Τα καρφιά ενός χαμένου αρχοντικού, επιστρέφουν την αυγή του 21ου αιώνα στην πόλη που κάποτε υπήρχε το σπίτι τους και μπαίνουν στην πολυκατοικία που χτίστηκε στη θέση αυτού, βλέποντας στιγμές της ζωής των ανθρώπων που κατοικούν σε αυτήν.
Για τη δημιουργία των ανθρώπινων παραστάσεων χρησιμοποιήθηκαν χειροποίητα καρφιά που βρέθηκαν στα ερείπια κατεστραμμένων Αρχοντικών της πόλης της Καστοριάς, χωρίς να γίνει καμία παρέμβαση του σχήματός τους, με απώτερο σκοπό να φανεί η απόλυτη εγκατάλειψη.
Για τα σκηνικά των έργων χρησιμοποιήθηκαν υλικά που προσφέρθηκαν από απλούς καθημερινούς ανθρώπους της πόλης, που έχω την τύχη να γνωρίζω και τους οποίους ευχαριστώ για την πολύτιμη βοήθειά τους καθώς για τις εμπειρίες που μοιραστήκαμε μαζί.
Στα έργα της έκθεσης δεν υπάρχουν τίτλοι. Είναι καθημερινές ανθρώπινες στιγμές, στις οποίες τα καρφιά συμμετέχουν με το δικό τους τρόπο.
