Καστοριά

Το δικαίωμα στην άμβλωση: Αφιέρωμα του Κέντρου Συμβουλευτικής Γυναικών Θυμάτων Βίας Δήμου Καστοριάς

To Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για την Ισότητα των Φύλων ορίζει την άμβλωση ως «Διακοπή της κύησης λόγω διαδικασίας η οποία ξεκίνησε αυτόματα (ακούσια αποβολή) ή ως ηθελημένη διακοπή ανεπιθύμητης κύησης ή κύησης που απειλεί τη ζωή ή την υγεία της εγκύου, συμπεριλαμβανομένης της κοινωνικής και ψυχικής ευεξίας της»1.

Οι ηθικές και νομικές πλευρές της άμβλωσης πολλές φορές προκαλούν έντονες συζητήσεις και διαφωνίες στη χώρα μας. Το σημαντικό ζητούμενο είναι εάν το έμβρυο μπορεί να χαρακτηριστεί ως άνθρωπος από τη στιγμή της σύλληψης και άρα η έκτρωση νοείται ως ανθρωποκτονία. Επιπρόσθετα, γεννάται και το ζήτημα της αυτοδιάθεσης της εγκύου, το δικαίωμά της να διαθέτει το σώμα της όπως αυτή επιθυμεί και να επιλέγει οτιδήποτε αυτή θέλει για τη ζωή της. Το σημαντικό ζήτημα της αποποινικοποίησης των αμβλώσεων έχει απασχολήσει για πολλές δεκαετίες τους επιστημονικούς, πολιτικούς, κοινωνικούς αλλά και θρησκευτικούς φορείς.

Στην Ελλάδα δεν έχει υπάρξει ποτέ παράνομη η άμβλωση, ωστόσο, νομιμοποιήθηκε το 1986. Στο ελληνικό Σύνταγμά δεν υπάρχει διάταξη που να κατοχυρώνει ρητά το δικαίωμα στην άμβλωση, αλλά υπάρχουν γενικές συνταγματικές διατάξεις που σχετίζονται με αυτό, όπως είναι η 5§1 του Συντάγματος, που προστατεύει την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, στην οποία περιέχεται μεταξύ άλλων η αυτοδιάθεση του ατόμου και η αναπαραγωγική ελευθερία.

Το νομικό πλαίσιο της άμβλωσης στην Ελλάδα ρυθμίζεται πλέον και πιο συγκεκριμένα με από το άρθρο 304 (Νόμος 4619/2019 ) του Ποινικού Κώδικα, σύμφωνα με το οποίο συνιστά καταρχήν ποινικό αδίκημα. Παρόλα αυτά, η τεχνητή διακοπή της κύησης επιτρέπεται μόνο με τη συναίνεση της εγκύου και μόνο από γιατρό μαιευτήρα – γυναικολόγο με τη συμμετοχή κάποιου αναισθησιολόγου σε οργανωμένη νοσηλευτική μονάδα σε κάποιες συγκεκριμένες περιπτώσεις που αναφέρονται ρητά και στον νόμο. Ειδικότερα, ο νόμος προβλέπει τον χρόνο τέλεσης και τους λόγους τεχνητής διακοπής της κύησης και είναι οι εξής :

-Εντός των πρώτων 12 εβδομάδων της κύησης σε κάθε περίπτωση

-Εντός των πρώτων 24 εβδομάδων, αν υπάρχουν ενδείξεις σοβαρής ανωμαλίας του εμβρύου που επάγονται τη γέννηση παθολογικού νεογνού

-Εντός των πρώτων 19 εβδομάδων, αν η εγκυμοσύνη είναι αποτέλεσμα βιασμού, αποπλάνησης ανήλικης, αιμομιξίας ή κατάχρησης γυναίκας ανίκανης να αντισταθεί

-Χωρίς χρονικό περιορισμό, αν υπάρχει αναπότρεπτος κίνδυνος για τη ζωή της εγκύου ή κίνδυνος σοβαρής και διαρκούς βλάβης της σωματικής ή ψυχικής υγείας της, βεβαιωμένος από αντίστοιχο ιατρό (στην περίπτωση αυτή ο όρος «έκτρωση» χρησιμοποιείται σε διακοπή που επισυμβαίνει πριν την 24η εβδομάδα). Επίσης σε αυτήν την κατηγορία εμπίπτει και η περίπτωση έκτρωσης εμβρύου με αποδεδειγμένα σοβαρές δυσλειτουργίες.

