Από την αρχαιότητα είναι γνωστό πως στις διεθνείς σχέσεις εφαρμόζεται, συνήθως, το δίκαιο του ισχυρού ή, τέλος πάντων, του ισχυρότερου, που φυσικά καθορίζεται από τα συμφέροντά του.
«Ο ισχυρός προχωρά όσο του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί όσο του επιβάλλει η αδυναμία του», έγραψε ο διαχρονικά επίκαιρος Θουκυδίδης.
Η πλευρά του αδύναμου έχει δύο επιλογές. Ο αδύναμος,
– ή θα αλλάξει στόχο και στρατηγική, λαμβάνοντας υπόψη το ισοζύγιο ισχύος, τις διεθνείς εξελίξεις, και τα συμφέροντα των μεγάλων «παικτών» του διεθνούς συστήματος στην περιοχή του,
– ή θα υποταχθεί στις αξιώσεις του ισχυρού ή γενικά του ισχυρότερου.
Τρίτη επιλογή δεν υπάρχει……
Οι ιστορικές καταγραφές δείχνουν πως στις διεθνείς σχέσεις δεν υπάρχει κανένας νόμος για την υπεράσπιση της νομιμότητας αλλά και της ηθικής των σχέσεων μεταξύ των κρατών.
Η ιστορία λοιπόν μας διδάσκει πως, είτε το θέλουμε είτε όχι, οι ισχυροί είναι αυτοί που θέτουν τους νόμους και αποφασίζουν πώς θα αντιμετωπιστεί ο αδύναμος.
Γιώργος Διγκόλης
1 λεπτό ανάγνωση