύτερον υπάρχουν επίσης οι εταιρείες που συνεργάζονται με την Evergrande. Οι εταιρείες που περιλαμβάνουν υπεργολάβους, σχεδιαστικές εταιρείες, προμηθευτές υλικών, που κινδυνεύουν να υποστούν μεγάλες απώλειες, οι οποίες θα μπορούσαν να τους οδηγήσουν σε πτώχευση.
Τρίτον ο κατασκευαστικός τομέας χρησιμοποιεί μέταλλα χάλυβα, σίδηρο, χαλκό κλπ., πράγμα που σημαίνει ότι θα επηρεαστούν οι διεθνείς τιμές των μετάλλων.
Τέταρτον, θα υπάρξει αντίκτυπος στο χρηματοπιστωτικό σύστημα της Κίνας. Ο οικονομικός αντίκτυπος θα ήταν μεγάλος. Η Evergrande φέρεται να χρωστά χρήματα σε περίπου 171 εγχώριες τράπεζες και 121 άλλες χρηματοπιστωτικές εταιρείες, όπως δήλωσε στο BBC ο Mattie Bekink της Economist Intelligence Unit.
Πέμπτον εάν η Evergrande χρεοκοπήσει, οι τράπεζες και άλλοι δανειστές ενδέχεται να αναγκαστούν να δανείσουν λιγότερα χρήματα με υψηλότερο επιτόκιο, που θα μπορούσε να οδηγήσει σε αυτό που είναι γνωστό ως πιστωτική κρίση, όταν οι εταιρείες δυσκολεύονται να δανειστούν χρήματα σε προσιτές τιμές.
Έκτο, η πιστωτική κρίση θα ήταν πολύ άσχημη είδηση για τη την παγκόσμια οικονομία, διότι θα μειώσουν οι διεθνείς τράπεζες τις χρηματοδοτήσεις πρώτα στον κατασκευαστικό τομέα και θα αυξηθούν διεθνώς τα επιτόκια, σε μία εποχή όπου τόσο τα κρατικά χρέη όσο και τα ιδιωτικά έχουν αυξηθεί σε πολύ υψηλά επίπεδα εξ αιτίας και του κορονοιού.
Επομένως να πως μία κρίση ιδιωτική (καπιταλιστική) που λειτουργεί εντός της κομμουνιστικής Κίνας μπορεί να εξελιχθεί σε παγκόσμια κρίση όπως η κρίση του 2008, των καπιταλιστικών τραπεζών της Δύσης.
Η ιστορία, η φιλοσοφία, πολιτική και η οικονομία θεωρία λοιπόν πρέπει να ξαναγραφεί, ειδικά η μαρξιστική. Τόσο ο καπιταλισμός όσο και ο κομμουνισμός, στηρίζονται στην ίδια αρχή της ανάπτυξης: στην νομισματική επέκταση, στην Νομισματική θεωρία, του νομπελίστα Φρίντμαν, τον οποίο οι αριστεροί τον απορρίπτουν ως καπιταλιστική εφεύρεση. Τι λέει λοιπόν ο Φρίντμαν; Η αύξηση της ρευστότητας μπορεί να αποτελεί βραχυπρόθεσμη λύση αλλά όχι μακροπρόθεσμη διότι εν τέλει δημιουργεί πληθωρισμό (το βλέπουμε σήμερα με τις τιμές των πρώτων υλών να έχουν εκτοξευθεί στον ουρανό), και κίνδυνο χρεοκοπίας.
Τι θα πρέπει αν γίνει;
Το ίδιο πρόβλημα είχε να αντιμετωπίσει και Αμερική με την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, (εξ αίτιας και της Ελλάδος να μην ξεχνιόμαστε). Το έλυσε αφήνοντας κάποιες να καταρρεύσουν, κάποιες να εξαγοραστούν και κάποιες να σωθούν με χρήματα ΝΑΙ των Αμερικανών φορολογουμένων.
Το δίλημμα είναι σημαντικό. Πόσο ηθικό είναι να διασώζονται επιχειρήσεις μεταφέροντας το βάρος στον λαό; Διότι εν τέλει εφαρμόζεται σε Ανατολή και Δύση το εξής δόγμα: τα κέρδη στον ιδιώτη οι ζημίες στο κοινωνικό σύνολο. Δηλαδή: στα κέρδη είμαστε καπιταλιστές και στις ζημίες κομμουνιστές. Τι θα κάνει το Πεκίνο; Αυτό είναι το δίλημμα που αντιμετωπίζει. Θα διασώσει την ιδιωτική εταιρία η θα την αφήσει να καταρρεύσει; Το δίλημμα λοιπόν είναι πολιτική λύση ή νομισματική; Η απάντηση στην Δύση είναι εύκολη, στην Ανατολή όμως όχι.
3 λεπτά ανάγνωση