Στη συντριπτική πλειοψηφία των λεγόμενων ανεπτυγμένων χωρών, όπου η έκτρωση κατ’ αρχάς επιτρέπεται, υπάρχουν αρκετοί φορείς οι οποίοι είτε διαφωνούν με την παροχή δυνατότητας έκτρωσης είτε επιθυμούν την ύπαρξη αυστηρότερων πλαισίων γύρω από αυτή. Σε κάποιες χώρες για παράδειγμα η έκτρωση επιτρέπεται μόνο σε περιπτώσεις βιασμού ή διακινδύνευσης της ζωής της εγκύου, ενώ σε κάποιες άλλες δεν υπάρχει ρητή νομοθετική πρόβλεψη ούτε για τις περιπτώσεις αυτές.

Σύμφωνα με στοιχεία δημοσιεύονται στον ψηφιακό χάρτη από το Κέντρο Αναπαραγωγικών Δικαιωμάτων (Center for Reproductive Rights), το οποίο λειτουργεί από το 1998 και δημοσιεύει ετησίως τα σχετικά νομικά στοιχεία με σκοπό την σύγκριση των ειδικών συνθηκών παγκοσμίως, και μελετώντας την λίστα των χωρών σχετικά με το πού επιτρέπεται η άμβλωση και πού απαγορεύεται, αλλά και τους λόγους για τους οποίους μπορεί μία γυναίκα να προβεί στην διακοπή της εγκυμοσύνης της στην κάθε χώρα, ακολουθούν συγκεντρωτικά οι χώρες και το θεσμικό τους πλαίσιο απέναντι στην τεχνητή διακοπή εγκυμοσύνης.

Απαγορεύεται η άμβλωση σε: Αίγυπτο, Αϊτή, Ανδόρα, Αγκόλα, Γκαμπόν, Δομινικανή Δημοκρατία, , Ελ Σαλβαδόρ, Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, Λάος, Ιράκ, Μαδαγασκάρη, Μάλτα, Μαυριτανία, Νησιά Μάρσαλ, Νικαράγουα, Ονδούρα, Ομόσπονδες Πολιτείες της Μικρονησίας, Παλάου, Σαν Μαρίνο, Σάο Τόμε, Σενεγάλη, Σουρινάμ, Τόγκα, Φιλιππίνες.

Επιτρέπεται υπό προϋποθέσεις σε: Αλβανία, Αρμενία, Αυστραλία, Αυστρία, Αζερμπαϊτζάν, Βιετνάμ, Βέλγιο, Βόρεια Κορέα, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Βουλγαρία, Γαλλία, Γερμανία, Γουιάνα, Δανία, Ελλάδα, Εσθονία, Ελβετία, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Ιταλία, Ισπανία, Καζακστάν, Κιργιζία (Κιργιστάν), Καμπότζη, Κάπο Βέρντε, Καναδά, Κροατία, Κούβα, Λευκορωσία, Λετονία, Λιθουανία, Λουξεμβούργο, Μπαχρέιν, Μολδαβία, Μογγολία, Μαυροβούνιο, Νορβηγία, Νότια Αφρική, Νεπάλ, Ολλανδία, Ουγγαρία, Ουκρανία, Ουζμπεκιστάν, Ουρουγουάη,  Πορτογαλία, Ρουμανία, Ρωσία, Σερβία, Σιγκαπούρη, Σλοβενία, Σλοβακία, Σουηδία, Σκόπια (Βόρεια Μακεδονία), Τσεχία, Τουρκία, Τυνησία, Τατζικιστάν, Τουρκμενιστάν.

Επιτρέπεται σε περιπτώσεις που κινδυνεύει η ζωή της εγκύου σε: Αφγανιστάν, Αντίγκουα και Μπαρμπούντα, Ανατολικό Τιμόρ, Βενεζουέλα, Βραζιλία, Γουατεμάλα, Δομινίκα, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ινδονησία, Ιράν, Ιρλανδία, Κυανή Ακτή, Κιριμπάτι, Λίβανο, Λιβύη, Μάλι, Μαλάουι, Μεξικό, Μυανμάρ, Μπαγκλαντές, Μπουτάν, Νιγηρία, Νήσοι Σολομώντα, Νότιο Σουδάν, Ουγκάντα, Ομάν, Παναμά, Παπούα, Παραγουάη, Σομαλία, Σρι Λάνκα, Σουδάν, Συρία, Τανζανία, Τουβαλού, Υεμένη, Χιλή.

