Τον Απρίλιο του 2021 πήρα τη μεγάλη απόφαση να αφήσω την Καστοριά, όπου έζησα τη μισή μου ζωή, περίπου 25 χρόνια, για ένα καινούργιο τόπο. Νιώθω πολύ τυχερός που έζησα στην Καστοριά. Τη νοσταλγώ.
Μου λείπουν πολύ ορισμένοι άνθρωποι (οι άνθρωποι άλλωστε δεν είναι ό,τι σημαντικότερο έχουμε;).
Μου λείπει ο Γράμμος, οι συζητήσεις με τους επισκέπτες του Πάρκου Εθνικής Συμφιλίωσης.
Μου λείπει το Πανεπιστήμιο, οι φοιτητές, οι βόλτες στη λίμνη, το χιόνι και τα άγρια γεμάτα από ιστορία βουνά. Ήταν μια πολύ δύσκολη απόφαση. Όμως νομίζω πως έκανα καλά.
Η αγάπη με έφερε σε έναν καινούργιο τόπο που σιγά σιγά γίνεται δικός μου και γίνομαι δικός του.
Σκέφτηκα σήμερα που πλέον γίνομαι υπερ-ημι-αιωνόβιος να μοιραστώ μαζί σας μερικές από τις πιο όμορφες εικόνες που είδαν τα μάτια μου στην καινούργια πατρίδα.
Ελπίζω να σας αρέσουν.
Σας στέλνω τους χαιρετισμούς μου από το νησί των ωραίων τρελών και των πολλών σεισμών, την Κεφαλλονιά.
Ραϋμόνδος Αλβανός
