Ο Ιωάννης Άρτης (1861-1956) είχε καταγωγή από το Μεσολόγγι. Ο πατέρας του Γεώργιος Άρτης ήταν επιφανής νομικός της πόλης, ο οποίος σε νεαρή ηλικία είχε πέσει θύμα του οθωμανικού δουλεμπορίου Ιμπραήμ Πασά, είχε μεταφερθεί στη Βόρεια Αφρική και η ελευθερία του εξαγοράστηκε από τον Εθνικό Ευεργέτη Μιχαήλ Τοσίτσα, όπως χιλιάδων άλλων. Ο Ιωάννης σπούδασε στη Σχολή Ευελπίδων και πολέμησε στον Ελληνο-τουρκικό Πόλεμο του 1897. Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας μετατέθηκε στο Σύνταγμα Ιππικού Λάρισας.
Ως Επίλαρχος του Ελληνικού Ιππικού, ήταν ο επικεφαλής της ίλης που απελευθέρωσε την 7η Νοεμβρίου 1912 τη Φλώρινα και την 11η Νοεμβρίου την Καστοριά και το Άργος Ορεστικό.
Αργότερα, συμμετείχε στη Μικρασιατική Εκστρατεία και διορίστηκε στρατιωτικός διοικητής της πόλης Προύσα. Αποστρατεύθηκε με το βαθμό του Υποστράτηγου αμέσως μετά την Καταστροφή, το έτος 1923.
Έκτοτε έζησε στη Λάρισα, όπου αφοσιώθηκε σε πλούσιο φιλανθρωπικό έργο, ιδίως στα χρόνια της ιταλογερμανικής κατοχής, ως Πρόεδρος του τοπικού Ερυθρού Σταυρού.
Μεταπολεμικά, δημοσίευσε στην καστοριανή εφημερίδα «Ορεστιάς» ενθυμήσεις του από την απελευθέρωση της πόλης. Απεβίωσε πλήρης ημερών και τιμών.
Η τριώροφη αρχοντική οικία του στη συνοικία Αγ. Νικολάου (Παράσχου) της Λάρισας κατεδαφίστηκε λίγα χρόνια μετά.
[Βιβλιογραφία: Συλλογικό, Μεγάλη στρατιωτική και ναυτική εγκυκλοπαίδεια, τ. 1, Αθήναι 1929 και Ν. Παπαθεοδώρου, «Ο Στρατηγός Ιωάννης Άρτης», εφ. Ελευθερία, φ. 18.05.2016 και φ. 25.05.2016]