Επιτρέπεται για διατήρηση της σωματικής υγείας της εγκύου σε: Αργεντινή, Αιθιοπία, Βανουάτου, Βολιβία, Γρανάδα, Γουινέα, Δημοκρατία της Κεντρικής Αφρικής, Εκουαδόρ, Ζιμπάμπουε, Ισημερινή Γουινέα, Ιορδανία, Κατάρ, Κουβέιτ, Κένυα, Κόστα Ρίκα, Καμερούν, Λιχτενστάιν, Λεσότο, Μπένιμ, Μπουρκίνα Φάσο, Μπουρούντι, Μπαχάμες, Μαρόκο, Μονακό, Μαλδίβες, Μπενίν, Νίγηρας, Νότια Κορέα, Νησιά Κόμορο, Πακιστάν, Περού, Πολωνία, Ρουάντα, Σαουδική Αραβία, Τζιμπουτί, Τόγκο, Τσαντ.

Επιτρέπεται για διατήρηση της σωματικής/ψυχικής υγείας της εγκύου σε: Αλγερία, Αγία Λουκία, Άγιος Χριστόφορος και Νέβις, Γκάμπια, Γκάνα, Ερυθραία, Ισραήλ, Κολομβία, Λιβερία, Μποτσουάνα, Μαλαισία, Μαυρίκιος, Μοζαμβίκη, Ναμίμπια, Νέα Ζηλανδία, Ναουρού, Σεϋχέλλες, Σιέρρα Λεόνε, Σαμόα, Τζαμάικα, Ταϊλάνδη, Τρινιντάντ και Τομπάγκο.

Επιτρέπεται για τη διατήρηση της υγείας / για κοινωνικοοικονομικούς λόγους σε: Άγιο Βικέντιο και Γρεναδίνες, Ζάμπια, Ηνωμένο Βασίλειο, Ισλανδία, Ινδία, Ιαπωνία, Κύπρο, Μπαρμπάντος, Μπελίζ(ε), Ταιβάν, Φίτζι, Φινλανδία, Χονγκ Κονγκ.

Έρευνες δείχνουν ότι οι χώρες που φέρουν ιδιαίτερα αυστηρό πλαίσιο σχετικά με την άμβλωση έχουν στην πραγματικότητα μεγαλύτερο αριθμό αμβλώσεων. Αυτό συμβαίνει κατά κύριο λόγο γιατί στις αναπτυσσόμενες και υποανάπτυκτές χώρες η εκπαίδευση και πρόσβαση σε μεθόδους αντισύλληψης είναι μειωμένη και παράλληλα οι γυναίκες πέφτουν συχνότερα θύματα σεξουαλικών εγκλημάτων, με αποτέλεσμα να είναι 3 φορές πιθανότερο να βιώσουν κάποια στιγμή στην ζωή τους ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη. Και όμως, το 93% των χωρών που έχουν ιδιαίτερα αυστηρή νομοθεσία σχετικά με τις εκτρώσεις ανήκουν στις αναπτυσσόμενες.2

Από τα παραπάνω, γίνεται εμφανές το γεγονός ότι οι γυναίκες εξακολουθούν να προβαίνουν σε αμβλώσεις, ακόμη και αν αυτό αντιτίθεται στην εκάστοτε νομοθεσία, βάζοντας όμως σε κίνδυνο την ίδια τους την υγεία, καθώς αυτές διενεργούνται από μη εξειδικευμένο προσωπικό. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα περισσότερες επιπλοκές στην διαδικασία, μειωμένη δυνατότητα αναζήτησης ιατρικής βοήθειας για την αντιμετώπιση τους και φυσικά ενέχει ακόμη και τον κίνδυνο θανάτου για την γυναίκα. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, 45% των αμβλώσεων που διενεργούνται δεν είναι μεθοδολογικά ασφαλείς, ενώ το 97% των μη ασφαλών αμβλώσεων εξακολουθεί να συμβαίνει στις αναπτυσσόμενες χώρες. Εντός της Ευρώπης, πολλές γυναίκες που διαμένουν σε χώρες με ιδιαίτερα αυστηρά νομοθετικά πλαίσια ως προς την άμβλωση, ταξιδεύουν στο εξωτερικό προκειμένου να εξασφαλίσουν καλύτερη παροχή ιατρικής φροντίδας για την διενέργεια της επέμβασης3.

