Οι Έλληνες γουναράδες είναι οι ιδρυτές και οι χορηγοί των πρώτων αθλητικών αγώνων – Η βασιλική καταγωγή του Αλέξανδρου Α’
Η εγκατάσταση των πρώτων ελληνικών φύλλων στην Ελλάδα
Περίληψη προηγούμενων δημοσιεύσεων
Πριν εμφανιστούν οι Έλληνες, στον υφιστάμενο γεωγραφικό χώρο, η περιοχή τόσο στον ηπειρωτικό όσο και στον νησιωτικό χώρο ακόμη και μέχρι τα παράλια της Μ. Ασίας, κατοικούνταν από τους Πελασγούς. Περί το 2300 π.Χ, εισέρχονται τα ελληνόγλωσσα φύλλα που αποσπάστηκαν από τον κύριο κορμό του ινδοευρωπαϊκού ρεύματος, (ο κύριος κορμός αυτού συνέχισε προς την Βόρειο Ευρώπη). Ο κλάδος που αποσπάστηκε από τον κύριο κορμό των ινδοευρωπαϊκών λαών είχε ένα κοινό χαρακτηριστικό. Την κοινή γλώσσα. Τα ελληνόγλωσσα αυτά φύλλα ομιλούσαν την ελληνική με τρείς διαφορετικές διαλέκτους (προσοχή όχι γλώσσες αλλά διαλέκτους τις ίδια ελληνικής γλώσσας). Οι αρχικές διάλεκτοι ήταν: Αρκαδική, Αιολική, Ιωνική. Τα τρία αυτά φύλλα αποτέλεσαν τον κύριο κορμό των Ελλήνων. Είναι απαραίτητο πριν αναφερθούμε στο λίκνο του Ελληνισμού, να αναλυθεί η μετάβαση από τους Πελασγούς στους Έλληνες.
Ο καθηγητής γλωσσολογίας του πανεπιστημίου Αθηνών Μπαμπινιώτης, σημειώνει στο λεξικό της Ελληνικής γλώσσας έκδοση Κέντρο Λεξικολογίας, Αθήνα 2002, στο λήμμα Πελασγοί: «κατά τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς είναι οι Προ- Έλληνες, είτε στο σύνολο τους είτε κατά το μεγαλύτερο τμήμα τους, που κατοικούσαν στον ελλαδικό χώρο και στα μικρασιατικά παράλια, καθώς και στις ακτές της Ιλλυρίας, τής Ιταλίας και γενικότερα της ανατολικής λεκάνης τής Μεσογείου Θαλάσσης, πριν από την κάθοδο των ελληνικών φύλων. Ετυμολογικά αρχαϊκό προελληνικό άγνωστης ετυμολογίας ανθρωπωνύμιο. Η παλαιότερη αναγωγή σε Πελαγσ-κοί με τη σημασία κάτοικοι των πεδιάδων που θα συνδεόταν με τη λέξη πέλαγος είναι αμφίβολη».
Επομένως απορρίπτονται όλες οι ανωτέρω θεωρίες για την ετυμολογική προέλευση της λέξης.
Η θεωρία μου για την ετυμολογία της λέξης Πελασγός
Προέρχεται από το Πέλος (=γούνα) + άγω (= οδηγώ, φέρω, μεταφέρω, διατηρώ), δηλαδή Πελασγός είναι αυτός που αφενός φέρει ένδυμα γούνας, αφετέρου που μεταφέρει γουναρικά, δηλαδή αυτός που εντέλει φοράει, επομένως και κατασκευάζει και πουλάει γουναρικά. Προς απόδειξη της άποψής μου αναφέρω τον Παυσανία όπου γράφει: «Ο Πελασγός ήταν ο γενάρχης των βασιλέων της Αρκαδίας. Ήταν αυτός που δίδαξε στους Πελασγούς να φτιάχνουν καλύβες και να επεξεργάζονται τα δέρματα των ζώων για να τα φοράνε σαν ρούχα». (Παυσανίας Ελλάδος Περιήγησις, βιβλίο 8ο Αρκαδικά).
