Την ημέρα των γενεθλίων μου επισκέφτηκα το Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. Όχι δεν πάσχω από κάποια διαστροφή. Ήταν συμβολική η επίσκεψη.
Πρώτον για να υπενθυμίσω στον εαυτό μου τη θνητότητα της σαρκός μου. Ότι ο θάνατος είναι η φυσική και αναπόφευκτη κατάληξη. Και για αυτό τον λόγο πρέπει να γιορτάζω κάθε φορά που κλείνω άλλον ένα χρόνο στη γη. Και ότι όταν φτάσω στο τέλος και κοιτάξω πισω να δω ότι έζησα πραγματικά και όπως ήθελα.
Δεύτερον για να “τιμήσω” αν και δεν νομίζω ότι είναι η σωστή λέξη, κάποιους ανθρώπους που αναπαύονται εδώ εν ειρήνη. Που ήταν σπουδαίοι άνθρωποι γι αυτό κάναν σπουδαία πράγματα -η και λιγότερο σπουδαία. Ή μήπως επειδή κάναν σπουδαία ή και λιγότερο σπουδαία πράγματα γίναν σπουδαίοι άνθρωποι;
Όπως και να έχει κάποιοι άνθρωποι έρχονται στη ζωή για να προσφέρουν. Και αυτό είναι ένας καλός τρόπος να πορευτούμε στη ζωή.
Ξανθίππη Μουράτη
