Είναι κάποιοι άνθρωποι που πλάστηκαν για να ομορφαίνουν τον κόσμο μας. Να μας δείχνουν τον δρόμο και εμείς να ακολουθούμε τα βήματά τους. Ξέρεις τι είναι να δίνεις μια μάχη που σίγουρο είναι πως θα τη χάσεις και στο τέλος, ενώ έχεις χάσει, να την κερδίζεις; Τι μεγαλείο ψυχής είναι αυτό που κάνει κάποιον να πασχίζει μέχρι το τέλος της ζωής του να βοηθήσει άλλους ανθρώπους;
Ο Καναδός Terry Fox μόλις στα δεκαεννιά του χρόνια διαγνώστηκε με καρκίνο των οστών. Οι γιατροί αποφάσισαν να προχωρήσουν σε θεραπευτικό ακρωτηριασμό του δεξιού του ποδιού (αργότερα αυτό αντικαταστάθηκε από τεχνητό μέλος). Ο νεαρός Terry αρνούμενος να υποκύψει και να αποδεχτεί μοιρολατρικά τη νέα πραγματικότητα, συνέλαβε την ιδέα να αγωνιστεί για τη συγκέντρωση πόρων που θα βοηθούσαν στη χρηματοδότηση της έρευνας κατά της νόσου από την οποία έπασχε. Ξεκίνησε λοιπόν να διατρέχει τον Καναδά, σε έναν μαραθώνιο ελπίδας όπως τον αποκαλέσανε, στις 12 Απριλίου του 1980.
Για περισσότερους από τέσσερις μήνες ο Terry καθημερινά έτρεχε μια διαδρομή, για να διανύσει συνολικά μια απόσταση που υπολογίστηκε στο τέλος μεγαλύτερη από 5000 χιλιόμετρα. Ο Terry Fox έφυγε στις 28 Ιουνίου 1981 χτυπημένος από την αρρώστια. Άφησε πίσω του όμως κάτι πολύ σπουδαίο. Έγινε παράδειγμα μεγαλοσύνης, ενσυναίσθησης και αλτρουισμού. Ο μαραθώνιος του από τότε συνεχίζεται κάθε χρόνο, με στόχο την ενίσχυση των πόρων για την θεραπεία του καρκίνου.
Ο Terry Fox, ο ακτιβιστής από τον Καναδά που αφιέρωσε τα τελευταία χρόνια της ζωή του σε έναν σκοπό ιερό, θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους πολίτες στην ιστορία της χώρας του. Εγώ νομίζω και της ανθρωπότητας. Καλησπέρα! Να περάσετε ένα όμορφο σαββατοκύριακο!
Υ.Γ. Ό,τι και να κάνεις, κάνε το με ψυχή. Αυτή είναι που φεύγει αλλά αυτή είναι και που μένει.