Επομένως η τέχνη της γούνας είναι Πελασγική, την οποία έμαθαν τα ελληνικά φύλλα όταν εγκαταστάθηκαν στην Αρκαδία (Δ. Μακεδονία). Μάλιστα κατά την ελληνική μυθολογία ο Πελασγός αναφέρεται στην συνέχεια ως γενάρχης των βασιλέων της Αρκαδίας. Ο Παυσανίας (110 μ.Χ – 180 μ.Χ) ήταν Έλληνας περιηγητής και γεωγράφος, υπό την σημερινή επιστημονική διάκριση κατατάσσεται στους Κοινωνιολόγους – Λαογράφους, Ιστορικούς. Έζησε τον 2ο αιώνα μ.Χ. κατά τους χρόνους του Αδριανού και του Μάρκου Αυρήλιου. Έχει γράψει ένα εκτενές έργο 10 βιβλίων, που περιγράφει την αρχαία Ελλάδα με μαρτυρίες από πρώτο χέρι. Αποτελεί σοβαρό σημείο σύνδεσης μεταξύ της κλασικής φιλολογίας και της σύγχρονης αρχαιολογίας. Το πόσο σημαντικό είναι το έργο του Παυσανία αποδεικνύεται από το γεγονός ότι ο Ερρίκος Σλήμαν, στηρίχθηκε στα βιβλία του και έφερε στο φως την Τροία και τις Μυκήνες του Άργους
Το λίκνο του Ελληνισμού αλλά και των βασιλέων της Αρκαδίας, είναι η Αρκαδία της Δ. Μακεδονίας. Η σημερινή Αρκαδία της Πελοποννήσου είναι η Νέα Αρκαδία, στην οποία μετοίκησαν οι πρωτοέλληνες Αρκάδες της Δ. Μακεδονίας. Οι ιστορικές πηγές μου όπου αποδεικνύω, την θεωρία μου είναι: Η Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, του Κ. Παπαρρηγόπουλου, των 16 τόμων που εκδόθηκε πριν από έναν αιώνα και αποτελεί την μοναδική αντικειμενική ιστορική πηγή για Έλληνες και ξένους ερευνητές. Απόδειξη για το πόσο σημαντική είναι ότι μεταφράστηκε στα Αγγλικά, Γαλλικά και Γερμανικά. Αποτελεί δε την βασικότερη πηγή έρευνας των σύγχρονων ερευνητών επιστημόνων. Είναι αντικειμενική διότι παρά το γεγονός ότι αναφέρεται ως συγγραφέας, ο Παπαρρηγόπουλος, το έργο είναι συλλογικό απαύγασμα πλήθους Ελλήνων και ξένων επιστημόνων, ως εκ τούτου αντικειμενικό. Υπήρξε, σύμφωνα με τον πρόλογο του έργου η πρώτη και τελευταία γενική ιστορία του έθνους.
Επί πλέον πηγές μου αποτελούν ο Ηρόδοτος, ο Παυσανίας και η ελληνική μυθολογία. Ο χάρτης (επισυνάπτεται στην δημοσίευσή μου), όπως είναι αποτυπωμένος στην σελίδα 168 του δευτέρου τόμου της Ιστορίας του Ελληνικού Έθνους, τελευταία έκδοση εκδόσεις επένδυση Α.Ε., Αθήνα, 2021, δείχνει τον γεωγραφικό χώρο που κάλυψαν κατά την εγκατάσταση τους τα Πρωτοελληνικά φύλλα κατά την περίοδο 2500/1900 π.Χ και τον γεωγραφικό χώρο που κάλυπτε η κάθε ελληνική διάλεκτος.
Πηγή: Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Συλλογικό έργο υπό την αιγίδα του Κ. Παπαρρηγόπουλου (στοιχεία έκδοσης, Εκδοτική Αθηνών, 1970, 2000)
Ο χάρτης σελ. 168, του 2ου τόμου αποτυπώνει την διασπορά των ελληνικών φύλλων Αρκάδων, Ιώνων και Αιολέων με βάση την διάλεκτο. Οι Αρκάδες εγκαταστάθηκαν κυρίως στην Δ. Μακεδονία, όπου συμπεριλαμβάνεται και ένα μικρό τμήμα των Ιωαννίνων, οι Αιολείς στους δυτικούς νομούς της Κεντρικής Μακεδονίας και οι Ίωνες νότια της Δ. Μακεδονίας, Βορειοδυτικά της Θεσσαλίας. Η περίοδος της εγκατάστασης ολοκληρώνεται περί 2200/1900 π.Χ. Το μεγαλύτερο φύλλο είναι το Αρκαδικό, ακολουθεί το Ιωνικό και τέλος Αιολικό φύλλο.
Οι Αρκάδες στην συνέχεια μετακινήθηκαν μετά το 1900 π.Χ, προς τον Νότο, όπου στην τελική φάση εγκαταστάθηκαν σ΄ ολόκληρη την Πελοπόννησο. Οι άλλοι Αρκάδες, που είχαν μείνει κατά την κάθοδο (σημ. συγγραφέα: αυτή είναι η κάθοδος των Δωριέων, στην Θεσσαλία και την Στερεά), αφομοιώθηκαν από τους προκατόχους τους και έχασαν την πολιτιστική τους ταυτότητα. Κι όμως αυτοί οι οποίοι αφομοιώθηκαν από τους τοπικούς πληθυσμούς της Κεντρικής Ελλάδος, έδωσαν το όνομα σ΄ όλους τους Αρκάδες, εξ αιτίας της πόλης Δωρίδος της Φωκίδας. Είναι τεράστιο ιστορικό λάθος. Είναι η πηγή όλων των μετέπειτα προβλημάτων όσον αφορά την ταυτότητα των ελληνικών φύλλων και διαλέκτων.
