Η Κυριακή της Τυρινής, μας υπενθυμίζει “την ανάμνηση της εξορίας από τον Παράδεισο του πρωτοπλάστου Αδάμ”. Και ενώ θα περίμενε κανείς το Ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας να αναφέρει με κάποιο τρόπο το γεγονός αυτό, “περιέργως” μας διδάσκει τα εξής:
“Εἶπεν ὁ Κύριος· Ἐὰν γὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος· ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν. Ὅταν δὲ νηστεύητε, μὴ γίνεσθε ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ σκυθρωποί· ἀφανίζουσι γὰρ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν. Σὺ δὲ νηστεύων ἄλειψαί σου τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ πρόσωπόν σου νίψαι, ὅπως μὴ φανῇς τοῖς ἀνθρώποις νηστεύων, ἀλλὰ τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ, καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ. Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται διαρύσσουσι καὶ κλέπτουσι· θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν· ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν.”
Ποια σχέση μπορεί να έχει αυτό το Ευαγγελικό ανάγνωσμα με την εξορία από τον Παράδεισο; Ο Χριστός προσπερνάει την εξορία από την Εδέμ και ενδιαφέρεται για την επιστροφή μας σε αυτήν. Δεν έχει σημασία γιατί οι πρωτόπλαστοι πρόγονοί μας Αδάμ και Εύα εξέπεσαν από το ύψος του ουρανού. Σημασία έχει ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουμε εμείς, ώστε να εισέλθουμε στον Παράδεισο. Όμως αυτή η πορεία μόνο εύκολη δεν είναι.
Ο δρόμος φυλάσσεται, σύμφωνα με όσα καταγράφονται στο Γ΄ Κεφάλαιο της Βίβλου της Γενέσεως, από τα Χερουβίμ και την στρεφομένη φλογίνη Ρομφαία. Τα Χερουβίμ, κατά τον Άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη, σημαίνουν το πλήθος Γνώσεων και Σοφίας που πρέπει να έχει ο κάθε χριστιανός ώστε να εισέλθει στον Παράδεισο. Και ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας συνεχίζει λέγοντας “μετά συνέσεως καί σοφίας βαδιοῦμαι τήν ὀρθήν καί ἀδιάστροφον καί ἀμώμητον ὁδόν. Χρή γάρ ἡμᾶς εἶναι συνετωτάτους τούς ἐθέλοντας εὐαρεστεῖν Θεῷ, καί μεμεστωμένην ἔχειν τήν καρδίαν. Σοφίας δέ οὐ τῆς ἐπιγείου καί κοσμικῆς, ἐκείνης δέ μᾶλλον, ἥν χαρίζεται Χριστός”.
Η στρεφομένη φλογίνη Ρομφαία, κατά τον Άγιο Γρηγόριο Νύσσης, υποδηλώνει τη στροφή που πρέπει να κάνουμε από την κακία προς την αρετή και την μετάνοια. Στο ίδιο μήκος κύματος, και υπομνηματίζοντας όλα τα παραπάνω, ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης προσθέτει ότι πρέπει να αποκτήσουμε “ζωήν τεθλιμμένην καί κοπιαστικήν.. τάς θλίψεις καί τούς κόπους ἡ Ρομφαία δηλοῖ” (Ερμηνεία της ε΄ ωδής εις τον Κανόνα της Υψώσεως).
Τι πρέπει, λοιπόν, να έχει ο χριστιανός για να εισέλθει στον Παράδεισο; Όλα τα παραπάνω. Τι μας περιγράφει το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα; Μας περιγράφει με απλά παραδείγματα όλα τα παραπάνω, την οδό δηλαδή που πρέπει να ακολουθήσουμε και εμείς.
Α. Την αλλαγή του τρόπου της ζωής μας και την Μετάνοια (μέσω της συγχώρεσης των άλλων)
Β. Την Σοφία και την Σύνεση (μέσω της αποφυγής της υποκρισίας και της προσωπικής “πνευματικής” προβολής μας)
Γ. Την ασκητικότητα (μέσω της νηστείας και της αποφυγής του πλούτου).
Εύχομαι:
Καρποφόρα Σαρακοστή..
Καλό Στάδιο..
και Ευλογημένο Αγώνα..
Να με συγχωρείτε…
