Η αλήθεια είναι πως μαγεύτηκα από την εικόνα. Σκέψου ένα θέατρο με θέα τη λίμνη απέναντι… πως να μην πλανηθώ και να χαθώ στα νερά της; Τα φαντάστηκα γαλήνια, κυματοθραύστης να γίνονται στο άγχος μου και μετά να αγριεύουν, να θεριεύουν και να μου δείχνουν το άλλο πρόσωπο της φύσης, αυτό που ζωηρά θωπεύει τη φαντασία των ανθρώπων και τόσο πολύ τους εξιτάρει. Και ξαφνικά όλα αυτά άλλαξαν.
Έγιναν τα κύματα του νερού σελίδες από βιβλίο και εγώ με άριστο πλοηγό τη συγγραφέα, βρέθηκα με αγωνία και με μεγάλο ενδιαφέρον να ταξιδεύω μέσα σε αυτές.
Τρέχω στο οπισθόφυλλο και διαβάζω για δυο αδέρφια. Για δύο δίδυμα αδέρφια που το ένα λειτουργεί για το άλλο σαν καθρέφτης. Όταν κοιτάζονται στα μάτια να βλέπουν τον εαυτό τους (Λίζα-Αζίλ). Ανασηκώνω τα φρύδια με θαυμασμό. Κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης πραγματικά είδα τα πρόσωπά τους (στον καθρέφτη που λέγαμε;), είδα και τον δεσμό που τα δένει. Ξέρεις, κάποιες φορές φαίνονται όλα τόσο όμορφα όταν νιώθεις χαρά, ευτυχία… άλλες πάλι όχι, διακατέχεσαι από θλίψη, απελπισία… δεν είναι όλα ειδυλλιακά στη ζωή, δεν μπορεί να είναι! Σίγουρα, όμως, είναι τα καθρεφτίσματα της στιγμής αυτά που δίνουν χρώμα στα χαρακτηριστικά των ανθρώπων. Είναι αυτά που κάνουν και την πλοκή του βιβλίου να σε μαγνητίζει.
Από την πρώτη σελίδα ακόμα διαβάζω για ανθρώπους που αδύνατο δείχνει να διαφύγουν από εξαρτήσεις, από ουσίες που διασαλεύουν το νου… μόνο που να ξέρεις πιο ισχυρό είναι το εξαρτησιογόνο εκείνο που μας δόθηκε σαν δώρο, εκείνο που εθισμό προκαλεί στην καρδιά.
Έχεις ερωτευτεί ποτέ, τον ρώτησε; Εσένα! Ναι πριν καιρό, εσένα!
Καθώς οι σελίδες γυρνάνε με ταχύτητα εγώ βλέπω τους άρρηκτους δεσμούς να σπάνε, να καταρρέουν στον βωμό συμφερόντων αλλά και λαθών προσωπικών, και να που άλλα δεσμά, ισχυρά, πνιγηρά σφίγγουν τους ήρωες του GEMINI.
Στην πάλη της ζωής, έπεσα πάνω σε παλαιστή με βλοσυρό βλέμμα! Είναι Δράκος που σου τρώει τα σωθικά, κι όμως, είναι αυτός που σε οδηγεί σε πελάγη ευτυχίας. Πρόσκαιρα; Ίσως! Μάθε πως οι πιο επικίνδυνοι δράκοι είναι αυτοί που φωλιάζουν μέσα μας… Ναι, στην παλάμη του χεριού μπορεί κανείς να δει τη μοίρα του. Σκέψου όμως αυτή να είναι ζωγραφισμένη σε μάγουλο τρυφερό;
Η ιστορία εκτυλίσσεται σε τόπο όπου βρήκαν καταφύγιο δραπέτες των φυλακών (από το βιβλίο), ποιων φυλακών άραγε; Αυτών που μας σύρουν σε τέσσερις τοίχους ή αυτών που μας παγιδεύουν στα παιχνίδια του νου, και τι καταφύγιο είναι δαύτο; Αγκυλώνει μια ελεύθερη ζωή ή απελευθερώνει μια σκλαβωμένη; (Την απάντηση θα την πάρεις όταν διαβάσεις το GEMINI).
Το βιβλίο τρέχει εκπληκτικά. Απολαμβάνεις τη γραφή καθώς σε τραβάει έντονα η πλοκή. Στην αρχή κάθε κεφαλαίου υπάρχει μια μικρή ιστορία, με τη μορφή εισαγωγής, όλες μαζί αυτές, λειτουργούν σαν σύνδεσμοι που ενώνουν έξοχα το παρελθόν με το παρόν. Σε κάποιο σημείο του βιβλίου η συγγραφέας μας χαρίζει περίπου 50 καθηλωτικές σελίδες. Σε αυτές εξομολογείται ένας από τους ήρωες την ιστορία της ζωής του, και μέσα από αυτή, με τα βιώματά του, ταυτόχρονα, συμβουλεύει έναν άλλο. Υπέροχο! Στο τέλος αυτής της ενότητας, γράφει η Ήρα Βλάχου: Τι γιορτάζεις αλήθεια; Τη συνάντησή μου με το παρελθόν…Γιόρτασα και εγώ τη γνωριμία μου με τη γραφή της που τόσο πολύ μου άρεσε. Είναι και εκείνες οι φράσεις οι τόσο ζηλευτές… ξέρω πως θα τις διαγράψει γρήγορα η μνήμη μου, πάντοτε όμως θα θυμάμαι τη γλυκιά αίσθηση που μου άφησαν. Όσο για το τέλος; Είναι αυτό που πιστεύω πως έπρεπε. Απόλυτα αρμονικό με την πλοκή.
Αν το διαβάσετε αυτό το βιβλίο, είμαι σίγουρος πως θα σας αρέσει πολύ!
Κάτι τελευταίο: Από ποιον ουρανό είσαι εσύ; Από ποιον παράδεισο το έσκασες; Γράφει η συγγραφέας.
Ξέρεις μετά από μια απόδραση είναι βέβαιο πως κάποιος θα σε κυνηγήσει. Αν θα είναι άγγελος ή σατανάς μένει να το ανακαλύψεις προχωρώντας στην ανάγνωση του βιβλίου.
2 λεπτά ανάγνωση