Μόνο αυτοί που μετακινήθηκαν στην Πελοπόννησο αφομοίωσαν πλήρως τους προκατόχους πληθυσμούς. (ιστορία του ελληνικού έθνους, τόμος 2ος σελ. 172) και έδωσαν το όνομα έκτοτε στην σημερινή Αρκαδία της Πελοποννήσου.
Αρκάδες, Δωριείς, Μακεδνοί
Οι Αρκάδες ονομάζονται Δωριείς
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, όταν ο Αρκάς μπήκε στο ιερό του Λυκαίου Δία, οι κάτοικοι θέλησαν να τον σκοτώσουν, θεωρώντας την πράξη του βέβηλη. Ο Δίας όμως επενέβη και τον γλύτωσε. Στο τέλος της ζωής του ο Αρκάς μοίρασε τη γη της Αρκαδίας στους τρεις γιους του.
Ιστορικά επιβεβαιώνεται η αλληγορική σημασία του μύθου. Οι τρείς γιοί του Αρκά, αποτελούν τις τρείς φυλές των Αρκάδων. Οι Υλλείς, οι Δυμάνες, οι Πάμφυλοι. Οι ήρωες των Δυμάνων και των Παμφύλων εθεωρούντο γιοί του Αιγίμιου, που είχε οδηγήσει τους ανθρώπους στην Δωρίδα (Φωκίδα) εξ ου και Δωριείς. Επομένως να λοιπόν που ξεκινάει το λάθος και η σύγχυση. Η μυθολογική κάθοδος των Δωριέων, έχει πράγματι ιστορικό υπόβαθρο, αφορά όμως μόνο ένα τμήμα, μόνο ένα μέρος των Αρκάδων, που μετακινήθηκε στην Κεντρική Ελλάδα. Χαρακτηρίστηκε έκτοτε ιστορικά, αλλά λανθασμένα, το σύνολο των Αρκάδων, ως Δωριείς, εξ αιτίας της πόλης Δωρίδος που δημιούργησαν και έκτοτε φέρουν το όνομα Δωριείς, επικαλύπτοντας και εξαλείφοντας πλήρως το Αρκαδικό φύλο και η Αρκαδική ονομασία της γλώσσας. Έκτοτε μετονομάζεται ως Δωρική. Η κάθοδος των Δωριέων πρέπει να αναφέρεται μόνο στους Δυμάνες και στους Παμφύλους και μόνο μέχρι την Στερεά Ελλάδα. Γιατί όμως στην κεντρική Ελλάδα δεν επικράτησαν Αρκαδικές ονομασίες; Διότι όπως αναφερθήκαμε αφομοιώθηκαν από τους τοπικούς πληθυσμούς.
Ο ήρωας των Υλλέων, γιός του Ηρακλή, απέκτησε δικαιώματα στο υπόλοιπο ένα τρίτο. Πίσω απ΄ αυτή την διατύπωση διακρίνεται μία ιστορική ανάμνηση που αποδεικνύει ότι δεν αναφέρεται στην κάθοδο των Δωριέων, αυτή αφορά την Στερεά Ελλάδα. Στην Πελοπόννησο πρέπει να αναφέρεται ως η κάθοδος των Ηρακλειδών.
Αυτό αποδεικνύεται από την συγγενική σχέση του οίκου των Ατρειδών με την Ορεστίδα (βασιλιάς Σπάρτης Κάστορας = Καστοριά, βασιλιάς Ορέστης = Ορεστίδα, Άργος Ορεστικό, Ορεστιάδα λίμνη). Από την ανωτέρω ανάλυση εξηγείται ότι ο Βασιλικός Οίκος των Μακεδόνων και των μετέπειτα Βασιλέων του Φιλίππου και του Μ. Αλεξάνδρου αναφέρονται ιστορικά ως απόγονοι του Ηρακλή (εξ αιτίας της σχέσης των Αρκάδων της Δ. Μακεδονίας με την κάθοδο των Ηρακλειδών στην Πελοπόννησο).
Επομένως ήλθε η ώρα να αποκατασταθεί η ιστορική αλήθεια. Αυτή η Κάθοδος είναι η Κάθοδος των Ηρακλειδών, των Αρκάδων Δυτικομακεδόνων, στην Πελοπόννησο πριν δημιουργηθεί ο Μυκηναϊκός Πολιτισμός. Και έτσι εξηγείται πως ο οίκος του Μ. Αλεξάνδρου θεωρείται απόγονος των Ηρακλειδών. Επομένως οι Αρκάδες, οι Δυτικομακεδόνες είναι οι δημιουργοί και όχι οι καταστροφείς του Μυκηναϊκού Πολιτισμού, όπως αναφέρονται οι σύγχρονοι ιστορικοί. Διότι η κάθοδος των Ηρακλειδών έγινε περί το 1900 π.Χ. Ενώ ο Μυκηναϊκός πολιτισμός άκμασε μεταξύ 1600 π.Χ – 1100 π.Χ. προς απόδειξη της θεωρίας μου είναι η αναφορά του καθηγητή Χουρμουζιάδη, για τον νεολιθικό οικισμό του Δισπηλιού Καστορίας: «περί το 2500 π.Χ, επήλθε σημαντική και ξαφνική μείωση του οικισμού, όχι ως αποτέλεσμα βίαιων συγκρούσεων, αλλά λόγω σημαντικής περιβαλλοντικής υποβάθμισης. Το τοπικό περιβάλλον δεν επαρκούσε για την υποστήριξη της ζωής στον οικισμό».
