Με μια «εορταστική συνωμοσία» επιχειρούν γιατροί και νοσηλευτές να αλλάξουν αυτές τις δύσκολες μέρες της πανδημίας, το κλίμα που επικρατεί στους θαλάμους των νοσοκομείων. «Κάτι μαγικό συμβαίνει» όταν οι ήχοι των ιατρικών μηχανημάτων καλύπτονται από κάλαντα, ευχές και λόγια καρδιάς. Οι υγειονομικοί, γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό, παίρνουν τον ρόλο του συγγενή, του φίλου, εκείνου που θα μεταφέρει ή θα εκφράσει λόγια αγάπης και παρηγοριάς.
Στις δύσκολες στιγμές για την υγεία του ο άνθρωπος αναζητά τη συμπαράσταση των κοντινών του ανθρώπων. Αυτή την ευεργετική στην ψυχολογία, σχέση του ασθενούς με το περιβάλλον του, ο κορονοϊός με την μεταδοτικότητά του την έχει «απαγορεύσει» με αποτέλεσμα οι δύσκολες στιγμές και του ασθενούς και των δικών του ανθρώπων να γίνονται ακόμη δυσκολότερες.
Το βάρος της επικοινωνίας μοιραία πέφτει και αυτό στους γιατρούς και τους νοσηλευτές.
«Να πείτε στους δικούς μου ότι τους αγαπώ. Μην ανησυχούν, θα τα καταφέρω» είναι το μήνυμα που καλούνται συχνά, γιατροί και νοσηλευτές στις κλινικές Covid-19 να μεταφέρουν στους οικείους των ασθενών τους. Από την άλλη πλευρά, γιατροί και νοσηλευτές, κατά την καθημερινή ενημέρωση των συγγενών για την πορεία της υγείας των ανθρώπων τους που δίνουν τη μάχη τους στις ΜΕΘ, νιώθουν την αγωνία τους.
Παρακαλούν καθημερινά να τους επιτραπεί η είσοδος στις δομές υγείας για να αντικρύσουν έστω και από απόσταση τους δικούς τους, ενώ μητέρες περιμένουν ώρες έξω από τα νοσοκομεία μέχρι να έρθει η ώρα για το πολυπόθητο εξιτήριο του παιδιού τους. Οι εξοικειωμένοι με την τεχνολογία νοσηλευόμενοι σε κοινούς θαλάμους μπορούν να συνομιλούν με τους δικούς τους, άλλοι όμως ζητούν βοήθεια από το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό για να δουν τα πρόσωπα των δικών τους ανθρώπων, έστω και μέσω ενός κινητού, και να πάρουν δύναμη για τον αγώνα που δίνουν.
Οι επαγγελματίες υγείας καλούνται να υιοθετήσουν πολλαπλούς ρόλους, όπως αυτούς του γονέα, του παιδιού, του φίλου και του προσωπικού εξομολόγου που κατά τη διάρκεια των εορτών αποκτούν μεγαλύτερη βαρύτητα και τα συναισθήματα είναι εντονότερα, αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η δρ Τσικρικά Σταματούλα, πνευμονολόγος στο νοσοκομείο «Σωτηρία», πρόεδρος της Ένωσης Πνευμονολόγων Ελλάδας.
«Διανύοντας σχεδόν είκοσι τέσσερις μήνες από την έναρξη της πανδημίας, είμαστε πλέον πεπεισμένοι ότι η παροχή υπηρεσιών υγείας σε παγκόσμιο επίπεδο μονοπωλείται ουσιαστικά από τον κορονοϊό που εισέβαλε τόσο αιφνίδια στη ζωή όλων μας και άλλαξε ριζικά την καθημερινότητά μας. Ποτέ άλλοτε, δεν υπήρξε τόσο συσσωρευμένη πληροφορία για ένα νόσημα, αλλά και τόσο μεγάλη μοναξιά, αγωνία και θλίψη από τους ασθενείς κατά τη διάρκεια της κατ’ οίκον καραντίνας ή της απαιτούμενης νοσηλείας, με τους επαγγελματίες υγείας να καλούνται να υιοθετήσουν πολλαπλούς ρόλους, όπως αυτούς του γονέα, του παιδιού, του φίλου και του προσωπικού εξομολόγου», σημειώνει η κ. Τσικρικά.
Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά στη μάχη με τον κορονοϊό
Κατά τη διάρκεια των εορτών, οι ρόλοι αυτοί , συνεχίζει, αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα και ουσιαστικό περιεχόμενο, αφού για τους νοσηλευόμενους με κορονοϊό, το προσωπικό του νοσοκομείου θα είναι τα μόνα άτομα που θα συνομιλήσουν, θα αγγίξουν και θα ανταλλάξουν ευχές και χαμόγελα, έστω και πίσω από τις ολόσωμες στολές, γάντια και μάσκες. «Και ενώ κατά τη διάρκεια των εορτών, κάθε μέρα είναι συναισθηματικά φορτισμένη και σωματικά επιβαρυμένη με πολύ εξαντλητικά ωράρια για τους υγειονομικούς που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους θυσιαστικά, οι ημέρες των Χριστουγέννων πάντα είναι πιο δύσκολες, με τις νοσοκομειακές βάρδιες και τις 24ωρες εφημερίες να τους κρατούν μακριά από τη θαλπωρή και την αγκαλιά της δικής τους οικογένειας».
«Τότε όμως συμβαίνει κάτι μαγικό!», αναφέρει η κ. Τσικρικά, περιγράφοντας το κλίμα που επικρατεί στους θαλάμους. «Οι ήχοι των αναπνευστήρων, των ηχοκαρδιογραφημάτων και των αναπνευστικών συσκευών με τα πολλά σωληνάκια οξυγόνου καλύπτονται από τους μελωδικούς ήχους τριγώνων και από τα κάλαντα, από τις εγκάρδιες ευχές και λόγια καρδιάς του προσωπικού που με τόση αφοσίωση και στοργή προσπαθούν να προσφέρουν στιγμές χαράς στους ασθενείς και να μετατρέψουν έστω και για λίγο τους κρύους και απρόσωπους θαλάμους του νοσοκομείου σε ένα ζεστό οικογενειακό περιβάλλον».
Σύμμαχος σε αυτή την «εορταστική συνομωσία» η χρήση των νέων τεχνολογικών εργαλείων. «Μικροί φορητοί υπολογιστές, προσωπικά κινητά και βιντεοκλήσεις επιστρατεύονται για να καταφέρουν οι ασθενείς να μιλήσουν και να αντικρίσουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα ακόμα και από το εξωτερικό για να οπλιστούν με μεγαλύτερο θάρρος και ελπίδα να τα καταφέρουν, να πάρουν γρήγορα εξιτήριο και να επιστρέψουν στο σπίτι. Πολύχρωμες ζωγραφιές, μηνύματα τρυφερότητας, οικογενειακές φωτογραφίες και επιστολές δίνονται στα χέρια των υγειονομικών που ως άλλοι ταχυδρόμοι του Αι Βασίλη φέρουν την ευθύνη όχι μόνο να τα παραδώσουν τα πολύτιμα γράμματα στους ασθενείς, αλλά ορισμένες φορές και να τα αναγνώσουν κιόλας, χωρίς κανείς να μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυα του από τα λόγια αγάπης και παρηγοριάς που ακούγονται στο θάλαμο».
Το ίδιο θερμά λόγια ακούγονται και κατά τις τηλεφωνικές ενημερώσεις των γιατρών όπου οι συγγενείς εκλιπαρούν καθημερινά να τους επιτραπεί η είσοδος στις δομές υγείας για να αντικρίσουν έστω και από απόσταση τους δικούς τους, που τόσο πολύ τους στερούνται λόγω του ιού, βάσει των πρωτοκόλλων αποφυγής διασποράς του ιϊκού φορτίου στην κοινότητα.
«Δεν είναι λίγες οι φορές που μητέρες έρχονται και περιμένουν όρθιες ολόκληρες ημέρες και ώρες έξω από τα νοσοκομεία μέχρι να έρθει η ώρα για το πολυπόθητο εξιτήριο του παιδιού τους. Με αυτόν τον τρόπο νιώθουν περισσότερο κοντά του, αφού πάντα εκείνες φρόντιζαν και ήταν δίπλα του σε δυσκολίες και σε αρρώστιες, και τώρα την ευθύνη αυτή την έχουν τα έμπειρα χέρια των υγειονομικών», αναφέρει η κ. Τσικρικά.
Η πρόεδρος της Ένωσης Πνευμονολόγων Ελλάδας, υπενθυμίζει την τήρηση των μέτρων ατομικής προστασίας και εύχεται καλά Χριστούγεννα σε όλους με υγεία. «Φέτος τα Χριστούγεννα, ας φροντίσουμε όλοι να είμαστε συντροφιά με την οικογένεια και τα αγαπημένα μας πρόσωπα, τηρώντας τα απαραίτητα μέτρα υγιεινής και όπου κρίνεται απαραίτητο, πρόληψη της διασποράς μέσω αυτοελέγχων στις ευρύτερες κοινωνικές συναθροίσεις, έτσι ώστε το “μόνος στο σπίτι” ή “μόνος στο νοσοκομείο” όταν ακούγεται να αναφέρεται αποκλειστικά στην κλασσική χριστουγεννιάτικη ταινία!».
Έφη Φουσέκη / ΑΠΕ
