Η μάνα αποχαιρετά τον γιό της που φεύγει στα ξένα για μια καλύτερη ζωή.
Άνοιξε του λέει τα φτερά σου και πέτα….
Όλοι εύχονται καλή αρχή – καλή ζωή εκεί που θα πάνε ο Ντάνης και τα άλλα παιδιά.
Και τι να κάνουν στο χωριό, να σπρώχνουν μέρες, μήνες, χρόνια ανεργίας; Χαρτιά στο καφενείο και απραξία;
Πριν λίγο καιρό καιγόταν οι Δήμαρχοι να απογραφούν τα παιδιά μας στα χωριά τους για το όφελος τους τόπου…
Ποιος θα απομείνει να ωφεληθεί;
Οι λαμπρές εξαγγελίες για θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν σε ταπητουργεία και βιοτεχνίες, οι μεγάλες επενδύσεις που έρχονται…. Θα βρουν ανθρώπους να τις στελεχώσουν;
Πράσινη ανάπτυξη στην Διποταμία και φράγμα Νεστορίου, θα αλλάξουν τον τόπο μας προς το καλύτερο…
Τα παιδιά μας όμως θα είναι στην Γερμανία, το Βέλγιο, την Ολλανδία, την Αμερική…. όπως και δεκάδες άλλα παιδιά που έφυγαν πριν λίγα ή πολλά χρόνια.
Οι νέοι δεν θέλουν επιδόματα, υποσχέσεις και απραξία. Τα νιάτα είναι ζωή, είναι δύναμη, είναι δημιουργία…
Αχ! Καημένη Καστοριά , Αχ! Καημένο Νεστόριο που πάντα άκουγες τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα.
Αχ! Έρημη μάνα , αποχαιρέτα και πάλι τα παιδιά σου…
Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να τα καταφέρετε εκεί που θα πάτε. Να έχετε καλή ζωή.
Παύλος ο εθελοντής