Από την Ελληνική μυθολογία, ο βασιλικός οίκος των Ατρειδών διαμορφώθηκε ως εξής: ο βασιλιάς Ατρέας έκανε τον Αγαμέμνονα, τον Μενέλαο, τον Πλεισθένη και την Αστυόχη μητέρα του Πυλάδη. Ο Αγαμέμνονας με την Κλυταιμνήστρα έκανε τον Ορέστη, την Ιφιγένεια, την Ηλέκτρα και τη Χρυσόθεμη. Είναι προφανής η σχέση του βασιλιά Ορέστη με την Ορεστίδα (Καστοριά), Ορεστιάδα την λίμνη της, Άργος Ορεστικό.
Επίσης από την Ελληνική μυθολογία, η Λήδα, από την ένωσή της με τον Δία, γέννησε δυο αβγά. Από το πρώτο γεννήθηκε η Ελένη και η Κλυταιμνήστρα, ενώ από το δεύτερο δύο δίδυμα αγόρια, οι Διόσκουροι, ο Κάστορας (εξ ου και Καστοριά) και ο Πολυδεύκης. Επομένως ο Ορέστης έχει θείο τον Κάστορα. Οι Σπαρτιάτες τους είχαν σε περίοπτη θέση όσον αφορά τη λατρεία. Επίσης, όταν βαδίζανε να συναντήσουν τον εχθρό τραγουδούσαν έναν παιάνα προς τιμή των Διόσκουρων. Η πόλη Καστοριά, φέρει το όνομά του, που σχετίζεται με την Αργοναυτική εκστρατεία, ήταν αυτός που έκλεψε το χρυσόμαλλο δέρας. Οι δύο μύθοι της Αργοναυτικής εκστρατείας και της Ιφιγένειας εν Ταύροις, αναφέρονται στους δύο εμπορικούς δρόμους του Ευξείνου Πόντου, ο δε μύθος της Ιφιγένειας εν Αυλίδι σημαίνει την έναρξη αλλά και την αιτία του Τρωικού πολέμου, που ήταν ο εμπορικός αποκλεισμός των ελληνικών πλοίων από τους Τρώες προς τον Εύξεινο Πόντο. (βλ. Η τέχνη της γούνας από την Μυκηναϊκή περίοδο μέχρι σήμερα, Ν. Ρίζος εκδόσεις Ορίζοντες).
Μάλιστα οι Σπαρτιάτες επικαλέστηκαν πολύ αργότερα ότι οι τάφοι του Κάστορα και του Ορέστη είναι στην Σπάρτη, προκειμένου να ισχυροποιήσουν αφενός την Δωρική (λάθος την Αρκαδική τους πλέον) καταγωγή αφετέρου να ισχυροποιήσουν την πολιτική τους στην Πελοπόννησο και όχι μόνο.
Επομένως δεν προκύπτει ουδεμία σύγκρουση μεταξύ των Αρκάδων της Δ. Μακεδονίας και των κατοίκων της Πελοποννήσου. Αντίθετα οι σχέσεις είναι όχι μόνο συγγενικές αλλά και κοινής πολιτικής και βασιλικής καταγωγής, πέραν των άλλων διασυνδέεται και η δυναστεία των Αργεάδων.
Η Δυναστεία των Αργεάδων (αρχαία Μακεδονική) ήταν αρχαίος ελληνικός βασιλικός οίκος. Ήταν η επικρατούσα δυναστεία της Μακεδονίας περίπου από το 700 έως το 310 π.Χ. Η παράδοσή τους, όπως περιγράφεται σε αρχαιοελληνική ιστοριογραφία, προέρχεται από το Άργος, παίρνοντας έτσι το όνομα «Αργεάδαι». Κι εδώ τίθεται ένα ιστορικό ζήτημα αν είναι από το Άργος το Ορεστικό ή από το Άργος των Μυκηνών, άλλα όπως κι αν έχει το πράγμα οι Αργεάδαι ταυτίζονται ως Αρκάδες και με τις δύο πόλεις και του Άργους Ορεστικού και του Άργους των Μυκηνών. Αρχικά οι άρχοντες της ομώνυμης φυλής, στην εποχή του Φιλίππου του Β είχαν αυξήσει την επιρροή τους, με αποτέλεσμα να συμπεριλάβουν στην διοίκηση της Μακεδονίας όλες τις βόρειες περιοχές της Μακεδονίας. Οι Αργεάδαι ισχυρίζονταν πως κατάγονταν από τους Τημενίδες του Άργους, της Πελοποννήσου, θρυλικός πρόγονος των οποίων ήταν ο Τήμενος, ο τρισέγγονος του Ηρακλή. Αναφέρθηκα προηγουμένως στην κάθοδο των Αρκάδων του τμήματος των Ηρακλειδών.