Γυναίκες στην Ελλάδα που προέβησαν σε άμβλωση την δεκαετία ‘70-‘80 μοιράστηκαν την εμπειρία τους, αναφέροντας τις μεθόδους που ακολούθησαν για να τις πετύχουν, καθώς και τις μετέπειτα επιπλοκές που αντιμετώπισαν4. Και στις δυο ιστορίες κυρίαρχο βίωμα των γυναικών ήταν ο τρόμος, ο σωματικός κίνδυνος, η ανασφάλεια, το κοινωνικό στίγμα, η σιωπή και η μοναξιά. Τις ιστορίες αυτές μπορείτε να τις διαβάσετε εδώ. Προειδοποιούμε ότι το άρθρο περιέχει σκληρές περιγραφές που ενδεχομένως να αναστατώσουν τις/τους αναγνώστριες/αναγνώστες.

Τα σύγχρονα στατιστικά δεδομένα για τις αμβλώσεις στην Ελλάδα δεν είναι ούτε ξεκάθαρα, ούτε αντιπροσωπευτικά. Συγκεκριμένα, η Ελληνική Στατιστική Αρχή το 2015 ανέφερε 1985 καταγεγραμμένες εκτρώσεις για το έτος, όμως οι εκτιμήσεις από διακεκριμένους γυναικολόγους της χώρας κάνουν λόγο για 100.00-150.000 εκτρώσεις ετησίως5. Σε έρευνα που διενήργησε η εφημερίδα Καθημερινή κλινικές και νοσοκομεία αρνήθηκαν να δώσουν ανώνυμα στοιχεία σχετικά με τον αριθμό των εκτρώσεων.

Στο ίδιο άρθρο της «Κ» γυναίκες που προέβησαν σε άμβλωση μοιράζονται το βίωμα τους:

«Δεν το γνωρίζει πολύς κόσμος, καθότι όλοι ξέρουμε ότι στην Ελλάδα είναι θέμα-ταμπού, ότι αυτά δεν είναι χριστιανικά. Κανένας δεν ενδιαφέρεται να ακούσει την ιστορία σου, μόνο κρίνουν την πράξη, διότι υπάρχουν γυναίκες που δεν μπορούν να συλλάβουν ενώ εσύ σκορπάς αυτό που σου προσέφερε ο Θεός».

«Ντρεπόμουν να πω (σ.σ στους γονείς μου) αυτό που μου συμβαίνει γιατί πίστευα πως θα στεναχωριόνταν και ότι μπορεί να απογοητεύονταν που το άφησα να συμβεί».

«Είναι απάνθρωπο να σκοτώσεις μια ψυχούλα [σ.σ είπαν οι γονείς μου], ποτέ δεν ήσουν άξια να πάρεις σωστές αποφάσεις στη ζωή σου, γέννησέ το και θα σου το μεγαλώσουμε εμείς».

«Είναι μια δύσκολη απόφαση και μια δύσκολη επιλογή, και για κάποιο λόγο οι άνθρωποι που δεν την υπόκεινται αποφασίζουν να την κάνουν δυσκολότερη».

«Οταν ζήτησα τεστ εγκυμοσύνης, η φαρμακοποιός με κοίταξε περίεργα, κρίνοντας “Δεν πιστεύω να είναι για σένα”, μου είπε. Πανικοβλήθηκα, και είπα “όχι”».

«Η πόλη που μένω είναι μικρή και αν έκανα εισαγωγή στο νοσοκομείο θα είχε μαθευτεί· εφόσον πληρώνεις [σ.σ κάνοντας την άμβλωση σε ιδιωτική κλινική], τα στόματα μένουν κλειστά. Είναι άδικο ακόμα και στα προσωπικά μας προβλήματα να σκεφτόμαστε τι θα πει ο κόσμος».

