Καστοριά: Δύο εργαζόμενες Κυρίες (με Κ κεφαλαίο)

Αυτές τις ημέρες είθισται να δίνουμε όλοι τις κλασικές ευχές: καλές γιορτές, καλά Χριστούγεννα, ευτυχισμένο το νέο έτος, κλπ.
Καλοδεχούμενες όλες οι ευχές, από όπου και αν προέρχονται και φυσικά, τις στέλνω και εγώ με τη σειρά μου από καρδιάς, σε όλους σας!
Θα ήθελα όμως να αναφερθώ ειδικά σε μία κατηγορία ανθρώπων.
Αυτό κάνω τα τελευταία χρόνια, όπως π.χ. αναφέρθηκα και εξήρα το έργο των υγειονομικών σε παλαιότερη αναφορά μου, των εργαζόμενων στον πρωτογενή τομέα, κ.ο.κ.
Φέτος λοιπόν, θα αναφερθώ σε κάποιους ανθρώπους που συναντάμε μπροστά μας καθημερινά, ορμώμενος από ένα συμβάν το οποίο μου έχει τύχει πολλάκις.
Αναφέρομαι στους εργαζόμενους στην “καθαριότητα”.
Προ ημερών επιστρέφοντας στην οικία μου, “κόλλησα” πίσω από ένα απορριμματοφόρο με 2 γυναίκες συλλέκτριες.
Είχε τόσο κρύο, που μόλις και μετά βίας μπορούσα να διακρίνω τα μάτια τους μέσα στα τόσα ρούχα που φορούσαν για να μη παγώσουν.
Ο δρόμος ήταν στενός και το όχημα δεν μπορούσε να κάνει στην άκρη ώστε να μπορέσω να το προσπεράσω.
Αναγκαστικά, έπρεπε να το ακολουθήσω μέχρι το τέλος της οδού για να απεγκλωβιστώ.
Σε κάποιο σημείο μάλιστα το απορριμματοφόρο δε χωρούσε να περάσει, μιας και κάποιος είχε παρκάρει το όχημά του σα να ήταν ο δρόμος χωράφι του…
Οι δύο εργαζόμενες Κυρίες (με Κ κεφαλαίο), τρέχανε αλαφιασμένες να κάνουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα ώστε να μη περιμένω πολύ.
Υπομονετικά, ακολουθούσα από απόσταση, μιας και δεν είχα διαφυγή.
Μάλιστα, η μία κάποια στιγμή, τρέχοντας στου διαόλου τη μάνα για να ετοιμάσει έναν κάδο, μου ζήτησε και συγγνώμη για την ταλαιπωρία βάζοντας ευγενικά και συμπονετικά το χέρι πάνω της.
Της έγνεψα κανένα πρόβλημα και σκέφτηκα πως αυτές οι γυναίκες στα άγρια ξημερώματα παλεύουν, ζορίζονται και παγώνουν κρεμασμένες στα εξωτερικά πίσω σκαλοπάτια του απορριμματοφόρου κινδυνεύοντας,
για να μη βρομίσουμε εμείς…
…και μπορεί κάποιοι να τις κορνάρουν ή να τις βρίζουν…
Επιτέλους, μη πιέζετε κανέναν στην καθαριότητα να τρέχει σαν τον Βέγγο και να κινδυνεύει να πάθει και κάτι (η μία σκόνταψε σε μια φάση μ΄ έναν κάδο που έσερνε).
Το συμβάν που προανέφερα μπορεί να αναφέρεται στους εργαζόμενους στην καθαριότητα του δήμου, αλλά εγώ δεν αναφέρομαι μόνο σε αυτούς.
Αναφέρομαι σε ολόκληρο τον κλάδο.
Για σκεφτείτε τι τραβάνε π.χ. οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα των νοσοκομείων (ειδικά την εποχή του covid-19), οι οποίοι επί το πλείστον είναι ιδιωτικοί υπάλληλοι σε κάποιον ιδιώτη που πήρε την εργολαβία και τους πληρώνει 3,60
…γι΄αυτό λοιπόν, την επόμενη φορά που θα συναντηθείς μ΄ έναν εργαζόμενο καθαριστή, σκάσε ένα χαμόγελο, δείξ΄ του το σεβασμό σου μ΄ ένα νεύμα, πες του μία καλημέρα και μη τον αποφύγεις λες και είναι λεπρός.
Και αν εγκλωβιστείς πίσω από κάποιο απορριμματοφόρο, δείξε υπομονή και καθησύχασέ τους δίνοντάς τους όσο χρόνο χρειάζονται, χωρίς να τους πιέζεις κορνάροντας.
Στο κάτω-κάτω, τα δικά σου σκουπίδια καθαρίζουν.
Respect και ευχαριστώ λοιπόν, σε όλους τους εργαζόμενους στην καθαριότητα!
Ας ευχηθούμε, εκτός των άλλων, το 2022 να είναι μία πιο “Ανθρώπινη” χρονιά!
Γιώργος Πισμίρης
Φωτο αρχείου