Ακριβώς αυτή η σχέση μεταξύ Αργεάδων του Μακεδονικού οίκου του Φιλίππου με τους Ηρακλείδες αποδεικνύει: α) την φυλετική, γλωσσική, πολιτιστική, βασιλική, ιστορική σχέση της Αρκαδίας της Δ. Μακεδονίας με την Πελοπόννησο, β) η κάθοδος των Αρκάδων Ηρακλειδών είναι μία ιστορική πραγματικότητα, γ) οι Αρκάδες δεν είναι εισβολείς ή καταστροφείς αλλά οι δημιουργοί του Μυκηναϊκού πολιτισμού, δ) αυτός είναι ο λόγος που τα τοπωνύμια της Καστοριάς συσχετίζονται άμεσα με τα τοπωνύμια της Πελοποννήσου και τον βασιλικό οίκο των Ατρειδών βασιλικό οίκο της Σπάρτης, όπου βασιλιάς ήταν ο Ορέστης.
Η Μυθολογία αναφέρει ως ιδρυτή βασιλικό οίκο του Άργους των Μυκηνών τον Περσέα. Η δυναστεία των Περσειδών, ανατράπηκε από την δυναστεία των Πελοπιδών, από τους οποίους προήλθαν οι Ατρείδες. Ο Οίκος των Ατρειδών έχει γενάρχη τον Ατρέα (γιο τού Πέλοπα) και αποτελείται από τους απογόνους του, τον Μενέλαο και τον Αγαμέμνονα και τον γιο τού τελευταίου Ορέστη. Ο Οίκος είναι κλάδος των Πελοπιδών, που και αυτοί με τη σειρά τους είναι κλάδος των Τανταλιδών.
Ήλθε η ώρα να αποκαταστήσουμε ακόμη μία ιστορική αλήθεια. Κατ΄ αρχή η λέξη Περσέας, σημαίνει αυτός που κατάγεται από την Περσία. Προς απόδειξη της άποψής μου αναφέρω το έργο του Απολλόδωρου Βιβλιοθήκη της Ελληνικής μυθολογίας, που γράφτηκε τον 1ο αιώνα μ.Χ : «Ο Πέρσης έδωσε το όνομά του στο λαό των Περσών, των οποίων ήταν ο μυθικός γενάρχης». Σύμφωνα με τη Βιβλιοθήκη του (Ψευδό)-Απολλόδωρου, από αυτόν τον Πέρση κατάγονταν οι βασιλείς των Περσών.
Επομένως αναφέρεται το λέει η ίδια η λέξη σε Περσικό βασιλικό οίκο και όχι σε ελληνικό. Η ανατροπή έγινε βίαιη από τον Πέλοπα. Τι σημαίνει όμως Πέλοπας; Ετυμολογικά η λέξη αποτελείται από το Πέλος (=γούνα) + οψ (=όψη). Δηλαδή ο υποφαινόμενος γουναράς στην σημερινή κοινή ομιλούμενη. Εξ ου και Πελοπόννησος (= το νησί των γουναράδων).
Επομένως οι Αρκάδες Ηρακλείδες της Δ. Μακεδονίας δεν κατέστρεψαν τον Μυκηναϊκό πολιτισμό. Αν κατέστρεψαν κάτι, αυτός είναι Περσικός πολιτισμός, σε καμία περίπτωση δεν αφορά τον Μυκηναϊκό πολιτισμό. Αντίθετα είναι οι γεννήτορες και οι ιδρυτές του ελληνικού βασιλικού οίκου των Ατρειδών, είναι οι γεννήτορες του Αρκαδικού (του Μυκηναϊκού) πολιτισμού.
Να σημειωθεί ότι με τον Ορέστη κλείνει ο μυθολογικός κύκλος των βασιλικών οίκων και ξεκινάει ο ιστορικός κύκλος των βασιλικών οίκων. Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι εμφανίζεται η γραφή ως κύρια ιστορική πηγή πλέον και τελειώνει η προφορική παράδοση της ιστορίας. Επομένως δεν είναι τυχαίο ότι ο μυθικός κύκλος των Ελλήνων βασιλέων κλείνει στα τοπωνύμια της Ορεστίδος (της Καστοριάς) και όχι στην Πελοπόννησο.