Η ποιοτική έρευνα των Astbury‐Ward, Parry και Carnwell στο Ηνωμένο Βασίλειο (2012)6 κατέδειξε ότι μεταξύ των άλλων ότι οι γυναίκες που προέβησαν σε άμβλωση, είτε πριν λίγους μήνες είτε μέχρι και 37 χρόνια πριν, αναφέρουν ότι κρατούν πολύ καλά κρυμμένο το γεγονός της διαδικασίας υπό τον φόβο της επίκρισης από τους σημαντικούς τους άλλους, καθώς το κοινωνικό στίγμα της άμβλωσης είναι τεράστιο και οι ίδιες το βιώνουν ως ντροπιαστικό. Η σιωπή και η μοναξιά μέσα στην οποία βιώνεται το γεγονός αφήνει τις γυναίκες αβοήθητες με τα αμφίθυμα συναισθήματα τους (ανακούφιση αλλά και πένθος) και επηρεάζει αρνητικά την ψυχική τους υγεία. Επίσης, μέσα στη σιωπή οι γυναίκες βίωσαν και αυτεπίκριση, και άφησαν τον εαυτό τους να ταλαιπωρηθεί από ενοχές και κατηγορίες για τους «λάθους χειρισμούς» που τις έφεραν σε αδιέξοδο, συναισθήματα που ένιωσαν να επιβεβαιώνονται και από το ιατρικό προσωπικό που διεκπεραίωσε την άμβλωση. Πολλές γυναίκες ανέφεραν πως αυτές οι αντιδράσεις ήταν αναμενόμενες και ίσως σε κάποιον βαθμό τους «άξιζαν» ως αντιστάθμισμα του «μιαρού» χαρακτήρα της διαδικασίας.

Τον τελευταίο περίπου χρόνο, η συζήτηση για την αυτοδιάθεση του γυναικείου σώματος και, συνεπακόλουθα το δικαίωμα στην άμβλωση, έχει απασχολήσει ιδιαίτερα την Ελλάδα. Τον Μάρτιο του 2021 ο Ευρωβουλευτής Στέλιος Κυμπουρόπουλος ψήφισε θετικά διάταξη, η οποία ουσιαστικά στρέφεται κατάφωρα εναντίον στο δικαίωμα των γυναικών για τις αμβλώσεις, η οποία υποστηρίζει την προστασία της ανθρώπινης ζωής από τη στιγμή της σύλληψης7. Το κυβερνόν κόμμα διαχώρισε τη θέση του και ο ίδιος ζήτησε συγγνώμη, υποστηρίζοντας ότι η στάση του παρερμηνεύθηκε.

Περί τα τέλη Μαΐου, η ανακοίνωση διενέργειας επιστημονικού συνεδρίου με τίτλο «1ο Πανελλήνιο Συνέδριο Γονιμότητας και Αναπαραγωγικής Αυτονομίας» προκάλεσε έντονα το φεμινιστικό αίσθημα με το αναχρονιστικό και σεξιστικό του σποτ, αλλά και με τη σύνθεση του πάνελ των ομιλητών του συνεδρίου.

Το σποτ ήταν γεμάτο πατριαρχικά στερεότυπα σχετικά με τον ρόλο και την υποχρέωση της γυναίκας να παντρευτεί και να τεκνοποιήσει, αναφέροντας, μεταξύ των άλλων « Και ξαφνικά, έρχεται η μέρα που κλείνεις τα πολλά. Κι έτσι απλά, αρχίζει ο απολογισμός. Όχι γι’ αυτά που έκανες, αλλά γι’ αυτά που θα έπρεπε να έχεις κάνει. “Άντε τι κάθεσαι; Πότε θα παντρευτείς; Πότε θα γίνεις μάνα;”», προκαλώντας την οργή όλων όσοι τάσσονται υπέρ της αυτοδιάθεσης του γυναικείου σώματος.

Επιπλέον, οι γυναίκες ομιλήτριες ήταν ελάχιστες στη σύνθεση του πάνελ, για ένα ζήτημα που αφορά αποκλειστικά και μόνο το φύλο τους, ενώ εξέχουσα θέση ως ομιλητές είχαν ιεράρχες. Σε αυτό το σημείο, αξίζει να αναφερθεί πως η Ιερά Σύνοδος χαρακτηρίζει την εκούσια άμβλωση ως «φόνο», υποστηρίζοντας ότι το κύημα είναι πλήρης άνθρωπος ήδη από τη στιγμή της σύλληψης του8.

Η μαζική αντίδραση οργανώσεων και φορέων οδήγησε στην άρση των αιγίδων υπό τις οποίες τελούσε το συνέδριο (Προέδρου της Δημοκρατίας, ΕΡΤ, ΑΝΤ1 κλπ) και στην ακύρωση του.