Η Καστοριά όπου έλαβε το όνομα από τον μυθικό βασιλιά Κάστορα υιού του Δία και αδελφός του Πολυδεύκη, έγινε βασιλιάς της Σπάρτης, εξ και το διασωθέν μνημείο Καστορείον της Σπάρτης. Ο Κάστορας είχε αδελφό τον Πολυδεύκη, παιδιά του Δία, εξ ου και Διόσκουροι. Αυτό αποτελεί λύση του γρίφου γιατί η Σπάρτη είχε δύο βασιλείς. Υποδηλώνει την διπλή καταγωγή των Αρκάδων. Επιπροσθέτως ενισχυτικό στοιχείο της θεωρίας μου είναι η αναφορά των Ηρόδοτου 1.68 και του Παυσανία, 3.3.6: «η μεταφορά των οστών του Ορέστη στην Σπάρτη, χρησιμοποιήθηκε από τους Σπαρτιάτες για να τονίσουν στους υπόλοιπους ότι πλέον αυτοί έχουν την εύνοια των θεών και ότι δικαιωματικά ήταν οι ηγέτες των Πελοποννησίων, ως διάδοχοι του Ορέστη». Οι Σπαρτιάτες εκμεταλλεύονται στην συνέχεια τον μύθο προκειμένου να νομιμοποιήσουν και να ισχυροποιήσουν την επιρροή τους στην Πελοπόννησο.
Επι πλέον ο Λύγκας ο μυθικός βασιλιάς θεωρείται ο γενάρχης των Αργείων των Μυκηνών. Στην Δυτική Μακεδονία υπάρχει το βουνό Λύγκος, στον νομό Γρεβενών στα σύνορα με τον νομό Ιωαννίνων, η δε σημερινή Φλώρινα ονομάζονταν Λυγκηστίδα. Ενώ αντίθετα στην Πελοπόννησο όπου άκμασε ο Μυκηναϊκός Πολιτισμός ελάχιστα είναι μυθικά τοπωνύμια, και ανύπαρκτα δε είναι τα τοπωνύμια του οίκου των Ατρειδών.
Εδώ θα κάνω μία παρένθεση να σημειώσω ότι ο Ατρέας γενάρχης του οίκου των Ατρειδών ήταν γιός του Πέλοπα. Ο Πέλοψ θεωρείται ιδρυτής και θεμελιωτής των Ολυμπιακών αγώνων. Επομένως να μία ακόμη απόδειξη όχι μόνο για την σχέση των Πελασγών, Αρκάδων, Δυτικομακεδόνων, αλλά οι ιδρυτές και θεμελιωτές του θεσμού των Ολυμπιακών αγώνων είναι Πελασγοί (οι γουναράδες). Περισσότερα γι΄ αυτό το θέμα στο βιβλίο μου η Τέχνη του Πέλους από την μυκηναϊκή περίοδο μέχρι σήμερα, όπου συσχετίζω τον μύθο της Αργοναυτικής εκστρατείας με τους πρώτους αθλητικούς αγώνες και τους αθλητικούς ιστορικούς αγώνες Άθλα επι Πελία (αγώνες προς τιμής της γούνας δηλαδή) που ήταν ο πρόδρομος των Ολυμπιακών αγώνων. Μεταξύ των βραβείων ήταν και ο πολύτιμος χιτώνας της Αθηνάς, που δεν είναι τίποτα άλλο από γούνινο ιμάτιο, (για την ακρίβεια με την σημερινή ορολογία είναι παλτό μαύρο βιζόν ξεσυρμένο) όπως αποδεικνύεται από αμφορέα που βρίσκεται στο Μουσείο του Μονάχου. Αναλυτική αναφορά σε επόμενη δημοσίευση.
Οι Έλληνες γουναράδες είναι οι ιδρυτές και οι χορηγοί των πρώτων αθλητικών αγώνων
Η ενότητα αυτή αποτελεί τον τελικό συσχετισμό των Αρκάδων, των γουναράδων και του βασιλικού οίκου των Ηρακλειδών (του Μ. Αλεξάνδρου) με το λίκνο του Ελληνισμού με τους αθλητικούς αγώνες. Θα την συσχετίσουμε με ένα ιστορικό γεγονός την συμμετοχή του Αλέξανδρου Α΄ στην 80η Ολυμπιάδα, 460, π.Χ
Κατά την 80η Ολυμπιάδα του 460 π.Χ κατέθεσε αίτηση συμμετοχής ο Μακεδόνας βασιλιάς Αλέξανδρος Α. Οι υπόλοιποι αθλητές, αντιδρούσαν έντονα για την συμμετοχή του διότι θεωρούσαν ότι δεν είναι Έλληνας, καθώς οι αγώνες ήταν αποκλειστικά μόνο για τους Έλληνες. Θεωρούσαν τους Μακεδόνες «βάρβαρους». (Σημείωση: Η αμφισβήτηση της ελληνικότητας της Μακεδονίας επομένως δεν είναι σημερινό φαινόμενο αλλά υπήρχε από τότε. Για τους ίδιους λόγους που θα δούμε στην συνέχεια).
Υπεβλήθη ένταση κατά της συμμετοχής του Αλεξάνδρου Α, στο Ελλανοδικείο (αθλητικό δικαστήριο της εποχής) όπου απέδειξε: ότι η δυναστεία του προερχόταν από τον Τήμενο, τον βασιλιά της Άργους, ο οποίος θεωρείτο άμεσος απόγονος του Ηρακλή και έτσι του επετράπη να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς. Για την ιστορία ο Αλέξανδρος Α΄ ήλθε δεύτερος στο αγώνισμα του πεντάθλου.
Επομένως δημιουργούνται τα εξής ερωτήματα: τα οποία κανένας ιστορικός αρχαίος ή σύγχρονος δεν απάντησε.
- Πως απέδειξε ότι προέρχεται από τον οίκο των Τημενίδων και ότι είναι απόγονος των Ηρακλειδών; Κανένας ιστορικός αρχαίος ή σύγχρονος δεν αναφέρεται στον ρητορικό λόγο του Αλεξάνδρου.
- Ποιος είναι ο γεννήτορας των ολυμπιακών αγώνων; Απλώς αναφέρεται ως ιδρυτής των Ολυμπιακών αγώνων ο μυθικός βασιλιάς Πέλοψ.
Από την απάντηση των δύο ερωτημάτων αποδεικνύεται η σχέση Αρκαδίας με την τέχνη της γούνας και του βασιλικού οίκου του Μ. Αλεξάνδρου αλλά και η σχέση των Ολυμπιακών αγώνων με τους γουναράδες.
Η βασιλική καταγωγή του Αλέξανδρου Α’
Η ρητορεία του Αλέξανδρου: Πως είναι δυνατόν να αμφισβητείτε όχι μόνο την Ελληνικότητά μου αλλά και τον ίδιο τον βασιλικό οίκο μου; Εσείς Αργεάδαι Μυκηναίοι και Σπαρτιάτες, που είστε αδέλφια (Δωριείς). Κατ΄ αρχή δεν είστε Δωριείς, Αρκάδες είστε από την Αρκαδία (σ.σ της Δ. Μακεδονίας). Οι πρόγονοί μου με την κάθοδο των Ηρακλειδών, δημιούργησαν αυτό που αποκαλείται σήμερα Μυκηναϊκός πολιτισμός. Οι βασιλικοί οίκοι επομένως των Τημενίδων και των Ατρειδών κατάγονται από τους Ηρακλείδες, τον βασιλικό οίκο μου. Εσείς Αργεάδαι για πείτε μου ποιος είναι ο γενάρχης σας; Είναι ο βασιλιάς Λύγκας, η Λυγκιστίδα όπως όλοι γνωρίζεται είναι ένα από τα κοινά Αρκαδίας, (σ.σ σημερινή Φλώρινα). Πως γίνεται να είμαστε καταστροφείς όταν κατεβήκαμε το 1900 π.Χ, ο δε Μυκηναϊκός πολιτισμός να αρχίζει το 1700 π.Χ και να τελειώνει το 1100 π.Χ; Και πως εξηγείται το γεγονός ότι φυλάσσετε τα οστά των προγόνων μου βασιλέων (Κάστορα και Ορέστη) αλλά και να αναγνωρίζετε τον βασιλικό μας οίκο στο Καστορείον στην Σπάρτη; Είδατε πολλούς λαούς να λατρεύουν και να σέβονται τους καταστροφείς τους; Επομένως εμείς οι Αρκάδες είμαστε οι δημιουργοί του Μυκηναϊκού πολιτισμού και όχι οι καταστροφείς. Αργείοι και Σπαρτιάτες, σωστά έχετε συγγενικούς βασιλικούς οίκους των Ατρειδών (Άργους) και των Τημενίδων (Σπάρτη). Γνωρίζετε φυσικά, ότι ο Κάστορας ο βασιλιάς της Σπάρτης έχει ανιψιό τον Ορέστη του Άργους. Για δείξτε μου έστω κι ένα τοπωνύμιο που να αναφέρεται στον Ορέστη ή στον Κάστορα. Και εσείς Σπαρτιάτες που διατείνεστε ότι φυλάσσετε στο μνημείο Καστορείον τα οστά των βασιλέων Κάστορα και Ορέστη, πείτε μου έχετε κάποιο τοπωνύμιο αυτών; Που βρίσκονται ρε τα τοπωνύμια; Στην Καστοριά, στην Ορεστίδα, στο Άργος Ορεστικό. Φέρτε πίσω τα οστά των προγόνων μου βασιλέων γιατί δεν είστε άξιοι να είστε θεματοφύλακες των προγόνων μου.
Η γένεση των Ολυμπιακών αγώνων
Πείτε μου Αθηναίοι, Σπαρτιάτες, Αργείοι, ξέρετε ποιος είναι ο ιδρυτής των Ολυμπιακών αγώνων; Ο Πέλοπας. Γνωρίζετε το γενεαλογικό δένδρο του Πέλοπα; Όχι. Αλλά ξέρετε να λέτε τους Μακεδόνες βάρβαρους. Ακούστε λοιπόν.