Στα τέλη του Ιανουαρίου έγινε γνωστό πως στα Γυμνάσια της χώρας δόθηκε άδεια από το Υπουργείο Παιδείας  να προβληθούν βίντεο από την Ελληνική Εταιρεία προγεννητικής αγωγής με τίτλο «Προγεννητική Αγωγή, προετοιμασία για την γονεϊκότητα, Σεξουαλικότητα-Γονιμότητα-Γονεϊκότητα, μια αδιαχώριστη ενότητα»9. Σε αυτά τα βίντεο υπήρξαν αντιεπιστημονικές και σεξιστικές τοποθετήσεις όπως ότι «η σύλληψη ξεκινά τη στιγμή που η μητέρα συλλαμβάνει την ιδέα να κάνει ένα παιδί, η μητέρα εκτός από το αίμα της περνάει στο έμβρυο τις σκέψεις της, την πνευματική τροφή ή ότι όλες οι ασθένειες του παιδιού ακόμα κι αν εκδηλώνονται δεκαετίες μετά, έχουν σχέση με την εγκυμοσύνη» Η επιχειρηματολογία για την στήριξη των παραπάνω αβάσιμων, αντιεπιστημονικών και σεξιστικών ισχυρισμών βασίστηκε στην μυθολογία, την αρχαία ελληνική γραμματεία και το χριστιανικό δόγμα.

Συμπερασματικά, τον τελευταίο καιρό, τόσο σε παγκόσμιο όσο και εθνικό επίπεδο, το αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του σώματος των γυναικών φέρεται να βάλλεται επανειλημμένα.  Οργανώσεις, φορείς και συλλογικότητες υπέρ των γυναικείων δικαιωμάτων παγκοσμίως έχουν εκφράσει την οργή και την αγανάκτηση τους,  εντείνοντας τις διαμαρτυρίες τους, για την εκ νέου προάσπιση θεσπισμένων δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν με κόπο και αποτέλεσαν για πολλά χρόνια ασφαλές προπύργιο στην προσπάθεια κατάκτησης της ισότητας των φύλων.

Λίγα λόγια για το βίντεο:

Η άμβλωση συμβαίνει πάρα πολύ συχνά. Στην Αμερική, για παράδειγμα, μια στις τρεις γυναίκες θα κάνει άμβλωση κάποια στιγμή στη ζωή της, και όμως ισχυρά συναισθήματα εγείρονται από το ζήτημα και από την πολιτική ρητορική που το περιστοιχίζει, αφήνοντας πολύ λίγο χώρο για ανοιχτή, σκεπτόμενη αντιπαράθεση απόψεων. Σε αυτή την προσωπική ομιλία, η Aspen Baker δε στρέφει τη συζήτηση στο κίνημα ούτε του «pro life» ούτε του «pro-choice», αλλά στο κίνημα του «pro voice», και στους ρόλους που η ακρόαση και η αφήγηση ιστοριών μπορούν να διαδραματίσουν όταν συζητιούνται δύσκολα ζητήματα.

Για το βίντεο υπάρχουν διαθέσιμοι ελληνικοί υπότιτλοι:

Aspen Baker – A better way to talk about abortion

   Μιλήστε μας για την δική σας εμπειρία!

Πατώντας εδώ θα βρείτε ένα σύντομο ερωτηματολόγιο σχετικά με την δική σας εμπειρία για την αυτοδιάθεση του σώματος και της ενημέρωση σας σχετικά με το ζήτημα της άμβλωσης. Περισσότερες πληροφορίες για το ερωτηματολόγιο θα βρείτε ανοίγοντας τον σύνδεσμο.

Πηγές

  1. https://eige.europa.eu/thesaurus/terms/1040?lang=el
  2. https://worldpopulationreview.com/country-rankings/abortion-rates-by-country
  3. https://europeabortionaccessproject.org/
  4. https://www.vice.com/el/article/pavzmm/gynaikes-dihgoyntai-tis-ektrwseis-poy-ekanan-sthn-ellada-oso-htan-akomh-paranomes
  5. https://www.kathimerini.gr/society/561553408/ektrosi-ena-megalo-tampoy-tis-ellinikis-koinonias/
  6. Astbury‐Ward, E., Parry, O., & Carnwell, R. (2012). Stigma, abortion, and disclosure—findings from a qualitative study. The journal of sexual medicine, 9(12), 3137-3147. https://tinyurl.com/56hdtstf
  7. https://vouliwatch.gr/news/article/kumpouropoulos-kata-amvloseon
  8. https://www.lifo.gr/now/greece/iera-synodos-i-ekoysia-ektrosi-einai-fonos
  9. https://www.alfavita.gr/ekpaideysi/369355_i-theoria-toy-agennitoy-paidioy-sta-sholeia-me-sfragida-toy-ypoyrgeioy-paideias

supportwomenkastoria.blogspot.com

Back to top button