Ο Οίκος των Ατρειδών έχει γενάρχη τον Ατρέα, τον γιό του Πέλοπα και αποτελείται από τους απογόνους του, τον Μενέλαο και τον Αγαμέμνονα και τον γιο τού τελευταίου Ορέστη. Ο Οίκος είναι κλάδος των Πελοπιδών, που και αυτοί με τη σειρά τους είναι κλάδος των Τανταλιδών. Επομένως τώρα δεν αποδεικνύω μόνο ότι κατάγομαι απ΄ ευθείας από τον οίκο των Ατρειδών, αλλά ο πρόγονος μου βασιλιάς Πέλοψ είναι ο ιδρυτής των Ολυμπιακών αγώνων. Τι σημαίνει Πέλοψ; Είναι ο γουναράς Πέλοψ = (Πέλος + όψη) = γουναράς. Προφανώς αγνοείτε τους αγώνες Άθλα επι Πελία, τους πρόδρομους αγώνες, που οδήγησαν στους σημερινούς Ολυμπιακούς αγώνες. Είναι αγώνες προς τιμή του βασιλιά Πελία, (πέλος = γούνα), δηλαδή αγώνες γούνας. Γιατί νομίζετε ότι ονομάζονται οι σημερινοί αγώνες Ολυμπιακοί; Ξέρετε που τελούνταν αρχικά; Στους πρόποδες του Ολύμπου. Γιατί; Διότι ο Όλυμπος αποτελούσε το κοινό γεωγραφικό σύνορο των τριών φυλών. Των Αρκάδων, των Ιώνων, των Αιολέων. Το γεωγραφικό αυτό σύνορο το αναδείξαμε ως κοινό τόπο θρησκείας, γλώσσας, πολιτισμού. Δεν ορίσαμε τον Όλυμπο ως κατοικία των θεών επειδή έτσι μας ήρθε, ούτε γιατί είδαμε τον Δία να ρίχνει κεραυνούς. Τους μεταφέραμε στην Ολυμπία στην Πελοπόννησο προς τιμή του Πέλοπα αφενός διότι η στρατιωτική και πολιτική ισχύς μεταφέρθηκε από την Αρκαδία στην Πελοπόννησο, αφετέρου να συνδέει την κοινή μας καταγωγή, το κοινό λίκνο μας που ήταν η Αρκαδία (Δ. Μακεδονία), νότια οι Ίωνες και Ανατολικά αυτής οι Αιολείς. Κοινό γεωγραφικό σύνορο ήταν ο Όλυμπος. Εσείς όμως ξεχάστε εσκεμμένα την κοινή μας καταγωγή. Επιδιώξατε τώρα που ξεμπερδέψατε από τους Περσικούς πολέμους, να αλληλοσκοτώνεστε Αθηναίοι και Σπαρτιάτες. Είστε τόσο Έλληνες και πολιτισμένοι που τρία χρόνια αλληλοεξοντώνεστε τον τέταρτο χρόνο κάνετε εκεχειρία λόγω των Ολυμπιακών αγώνων. Και αυτό το θεωρείτε πολιτισμό. Εσείς είστε οι βάρβαροι και όχι εμείς οι Μακεδόνες. Εσείς δεν είστε Έλληνες, εμείς είμαστε οι Έλληνες, οι φύλακες του ελληνισμού. Εσείς είστε οι καταστροφείς. Γράφετε με την εγωιστική σας πολιτική τις πιο μαύρες σελίδες της ελληνικής ιστορίας. Φέρτε πίσω τα οστά των προγόνων μου βασιλέων εσείς Σπαρτιάτες και εσείς Αργείοι φέρτε πίσω τους Ολυμπιακούς αγώνες. Δεν είστε άξιοι να είστε θεματοφύλακες του ελληνισμού.
Έστι εξηγείται: α) η αποδοχή των ελλανοδικών των αγώνων ως Έλληνα, β) το λίκνο του βασιλικού οίκου του Μ. Αλεξάνδρου είναι η Αρκαδία της Δ. Μακεδονίας, γ) γιατί ο Αλέξανδρος ο Α, πέρασε στην ιστορία με το προσωνύμιο Φιλλέλην, δ) το λίκνο του Ελληνισμού και της γούνας είναι η Αρκαδία, και ε) έστι εξηγείται γιατί ο Φίλιππος και ο Μ. Αλέξανδρος μετέπειτα ήθελαν την ένωση της Ελλάδος.
Οι Μακεδόνες έβλεπαν την ολότητα της Ελλάδος, ενώ αντίθετα οι Αθηναίοι και οι Σπαρτιάτες έβλεπαν την περιορισμένη οπτική της πόλης – κράτος. Η ιστορική μνήμη του ενιαίου λίκνου των Ελλήνων είχε χαθεί. Είχε επικρατήσει ο άκρατος τοπικός σωβινισμός και τα τοπικά πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα της Σπάρτης και των Αθηνών, που έγραψαν τις μαύρες σελίδες της ιστορίας μας του Πελοποννησιακού πολέμου.
(απόσπασμα από το βιβλίο μου “Η τέχνη του πέλους από την μυκηναϊκή περίοδο μέχρι σήμερα” και από έρευνα που προέκυψε μετά την δημοσίευση του βιβλίου)
Νίκος Δ. Ρίζος ΜΒΑ
ερευνητής – συγγραφέας
